رای تهرانیها برای پیگیری امور شهری بود نه سیاسی

به گزارش پارس به نقل از مهر، محسن پیرهادی جوانترین عضو شورای شهر تهران چهارم مرداد ۱۳۵۹ در تهران متولد شده است، در مقطع کارشناسی ادیان و عرفان تحصیل کرده و در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا در رشته روابط بین الملل به ادامه تحصیل پرداخته است.

این مدرس دانشگاه مسئولیتهایی چون معاون امور اجتماعی فرهنگی مناطق ۳ و ۷ تهران، مدیر امور اجتماعی, بازرگانی و فرهنگی شورای اصناف کشور و مسئول سازمان بسیج شهرداری تهران بزرگ را در پرورنده کاری خود دارد. اوبا حضور در خبرگزاری مهر در خصوص اولویتهای فرهنگی شورای چهارم، بررسی فعالیت های کمیسیون اجتماعی و احتمال تغییر ساختار شورای شهر توضیحاتی را ارایه کرد که در پی می خوانید:

*خبرگزاری مهر: اعضای شورای شهر تهران سر انجام دور هم جمع شدند در این دیدار چه گذشت؟

-محسن پیرهادی: اولین دیدار اعضای منتخب چهارمین دوره شورای شهر به دعوت مهدی چمران برگزار شد. این جلسه برای آشنایی و هماهنگی بیشتر بین اعضای شورا بود. ضمن اینکه آقای چمران نیز در خصوص آیین نامه ها و وظایف شورا و کمیسیون های آنها توضیحاتی را ارایه کردند. البته برخی اعضا نیز نسبت به اهمیت مساله شورا سخنانی را گفتند و پیشنهاداتی را برای دو ماه باقی مانده تا شروع رسمی کار شورای چهارم ارایه دادند و قرار شد این جلسات هر هفته ادامه پیدا کند.

* در خصوص انتخاب شهردار و شورا بحثی نشد؟

- هیچ بحثی نشد.

* آیا فضای حاکم بر شورا به نفع فرد خاصی است؟

- واقعاً روی یک گزینه خاص تمرکز جدی نشده است. برخی گزینه ها در رسانه ها نامشان مطرح می شود اما این بحث در شورا انجام نشد و به طور رسمی با هیچکسی دیدار و گفتگویی انجام نشده است.

*با نگاهی به ترکیب سیاسی شورا به نظر می رسد تعداد اصلاح طلبان شورا رای هماهنگ تری نسبت به اصولگرایان داشته وبه جز انتخاب شهردار و ریاست شورای شهر تهران این نگرانی وجود دارد که رای اصولگرایان که در سایر موارد نیز تاثیر گذار نباشد؟

- من آن طور که شما می گویید چنین تقسیم بندی هایی را قائل نیستم. تمام افرادی که وارد شورای شهر شدند با نیت مفید بودن برای شهر به موضوع انتخابات شوراها ورود پیدا کردند. ما باید در شورا مصلحت شهر را دنبال کنیم، مردم به شخصیت سیاسی افراد رای ندادند آنها به شورایی رای داند که قرار است برای تهران مفید باشند. اگر امروز هم از مردم, قصد و نیت آنها سوال کنید می بینید که آنها به افرادی رای دادند که پیگیر مسایل شهرشان باشند نه این که مسایل سیاسی شان را پیگیری کند. مردم به کسانی رای دادند که شهر را به خوبی مدیریت و مسایل آنها را حل کنندو از اعضای شورا خواستار زندگی بهتر در شهرهستند مانند افزایش خدمات عمومی مثل افزایش سرانه سبز، حمل و نقل راحت تر، این صحبت ها نیز اصلاح طلب و اصولگرا ندارد.

