عبدالجبار کاکایی پاسخ می دهد: چرا ترانه سرا شدم؟

به گزارش پارس به نقل از تسنیم ؛ دومین نشست «یک فنجان شعر» درحالی برگزار شد که ارایه ترانه‌های عبدالجبار کاکایی و اکبر آزاد، حال و هوای آن‌را متاثر از غم انسانی غزه کرده بود.

در این نشست که در دو بخش ترانه و طنز ترتیب یافت، عبدالجبار کاکایی درباره علت ورودش به عرصه ترانه‌سرایی گفت: نسل ما در اواخر دهه 60 حالش خیلی خوب نبود. چراکه نسبت به اولویت‌ها و آرمان‌هایمان با چالش‌های اساسی در جامعه روبه‌رو شده بودیم. این شد که در آثار ما نوعی نگاه وارد شد که پس از برخی حرکت‌ها انتقادی و اعتراضی از جانب شاعران نسل انقلاب، در رنج‌نامه‌های مرحوم سیدحسن حسینی، آثاری از مرحوم قیصر امین‌پور و دیگرانی که در این عرصه فعالیت داشتند نمود یافت.

خود من از ابتدا با ترانه سرایی به عالم خلاقیت ادبی وارد شده بودم اما فضای دهه 60 عرصه تثبیت ادبیات فاخر و کلاسیک بود و عملا برای ادبیات محاوره جایی نبود. لذا رفته رفته به قالب آن زمان غالب غزل رو آوردم. تا آن‌که پس از سال‌ها، زمینه برای بازگشتم فراهم شد؛ مخصوصا که توانستم برخی از کارهایم را با آهنگ و موسیقی تلفیق کنم. هرچند هیچ‌وقت رابطه‌ام را با غزل و غزل‌سرایی قطع نکردم.

او با ابراز خرسندی از شکل‌گیری نشست‌های «یک فنجان شعر» در برج میلاد تهران گفت: نشست‌های بسیاری در تهران برگزار می‌شود که عملا کارگاه‌هایی هستند برای نقد آثار و مخاطبانشان هم بیشتر اهالی ادبیات هستند. خیلی خوشحال شدم که دیدم در «یک فنجان شعر» فضایی فراهم است برای عرضه آثار به مصرف‌کنندگان احساسات و افکار و اندیشه‌های شاعران، و این‌را به فال نیک می گیرم. امیدوارم که در محیط‌های دیگر هم اتفاق‌های مشابه بیافتد.

کاکایی سپس پس از خواندن ترانه معروف خود «آسمون بغضشو خالی می‌کنه، آدمو حالی به حالی می‌کنه»، پیش از خواندن آثار دیگرش گفت: غم انسانی سرزمین غزه نه تنها مردم ما، که خیلی از نقاط مختلف دنیا را به هم ریخته است.

او با اشاره به تجربه‌های خودش در بمباران‌های ایلام در زمان جنگ تحمیلی و چشم دوختن به سقفی که هر لحظه ممکن بود مرگ را به ارمغان بیاورد، گفت: سرزمین و محیطی که در این ترانه‌هایم تصویر شده، برای من شهر ایلام است اما شما تصور کنید غزه است که این روزها در وضعیت مشابهی قرار دارد.

در ادامه، پس از خوانش ترانه معروفی از اکبر آزاد توسط علیرضا بهرامی با مطلع: «خالیه سفره زمین دست سخاوت تو کو، زخمیه شونه‌های عشق، مرهم رحمت تو کو» که با موضوع فلسطین اجرا شده است، ترانه‌سرای «آسیمه سر رسیدی از غربت بیایان...»، پشت تریبون قرار گرفت و ترانه تازه سروده شده‌ای برای غزه خواند:
سکوتت رخوت مرگ است در این بیداد انسانی
حصار غزه را بشکن به تکبیر مسلمانی...

سپس ترانه مکرم نیز مانند کاکایی و آزاد، به خوانش ترانه‌هایی از خود پرداخت که بیشتر توسط مردم زمزمه شده و بخشی از خاطره جمعی تبدیل شده‌اند.

در ادامه با خوانش ترانه‌هایی از صابر قدیمی، بخش شعر طنز دومین «یک فنجان شعر» آغاز شد که در ادامه، با خوانش آثاری توسط نادر ختایی ادامه یافت.

در پایان نیز رضا ساکی با همراهی بهرامی، و در حضور مدیرعامل برج میلاد تهران، به اجرای قطعه طنز «شوخی با برج میلاد» پرداخت.

سومین نشست «یک فنجان شعر»، 15 شهریورماه آینده برگزار خواهد شد.