خاک بر سر آدمی که حقش را خورده‌اند، و فریاد نمی‌زند. این نشانه ادب او نیست، علامت خفت اوست.

خاک بر سر آدمی که تقوایش موجب توسری خوریش می‌شود.

آدمی که مرزهای عدالت‌خواهیش را «ادب و تقوا» تعیین می‌کنند، دستیار دستگاه ظلم است.

هنوز نفهمیده‌اند که در اسلام سیاسی عدالت بر ادب و تقوا ارجح است؟

وگرنه چرا انقلاب کردیم؟ این همه شهید برای وضوی تقوای شما بود؟ خب همان انجمن حجتیه بود و تقوایتان را هم داشتید.

آنقدر نماز شب می‌خواندید که پیشنانیتان گبره ببندد، کسی کاری بهتان داشت؟