مبناي حسن فتحي براي فيلمسازي

بنده با این جناب آقای حسن فتحی مشکل اساسی دارم!

قبلا هم چیزهایی در همین خصوص در وبلاگ نوشته ام.

تعبیری بین متصوفه مشهور است که می گویند "المجاز قنطرة الحقیقه"!

تز اساسی و بنیادین آقای فتحی که تمام سریال هایش را از مدار صفر درجه گرفته تا شب دهم و میوه ممنوعه و غیره بر مبنای همان ساخته، همین جمله بالاست.

خصوصا در مدار صفر درجه که اصلا حرفهای فلسفی سنگینی در چارچوب همین پارادایم بیان می کند و حتی شعر تیتراژ سریال نیز کلهم واگویه همین سخن خطا و خطرناک است.

گویی همه معادلات عالم وقتی سامان خواهد یافت و سعادت بشری وقتی محقق خواهد شد که این عشق مجازی تحقق یافته و انسان را به سوی حقایق هستی رهنمون سازد!

این همام تفکر اومانیستی و سکولاری است که در سینمای غرب ترویج داده می شود و البته شاید طرح چنین موضوعاتی در مغرب زمین لاجرم هم باشد چون آنها از نعمت الهی بزرگی مانند دین مبین اسلام بی بهره اند. دین جهانشمول و کامل و عقلانی و تحریف نشده ای که هم دیدگاه عمیق و عریقی در خصوص جهان هستی به دست می دهد و هم متضمن دستوراتی است که صرفا با رعایت این دستورات انسان ره به سعادت دنیوی و اخروی دست خواهد یافت.

و از همه مهمتر اینکه این جهانبینی و ایدئولوژی را از منبعی وحیانی گرفته و به بشر ارائه داده است و نه تفکرات ناقص و قاصر بشری!

خلاصه اینکه من هیچ به آثار این جناب آقای فتحی خوش بین نیستم. خصوصا که خود ایشان هم فلسفه خوانده و آنچه فوقا ذکر شد را برای خودش به منزله مبانی فکری برگزیده و نه صرفا یک تم داستانی برای سریال هایش!