نظافت شهر، توسعه حمل و نقل عمومی، معماری ایرانی اسلامی و توسعه مراکز فرهنگی اجتماعی دغدغه های اصلی مردم است و صلاح نمی دانیم با رویکرد سیاسی شهر تهران را مدیریت کنیم. قطعاً وارد شدن به این گونه مسایل هزینه های بی مورد را برای شهر ایجاد می کند. هر کسی حرف تخصصی برای شهر تهران زد آن ملاک است، حال از زبان یک اصولگرا باشد یا یک اصلاح طلب ملاک تخصص و توانایی افراد است حتی در بعد کلان و در انتخابات ریاست جمهوری هم نگاه کنیم می بینیم مردم از فضای کاملاً سیاسی خسته شدند و می بینیم رئیس جمهوری را انتخاب کردند که شعارش دوری از افراط و تفریط است. قطعاً مردمی که در انتخابات ریاست جمهوری که مساله ای سیاسی است چنین روشی را دنبال کردند در شورای شهر که یک نهاد کاملاً اجتماعی و خدماتی است نیز همین خط مشی را دنبال می کنند ما نیز به آن نیتی که مردم ما را انتخاب کردند و به ما اعتماد کردند وفادار هستیم و نباید از این رویکرد فاصله بگیریم.

*شما با چه دغدغه ای به شورای شهر آمدید؟

- بنده به دلیل هفت هشت سالی که در شهرداری تهران کار کرده ام, ظرفیت ها و فرصت های متنوعی که در شهر تهران وجود دارد را می شناسم و لذا وارد شورا شدم تا برای ارتقای کیفیت خدمات رسانی ایده های خودمان را در شهر مطرح و پیگیری کنم.

* می شود این ایده هار ا مصداقی تر توضیح دهید؟

- یکی از بحث های اصلی استفاده از فضاهای الکترونیکی برای خدمات رسانی به مردم است. در کلانشهرها استفاده از این گونه خدمات باعث کاهش میلیون ها سفر در روز می شود. هر چقدر آرامش را در کلانشهرها به مردم برگردانید کار بسیار مهمی انجام دادید. دیگری بحث هویتی است. یکی هویت به معنای امنیت باورها و هنجارها است که به آن اعتقاد داریم، ما باید این نوع هویت و ارزش ها و هنجارهایی که مردم ما به آن اعتقاد دارند را تقویت کرده و امنیت و پایداری آن را حفظ کنیم نوع دیگر هویت, هویت معماری و منظر عمومی است که به آن هویت معماری ایرانی- اسلامی می گوییم. آن را باید حفظ، احیا و تقویت کنیم. یکی دیگر از دغدغه ها دغدغه انسان در شهر است. انسان ها روح شهر هستند. انسان فرهنگ ساز، رفتارساز و تعلقات اجتماعی را درست می کند. انسان به شهر زندگی و حیات می بخشد ما باید هویت انسان ها را تقویت کنیم و باورها و رفتارهای خوب شهروندی را ایجاد کنیم.

* رفتار شهروندی یکی از مشکلات اصلی ما است. اخلاق در شهر ما در این چند سال به شدت ضعیف شده و می توانیم بگوییم یک نوع بی اخلاقی در پایتخت حاکم شده است.

- این همان موضوعی است که در خصوص تقویت و نگهداشت هویت انسانی به آن اشاره کردم و در یک شهر چند میلیونی باید تعلقات اجتماعی و اخلاق صحیح شهروندی ایجاد شود که برای آن ما باید به ذخایر و مراجعی که در گذشته داریم رجوع کنیم. ما یک کشوری هستیم که تمدن چند هزار ساله داریم، کشوری هستیم که به یک اسلام مترقی و پاسخگو و کارآمد اعتقاد داریم و برای پاسخ تمامی این معضلات عقبه فکری و ذخیره خوبی داریم که باید شهر را بر اساس همین منابع اداره کنیم به خصوص در بحث اخلاق شهروندی.

