فرمودند: «برای آن حضرت غیبت طولانی در پیش است و این لقب یادآوار دولت حقه آن حضرت و ابراز تاسف بر غربت اوست. لذا ایشان، از شدت محبت و مرحمتی که بر دوستانش دارد، به هر کسی که با این لقب حضرتش را یاد کند، نگاه محبت آمیز می کند. لذا از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعی در مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامی که مولایش به سوی او بنگرد از جا برخیزد و تعجیل در امر فرجش را از خداوند مسئلت کند.»

منبع: الزام الناصب فی احوال الامام الغائب ج1 ص 271/ شیخ حایری یزدی