جفای شبکه‌های اجتماعی در حق سعدی

به گزارش پارس به نقل از ایرنا، شبکه های اجتماعی، اما شهری است که گاهی گل و بلبل های آن، قدردان این قندشکنی نیستند به گونه ای که گاهی شعرهای سعدی را به اسم حافظ برای هم اشتراک می گذارند.

سعدی خودش گفته است که 'یا چشم نمی بیند یا راه نمی داند، هر کو به وجود خود دارد ز تو پروایی' و چقدر دلگیرانه است که حتی شعر سعدی در این شبکه ها تنها به یادآوری چند غزل از کتاب های درسی خلاصه می شود.

یعنی برای آنها، شعر سعدی اینقدر ممتنع است؟ که یکی روی این شبکه های اجتماعی پیام می گذارد و استمداد می طلبد که کسی شعر سعدی کتاب دوره دبیرستان را برایش ترجمه کند تا فردا پسرش در مدرسه آن را به معلمش تحویل دهد.

یعنی شعر سعدی این قدر سخت و ممتنع است که دانش آموز باید آن را به پارسی ترجمه کند و چون منبعی برای ترجمه فوری ندارد، سراغ اینترنت و شبکه های اجتماعی بیاید.

در همین چت بازار هم که عده ای دنبال ترجمه شعر سلیس سعدی هستند، یکی پای سعدی را برای رو کم کردن دیگران وسط می کشد که 'کس در نیامده است بدین خوبی، از دری دیگر نیاورد چو تو فرزند مادری ' و بعد هم دور همی می گویند و می خندند.

در این شبکه ها، یکی سعدی را با فردوسی اشتباه می گیرد، یکی سعدی را سفرنامه نویس می داند و بعد متنی را از شهر خود به اسم سعدی به اشتراک می گذارد که در این سفرنامه، جدیدترین داده های نقشه کشی وجود دارد و دیگری نیز شعر سعدی را روی شبکه اجتماعی می گذارد و تاکید دارد که ای شعر حافظ هزاران 'لایک' دارد.

سعدی اما، یکی از شاخصه های ادبیات پارسی است که در جهان شناخته شده و حتی برای او در تقویم جهانی نیز روزی را اختصاص داده اند.

زبان سعدی، ریشه در اعتدال و عدالت خواهی و آرمان باوری او دارد که همیشه در نثر و نظم به آن پرداخته است.

شعر سعدی مبتنی بر خردگرایی است نه صورتگرایانه، اما تعدادی از فعالان شبکه های اجتماعی این روزها تنها صورت شعری او را باب طبع خود می دانند و برای افزایش بار عاطفی کلمات عاشقانه خود، شعر سعدی را آن هم با هزاران اشتباه نوشتاری، پیشکش همدیگر می کنند.

زبان سعدی، اگر چه سهل است، اما نباید به همین راحتی در شبکه های اجتماعی تلفن همراه، مورد بی اعتنایی قرار گیرد، چرا که شیخ تاکید دارد که ˈنه چندان بخور کز دهانت برآید، نه چندان که از ضعف جانت برآیدˈ.

اصلا شعر سعدی خودش یک رسانه است که باید به شبکه ای گسترده تر در جهان تبدیل شود تا قند پارسی را به بنگاله ببرند حالا که شمیم طرب انگیز زبان و ادب پارسی و مهروزی ایران به واسطه شعر او در جهان طنین انداز شده است.

سعدی صدای بشریت است، درد مشترک همه انسانها، آن گونه که برای او، بنی آدم اعضای یک پیکر می شوند و سعدی بر این پیکره، لباسی از فخر سخن پارسی می دوزد.

اول اردیبهشت روز جهانی بزرگداشت سعدی است، شاعری که بر نوعدوستی و صلح تاکید دارد و گوهر و جوهر انسانها را یکی می داند.

شیخ شرف الدین مصلح الدین سعدی شیرازی را شیخ اجل سخن نامیده اند و شعرش را فصیح و سهل و ممتنع می دانند که شنیدنش آسان است، اما گفتنش بسیار سخت و طاقت فرسا.

این آسانی سخن او گاهی دستمایه طنز در حوزه شبکه های اجتماعی می شود غافل از این که شیوه شکر شکنی شعر سعدی فراتر از این است که در این شبکه ها به مخاطره بیفتد.

سعدی در هوای صحبت یار به جای زرفشاندن دوستان، سر می افشاند و به جای نگریستن در سیمای شخص، به آثار صنع خدا خیره می شود و خود را تماشاگر بوستان خداوندگار و ستایش پرودگار در آفرینش انسان می کند و چه نیکو که در شبکه های اجتماعی به سعدی به همین اسلوب نگاه شود.

سعدی، لباس انسان را نشان انسانیت نمی داند، بلکه شرافت انسان را نیکی و پاکی و احترام به یکدیگر می داند که برگرفته از مفاهیم عمیق الهی اسلام است.

او در گلستانش، نظام تازه ای از علوم تربیتی برگرفته از مفاهیم اسلامی را با ارایه تمثیل ها و حکایت ها بنیان می گذارد و پیاده

می کند و بر قناعت افراد در هر حالت تاکید دارد.

شیخ اجل سعدی شیرازی یکی از بزرگترین و نام آورترین شاعران ایران زمین و از پیوند دهندگان اندیشه دنیای اسلام به جهان است که بر آرمان های بشری و اتحاد اقوام تاکید دارد.

محتوای کتاب های گلستان و بوستان سعدی پر از حکمت، اندرز، اخلاق، سیاست و تعلیم و تربیت است و آوردن صنایع ابدی و آراستگی کلام بیانگر تسلط او بر شعر و زبان فارسی است.

یک کارشناس ارشد ادبیات می گوید: شعر سعدی رسانه ای است که گذشته را به 'آینده آرمانی اجتماعی' پیوند می زند.

نازنین گوهری، در گفت و گو با ایرنا افزود: در گذشته مردم به دلیل این که از دانش نوشتاری کمتری نسبت به امروز برخوردار بودند، دانش اجتماعی خود را از شعر سفرنامه یا نثر، کسب می کردند و حتی مردم در شعر شاعران وضع و اوضاع یک منطقه را درک می کردند که شعر سعدی از این رو همواره مورد توجه مردم در ادوار گذشته قرار گرفته است.

وی ادامه داد: حتی برخی از دیوان های شعر، مجالی برای نشر علوم طبابت، سیاست، فصاحت و علوم رایج آن زمان بود و در گلستان و بوستان سعدی این علوم به زبان فصیح بیان شده است.

گوهری بیان کرد: ادبیات ایران یک میراث ناملموس بشری است که باید حفظ شود و نباید در شبکه های اجتماعی مورد بی مهری قرار گیرد یا حتی کلمه ای از آن نباید پس و پیش شود.

وی افزود: گاهی در برخی از گروه های اجتماعی، اشعار شاعران مورد بی مهری قرار می گیرد، مانند این مساله که یک مصرع از شعر سعدی یا شاعر دیگری را به اشتراک می گذارند و از بقیه اعضا گروه می خواهند مصرعی طنز یا فکاهی برای آن بسازند که این برای شبکه های اجتماعی زیبنده نیست.

اول اردیبهشت روز جهانی سعدی است که باید بیش از پیش از سوی نسل جوان مورد تکریم قرار گیرد و شبکه های اجتماعی مجال و میدانی برای معرفی درست سعدی از سوی این نسل باشد.