* این نوع سخن گفتن به نظر شعاری می آید. ما آدم های دیندار بسیاری را می بینیم که حاضر نیستند به خاطر یک پیچ اشتباه در رانندگی کوتاه بیایند نمی شود برنامه های اجرایی تری در این خصوص داشته باشیم؟

- ما باید ببینیم چرا هر وقت حرف از رفتار اسلامی می رسد سریع به این نقطه می رسیم که این حرف ها شعاری است. مشکل آنجاست که ما بین اندیشه های اسلامی وآنچه چه بیان می کنیم اختلاف می بینیم. در واقع ما اندیشه اسلامی خوبی داریم اما رفتار اسلامی و مسلمانی ما به همان تناسب نیست.
البته این موضع همه گیر نیست. ما باید حرف درست و شاخص را مطرح کنیم و انسان ها را با آن راهنمایی و تشویق کنیم اما اگر در عمل اتفاق نمی افتد این از بد مسلمانی کردن ماست. به خود مدل و الگو خدشه ای وارد نمی شود، ما روش بدی را انتخاب می کنیم. در دنیا نیز منابع خوبی وجود دارد که جا دارد ما از آن الگو بگیریم به طور مثال برخی کشورها شهر آموزش دهنده را درست کردند در این شهر, شهروندان نیز آموزش پذیر هستند. یعنی ساختارها، فرآیندها و فضای فیزیکی شهر را طوری آماده آموزش کردند که انسان را از بروز هر تخلفی بری می کند. همین که ما شهروند را روی ریل قرار دهیم ناخودآگاه آموزش پذیر می شود. باید ساختارهای مان طوری باشد که انسان را از اخلاق دور نکند و شهروندان را به سوی قانونمندی پیش ببرد. ما نمی توانیم یا به انسان فکر کنیم یا به کالبد شهر، ما باید همزمان به این دو فکر کنیم.

* شما مدیریت اجتماعی منطقه ۷ که یکی از پر آسیب ترین مناطق شهر تهران است را بر عهده داشتید در صورت حضور در کمیسیون اجتماعی شورا کدام آسیبها را در اولویت می دانید و به دنبال رفع آن هستید؟

- در همه کلانشهرهای دنیا ما معضل آسیب های اجتماعی را داریم و تهران نیز از این موضوع مستثنی نیست. برخی از این آسیب ها زیر پوست شهر تهران است و برخی از آسیب ها خشونت و زشتی شان عریان شده. در کل مساله آسیب های اجتماعی جدی است اما مشکلی که در این زمینه وجود دارد خلاء قانونی است. به طور مثال ما در بحث تکدی گری اول به عملکرد دقیق و صحیح نیاز داریم و دیگری مشکل قانونی، این که مشخص باشد کدام نهاد باید به این موضوع ورود پیدا کند. اگر در این حوزه کم کاری شد از چه نهادی باید مطالبه گر بود، در این زمینه یا باید مجلس قانون لازم را مصوب کند و یا اگر شورای شهر در چنین جایگاهی هست باید مصوبات لازم را تصویب کند. باید به دنبال آرام کردن چهره شهر باشیم. وقتی یکی از این گدایان حرفه ای سر چهارراه یقه شما را می گیرد و برای شما مزاحم ایجاد می کند که باید این کالا را بخرید با روان و آرامش شما بازی کرده است. باید این مشکل حل شود که ضمانت اجرایی آن هم قانون است. برخی از جاها این افراد گدای حرفه ای نیستند، آسیب دیده اجتماعی هستند که ما وظیفه داریم آنها را به زندگی عادی برگردانیم. قانون باید این دو مساله را از هم جدا و روشن کند و مشخص کند که آیا شهرداری وظیفه اصلی را دارد یا بهزیستی و کمیته امداد. این مشکل در مورد کارتن خواب ها و… نیز وجود دارد. ما به عنوان سیاست گذاران مدیریت شهری باید تمام مواردی که چهره های شهر را زشت کرده و انرژی منفی به شهر می دهد را برطرف کنیم و شهر را به سوی آرامش ببریم.

