عكس/ منظره اي زيبا از ميدان ونك
ونک محله‌ای واقع در شمال غربی شهر تهران و غرب منطقه ۳ شهرداری پایتخت ایران است.
دِه وَنَک یکی از محله‌های قدیمی و سرسبز شمال تهران است. در دوره قاجار این ده و زمین‌ها و توتستان‌های آن از املاک خانوادهٔ میرزا حسن‌خان مستوفی‌الممالک بود. آرامگاه او نیز در مجموعه معروف به «باغ مستوفی» (محل فعلی دانشگاه الزهرا) در ده ونک قرار دارد.
نام ونک تشکیل شده‌است از دو حرف (ون) به معنی درخت و علامت کوچکی (ک) و معنی نام ونک «درخت کوچک» است.
ونک از آبادی‌های پهنه ری باستان است و به مناسبت‌های مختلف از آن در منابع تاریخی یاد شده است. این ده، در دوره ناصرالدین شاه جزو آبادی‌های خالصه بود و میرزا یوسف مستوفی‌الممالک آن را از شاه خرید و با حفر چند رشته قنات، درآبادی آن‌جا کوشید.
ونک از سده‌های گذشته تا ۳۰-۴۰ سال اخیر دوپاره بوده است. یک پاره، ونک ارامنه نامیده می‌شد که بخش شرقی ونک را در بر می‌گرفت و قلعه ارامنه در مرکز آن بود که پیرامونش کشاورزی و باغ‌داری رونق داشت. هنوز هم قلعهٔ ارامنه و گورستان ارمنیان در همین بخش وجود دارد. گورستان کهنه ارمنیان اکنون به باشگاه آرارات پیوسته و متصل به بخش جنوبی آن است. پاره دیگر ونک، مستوفی نامیده می‌شد که بخش غربی ونک را در بر می‌گرفت و از آن، ده کنونی ونک و اراضی کشاورزی و باغها باز مانده است. گور مستوفی‌الممالک نیز در ونک است.
امروزه، این منطقه از شمال به بزرگراه نیایش و از غرب به بزرگراه چمران محدود می‌شود. این محله از محله‌هایی است که هنوز حالت قدیمی خود را حفظ کرده‌است.به طوری که تمام خانه‌ها ویلایی است.
مرقد امامزاده قاضی الصابر از نوادگان سجاد و گورستانی چند صد ساله در این محل واقع شده‌است. در قدیم ده ونک دارای درختان بسیار توت و گردو و همچنین زالزالک بوده‌است که به مرور زمان این درختان و باغات از بین رفته‌است. در ده ونک تعدادی قنات جاری بود که در دهه ۷۰ شمسی به دلیل آنکه برای خانه‌ها مشکلاتی را به وجود می‌آورد و همچنین برای احداث فاضلاب، بسته و یا کور شدند. از بخش‌های معروف و قدیمی ده ونک می‌توان به بازارچه، کوچه امامزاده، گل چمن (سر چمن)، زیر باغ نو، کوچه مسجد جامع، باغ بالا، میدون و سر پل نام برد.
ارسال نظر