بهترین سکانس «مختارنامه» به انتخاب فرهاد اصلانی

به گزارش پارس، در ادامه برگزاری هفته فیلم‌های عاشورایی برج میلاد تهران شب گذشته (یکشنبه ۹ آذر) نشست نقد و بررسی سریال «مختارنامه» با نمایش بخش‌هایی از این سریال در قالب یک فیلم سینمایی و با حضور فرهاد اصلانی، یکی از بازیگران اصلی در برج میلاد تهران برگزار شد.

بهترین سریال‌های الف در دوره مدیریت لاریجانی در تلویزیون بود
فرهاد اصلانی با اشاره به اینکه سریال «مختارنامه» از معدود سریال‌های ماندگار تلویزیون است، گفت: ساخت این سریال در سال ۸۴ و در اواخر دوران مدیریت لاریجانی شروع شد. فیلمبرداری آن چهار سال طول کشید و تدوین آن یک سال و پخش آن نیز یک سال به طول انجامید. وی ادامه داد: بعد از لاریجانی و در دوره ضرغامی سریال الف خاصی شروع نشد و بهترین سریال‌های الف در دوره لاریجانی بود.

بازیگر فیلم «مستانه» با اشاره به حضور خود در «مختارنامه» گفت: بعد از بازی در این سریال کارهای مذهبی زیادی به من پیشنهاد شد اما آنها را قبول نکردم.

در «مختارنامه» دل و ایمانم را گذاشتم
وی ادامه داد: من در «مختارنامه» دل و ایمانم را گذاشتم و این اثر کاری بود بین من و میرباقری که ماندگار شد. اصلانی همچنین گفت: میرباقری اعتقاد داشت که حاکمان بنی‌امیه شخصیت‌های پیچیده‌ای هستند و می‌خواست این پیچیدگی در سریال نمایش داده شود. من هم به نقش اهمیت می‌دادم و حتی در صحنه‌هایی که بازی نداشتم نیز به سر صحنه می‌رفتم.

کار تاریخی بازیگر را پیر می‌کند
وی با اشاره به اینکه در هنگام بازی در «مختارنامه» یک سال خانه‌نشین شده بود، گفت: کار تاریخی بازیگر را پیر می‌کند زیرا بازیگر از فضای واقعی که در آن زندگی می‌کند و محیطی که در آن است دور می شود و باید انرژی بیشتری بگذارد. بازیگر «مختارنامه» در پاسخ به این سوال که چرا صحنه مرگ ابن زیاد را در سریال نمی‌بینیم؟ گفت: من هم همین سوال را از میرباقری پرسیدم و میرباقری به شوخی گفت که من مختار می سازم نه ابن زیاد، اما بعد در هنگام تدوین متوجه شده بودند که ای کاش صحنه مرگ ابن زیاد را ضبط کرده بودند.

اصلانی با تأکید بر اینکه برای میرباقری بینندگان عوام و خواص اهمیت دارند، گفت: میرباقری تلاش کرد که همزمان هم پاسخ بینندگان عوام را بدهد و هم خواص را راضی نگه دارد. ما در سریال می‌بینیم که بسیاری از نقاشی‌های قهوه‌خانه‌ای و تصاویر نقالی‌ها پیرامون عاشورا در سریال به تصویر کشیده شده است.

وی با اشاره به اینکه بهترین صحنه ای که بسیار از آن لذت برده است، سکانس خطبه‌خوانی ابن زیاد بود، گفت: در هیچ لحظه ای از این سریال من از هیجان و اضطراب جدا نمی شدم زیرا در بسیاری از سکانس‌ها بازیگران زیادی بودند که حکم اساتید من را داشتند و منتظر ایستاده بودند تا من دیالوگی بگویم برای همین مراقب بودم تا اشتباهی نکنم که سکانس دوباره تکرار شود. بازیگر فیلم «به خاطر پونه» با اشاره به اینکه میرباقری به رفتارهای بازیگران بسیار حساس بود، گفت: بازیگر در جلوی دوربین شخصیت مستقلی دارد، اما این کارگردان است که وی را رهبری می‌کند، هرچند اگر بازیگری به میرباقری پیشنهاد خوبی بدهد قطعا وی قبول می کرد.

«مختارنامه» بهترین کار میرباقری است
اصلانی با اشاره به اینکه از نظر وی «مختارنامه» بهترین کار میرباقری بود، گفت: میرباقری در این سریال نه مرعوب بازی بود و نه مرعوب ابزار، تنها می‌خواست داستانش را تعریف کند و به همین دلیل با مساوات با همه افراد در گروه رفتار می‌کرد. بازیگر فیلم سینمایی «خرس» با اشاره به اینکه در خانواده مذهبی بزرگ شده و به اهل بیت(ع) علاقه دارد، گفت: زمانی که نقشی را قبول می‌کنم کاملاً در آن نقش فرو می روم، زیرا به قول مهدی فتحی، بازیگر باید به گونه ای بازی کند که انگار از نقشش دفاع می‌کند، هرچند در زمان پخش سریال بارها از مظلومیت اهل بیت متاثر و محزون می شدم.

بازیگر نباید دچار پز روشنفکری شود
اصلانی ادامه داد: بازیگر نباید دچار پزروشنفکری شود و یا اینکه عقیده شخصی خود را در نقش دخالت بدهد بلکه باید با کودک درونش به سراغ نقش برود. وی با تشکر از مهدی فخیم زاده گفت: من با مهدی فخیم زاده همکاری‌های خوبی داشتم و با وی در این سریال بسیار لذت بردم و از وی بسیار آموختم.

گرامیداشت یاد جوانروح در نشست نقد و بررسی «مختارنامه»
فرهاد اصلانی در ادامه با اشاره به درگذشت عظیم جوانروح، فیلمبردار «مختارنامه» از حاضران اجازه خواست تا متنی را قرائت کند.

در متن فرهاد اصلانی درباره عظیم جوانروح آمده بود:

«باورم نمی شود امروز که می‌خواهم درمورد «مختارنامه» حرف بزنم مصادف با مراسم سومین روز درگذشت عظیم جوانروح است. عظیم جوانروح مانند اسمش بزرگ بود و روح جوان و با نشاطی داشت. هرکارگردانی با انتخاب عظیم جوانروح نصف راه را رفته بود، خنده از لبش نمی‌افتاد و همیشه دوربینش در خدمت درام بود هیچ وقت نه در کارش نبود و مرد کارهای سخت بود و از بازی خوب به وجد می آمد. این مرد نازنین در به ثمر رسیدن بسیاری از کارهای بزرگ تاثیر به سزایی داشت. مهربان بود و شریف. همیشه دغدغه مملکت را داشت و وقایع را به خوبی رصد می کرد و صاحب تحلیل بود. هر وقت دوربین به سمت خودش می‌چرخید محجوب و کم حرف بود و همیشه دلش می‌خواست با دوربینش حرف بزند. خوشحالم از اینکه در دو کار «کیف انگلیسی» و «مختارنامه» در خدمتش بودم زیرا بسیار از نصایحش بهره‌مند شدم ضمن اینکه بخش زیادی از موفقیت در کارم را مدیون عظیم جوانروح هستم، از صمیم قلب بابت مرگش متاثرم.

امیدوارم در جهان آخرت دوربینش به زیبایی ها باز شود چراکه خلق و خوی زیبایی داشت و آرامش در جهان آخرت حق این مرد بزرگ است. یادش گرامی»