* بسیاری از آسیب های اجتماعی در شورا مصوبه دارند اما این مصوبات پیگیری نمی شود، شما قصد پیگیری مصوبات بر زمین مانده شوراهای گذشته را دارید؟

- وقتی تکلیف روشن نیست و یک کاری صفر تا صدش به یک نهاد و گروه سپرده نشده و ما هم نمی دانیم این موضوع را از کجا مطالبه کنیم مشکل همچنان باقی است، باید به طور شفاف مشخص شود در حوزه های آسیب های اجتماعی چه کسی پاسخگو است قانون به صراحت تکلیف شهرداری یا بهزیستی را باید مشخص کند, آیا این نیازمند در راه مانده, متولی اش شهرداری است یا بهزیستی یا کمیته امداد، می بینیم از لحاظ ساختار حاکمیتی ۵ دستگاه مشغول این موضوع هستند ولی همچنان این موضوع بر زمین مانده است لذا تا زمانی که نهاد اصلی مشخص نشود مشکلات حل نمی شود. اگر این وظیفه بر عهده شهرداری است شورا ورود پیدا کند و نقش مطالبه گر خود را ایفا و به مدیریت شهری فرجه چند ماهه برای ساماندهی موضوع بدهد و در صورت عدم حل مشکل, شهرداری رابازخواست کند. همان طور که ما می بینیم شهرداری در بحث ساخت و سازهای غیرمجاز برخورد می کند و متخلفین را جریمه می کند. باید در حوزه مسایل اجتماعی نیز چنین ورودی داشته باشد و از عوامل خود که مسئولیت دارند پی گیری کند.

* متاسفانه در حوزه فرهنگی اجتماعی موازی کاری های زیادی هست به طور مثال ما می بینیم که چند نهاد موضوع برنامه های ماه رمضان را دنبال می کند.

- البته اوضاع نسبت به گذشته بهتر شده ما در مناطق حتی در شهرداری, شورای عالی فرهنگی اجتماعی ایجاد شده که در این شورا, شهردار منطقه, رئیس فرهنگسرا، رئیس آموزش و پرورش منطقه، مسئول بسیج، رئیس امور مساجد و معاونت اجتماعی شهردار وی… عضو هستند که در این جلسات به دنبال هم افزایی و جلوگیری از موازی کاری ها هستیم. اگر سیاست گذاری کلان شهر تهران در سازمان فرهنگی, هنری و معاونت امور اجتماعی و فرهنگی هماهنگ باشد می توانیم یک اقدام موثر و هماهنگ انجام دهیم.

* بسیاری از مباحث اجتماعی در شورا به دلیل آن که وظیفه اصلی شهرداری نبود رد می شد. شما برنامه ای برای ایجاد یک دغدغه عمومی اجتماعی در شورای چهارم دارید؟

- یکی از دلایل بروز چنین مشکلی نبود مدیریت یک پارچه در شهر است که راجع به آن بسیار صحبت شده که در صورت تحقق آن می توانیم سبب کاهش هزینه ها شویم. نکته دوم این است که اگر متولی یک موضوع شهرداری است یا هر دستگاه دیگری باید بررسی کنیم ببینیم از عهده مسئولیت خود بر می آید یا نه. ما به عنوان نمایندگان مردم تهران نمی توانیم از کنار این موضوع بی تفاوت بگذریم باید برای حل یک مشکل مطالبه کنیم تا مساله حل شود. در یک مواردی آن دستگاه متولی توان اجرایی ندارد ولی به هر حال بار نباید روی زمین بماند. مساله اصلی حل این مشکل است، ما نمی توانیم به دلیل یک حلقه مفقوده پازل شهری خود را خراب کنیم.

* با توجه به افزایش جمعیت شورا آیا تعداد کمیسیون های شورا افزایش پیدا خواهد کرد. ما در این زمینه شاهد پیشنهادهای مختلفی برای تشکیل ۶ تا ۱۶ کمیسیون بوده ایم.

- به هر حال این یک پیشنهاد جمعی است. به اعتقاد من حداکثر بین ۵ تا ۶ کمیسیون برای شورا کفایت می کند. در حال حاضر شورا سه کمیسیون دارد که به دلیل جمعیت پایین آن است. در شورای چهارم می توان بعضی از موضوعات را که در این شورا ترکیب شده است از هم جدا کرد به طور مثال در بحث کمیسیون فرهنگی اجتماعی این قابلیت وجود دارد. در هنگام انتخابات برخی از اعضا وعده ایجاد کمیسیون محیط زیست را داده بودند اما حالا این نگرانی وجود دارد که برای همین کمیته محیط زیست نیز یک فرد متخصص وجود ندارد. دغدغه محیط زیست و آلودگی هوا دغدغه همه شورای شهر است مطمئناً کمیته محیط زیست قابل حذف نیست و حتماً نیز باید باشد اما می توان آن را در زیر مجموعه کمیسیون اجتماعی آورد.

* البته این موضوع به جز دغدغه, اشراف هم می خواهد.

- می تواند در بدنه کارشناسی کمیسیون ها محتوای این موضوعات پخته و آماده شود. البته دوستان نیز با این موضوعات غریبه نیستند. مدیرانی که سابقه کار در شهرداری را دارند به بحث های زیست محیطی آشنایی دارند و آموزش های لازم را در این حوزه دیده اند.

* نمی توان گفت نبود یک فرد متخصص در حوزه محیط زیست اشکال لیست هایی است که سیاسی بسته شده اند؟

- این ایراد وارد است می شد بهتر از این هم عمل کرد.

* شورای چهارم دو آزمون بزرگ دارد یکی انتخاب شهردار و دیگری رئیسی شورای شهر. بدون مصداق, معیارهای یک شهردار مناسب برای تهران چیست؟

- یکی از شاخص ها کارآمدی است و عملکرد گذشته یکی از فاکتورها می تواند باشد. همچنین تعامل خوب با دولت برای شهردار بعدی یکی از گزینه های مهم است زیرا مصوبات شورا نیاز به تایید دولت دارد و همچنین شهر تهران نیز در بحث حمل و نقل عمومی، تحقق مدیریت یک پارچه و. . . نیازمند حمایت های دولتی است بنابراین باید این شخصیت بتواند با دولت، شورا و مجلس تعامل خوبی برقرار کند. دیگری مقبولیت در بین ۳۱ نفر شورا است یعنی شهردار باید بتواند بالاترین رای را کسب کند. در چند سال گذشته مردم از توسعه عمرانی و از کارهای سخت افزاری انچام شده در شهر رضایت داشتند نباید شتاب و سرعت در حوزه سخت افزاری و در حوزه نرم افزاری شهر تهران و برنامه های فرهنگی اجتماعی متوقف شود. البته این موضوع یک تبصره هم دارد شهردار باید جامعیت لازم را در مباحث سخت افزاری و نرم افزاری داشته باشد. البته اگر قرار باشد همین مدیریت شهری کار را دنبال کند باید ملاحظاتی را نیز در نظر بگیرد. یکی کاهش هزینه های اداره شهر همچنین مباحثی در خصوص کیفیت برنامه های فرهنگی اجتماعی، افزایش درآمدهای پایدار شهر، در بحث نرم افزاری نیز در حوزه اطلاع رسانی در شهرداری نیروهای قابل و توانمندی وجود دارد چه در روزنامه همشهری چه در روابط عمومی و… اما افرادی هستند که تخصص لازم را ندارند. این افراد باید به محل خدمت اصلی خود باز گردند و در این حوزه باید بازنگری هایی انجام شود.

* در بحث تعامل با دولت می توانیم امیدوار باشیم شهردار بعدی به جلسات هیات دولت باز گردد؟

- این از آن موضوعات دو طرفی است یعنی هم باید دولت بخواهد و هم اعضای شورای شهر. البته این به نوعی هم برای هیات دولت مفید است و هم برای ما. در گذشته رئیس جمهور نتوانست با شهردار به تعامل برسد اما انشاءالله رئیس جمهور بعد که مشی اش اعتدال است چنین تعامل خوبی بین شورا و دولت برقرار شود. شهردار تهران می تواند با حضورش از منافع شهر دفاع کند و همچنین اقدامات دولت در شهر تهران نقش تسهیل گر داشته باشد.