درسی که نمایندگان مجلس نگرفتند!

به گزارش پارس به نقل از فارس، روز یکشنبه ۲۲ آبان ۱۳۹۰ زمزمه ای در راهروهای مجلس پیچیده شد؛ کانون این زمزمه یکی از نمایندگان ادوار بود که در حال جمع آوری امضا برای یک طرح بود که تلاش می شد دور از چشم خبرنگاران و در گوشه دنج انجام شود. این اقدام عضو سابق پارلمان حکایت از خبر مهمی داشت که به اعتقاد طراحان آن نباید به رسانه ها می کشید.

ماجرا از این قرار بود که نمایندگان ادوار دنبال جمع آوری امضا برای طرح « استفساریه تبصره ۳ مواد ۷۱ و ۱۱۷ قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶» بودند؛ طرحی که موسی الرضا ثروتی در حاشیه جلسه علنی همان روز مجلس از آن به عنوان « طرح استفساریه افزایش ضریب حقوقی نمایندگان بازنشسته» یاد کرد و پس از تصویب در خانه ملت، در رسانه ها به عنوان « مصوبه حقوق مادام العمر نمایندگان و سیاسیون» از آن یاد شد.

مصوبه ای که ۱۰ روز بعد یعنی در دوم آبان همان سال به دلیل انتقادات زیاد رسانه ها به عنوان نمایندگان افکار عمومی با طرحی تحت عنوان « طرح دو فوریتی لغو استفساریه تبصره ۳ مواد ۷۱ و ۱۱۷ قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶» از سوی خود نمایندگان مجلس لغو و کان لم یکن تلقی شد.

محتوای طرح مذکور این بود که اگر کسی ۲ سال در سمت هایی همچون ریاست سه قوه، معاون اولی رئیس جمهور، نمایندگی مجلس به ویژه نیابت رئیس آن و عضویت شورای نگهبان، وزارت، معاونت رئیس جمهور، استانداری، سفارت و معاونت وزرا مشغول به کار و بعدا چندین سال در مسئولیت پائین تر و مثلا مدیر کل باشد، همچنان ۸۰ درصد حقوق و مزایای همان شغل قبلی خود را دریافت کند.

صرف نظر از آنکه تصویب و لغو این طرح در مجلس هم وقت زیادی از مجلس را به خود اختصاص داد و هم باعث اتلاف بیت المال در خانه ملت شد، باید به این نکته اشاره کرد که مجلس هشتم در هفت ماه قبل از پایان عمر خود در دام برخی نمایندگان ادوار افتاد و البته بلافاصله و ظرف ۱۰ روز اشتباه خود را تصحیح کرد.

البته مردم هنوز مصوبه دیگر مجلس هشتمی ها یعنی « داشتن حداقل فوق لیسانس برای ثبت نام در انتخابات مجلس» را نیز از یاد نبردند که وقتی با تصویب این مصوبه برخی از نمایندگان آن زمان نمی توانستند در انتخابات مجلس نهم ثبت نام کنند، قانون مصوب خود را چندین بار دست کاری کردند تا خودشان بتوانند بدون فوق لیسانس کاندیدای انتخابات شوند اما مردم عادی باید حداقل با فوق لیسانس داوطلب نمایندگی شوند.

در روزهای گذشته نیز خبری اعلام شد که یادآور همان مصوبات مجلس هشتم است؛ پیگیری برخی نمایندگان برای تصویب قانونی در راستای « افزایش امتیازات نمایندگان مجلس» بعد از دوری نمایندگی شان!

ظاهرا برخی نمایندگان مجلس به دنبال تهیه طرحی هستند تا با تصویب آن، امتیازات غیر مادی خود را افزایش داده تا پس از دوره حضورشان در نهاد قانون گذاری هم از این امتیازات همچون دوران نمایندگی برخوردار باشند.

این امتیازات عبارتند از: حمل سلاح، پاسپورت سیاسی و طرح ترافیک؛ امتیازاتی که فقط مختص دوره حضور نمایندگان در مجلس شورای اسلامی است اما برخی از آنها می خواهند بعد از دوره نمایندگی هم آن را داشته باشند.

صرف نظر از آنکه این طرح در مجلس مصوب شود یا خیر، ارائه این گونه طرح ها در مجلس نشان می دهد که برخی نمایندگان بیش از توجه به انجام مسئولیت های نمایندگی به دنبال کسب امتیازات هستند و دوره نمایندگی را یک فرصتی برای ارتقای امتیازات مادی خود می دانند.

امتیازاتی که مقام معظم رهبری در هشتم خرداد سال ۱۳۸۴ یعنی در دومین سال فعالیت مجلس هفتم در دیدار رئیس، هیئت رئیسه و نمایندگان مجلس نسبت به آن هشدار داد و خطاب به نمایندگان فرمود: « بنده گاهى به آقایان وزرا و مسؤولان گوناگون دستگاه هاى مختلف این نکته را عرض مى کنم؛ به شما هم عرض مى کنم: این چهار سال مسؤولیت را از دورانى که بناست براى آینده ى مادى زندگى تان منشأ سودى باشد، خارج کنید. ممکن است انسان شصت سال، هفتاد سال، هشتاد سال عمر کند؛ در طول عمرش هم براى آینده ى خود فکر و تمهید و مقدمه سازى داشته باشد - فلان چیز را بخریم، فلان چیز را نگه داریم - ولى این چند سالى که وزیر هستیم، از دوره یى که باید به فکر آینده ى خود باشیم، خارج کنیم. وکالت مجلس هم همین طور است؛ این چند سال را از آن دوره خارج کنید. خیال خودتان را راحت کنید؛ نخواهید پایه ى زندگى آینده ى مادى را در این چند سال بچینید؛ نه، این چند سال را وقف کنید؛ خداى متعال به شما عوض خواهد داد» .

گر چه بسیاری از نمایندگانی که در مجلس هفتم بودند، در حال حاضر در مجلس حضور ندارند اما هستند کسانی که هم در مجلس هفتم و هم در مجلس هشتم که مصوبه حقوق مادام العمر به تصویب رسید و سپس لغو شد، بودند و هم در حال حاضر در مجلس هستند و اتفاقا از طراحان طرح مذکورند.

در هر حال نمایندگان مجلس باید با تبعیت از رهنمودهای مقام معظم رهبری به فکر خدمت به مردم باشند و بدانند که خون آنها از خون مردم رنگین تر نیست و اگر مردم آنها را با رای خود به مجلس فرستادند نه برای اینکه امتیازاتی مادام العمر کسب کنند بلکه برای خدمت به نظام و مملکت است.

مجلس نهم که کلیت آن سالم است و بسیاری از نمایندگان ساده زیست و مردمی در آن حضور دارند، باید مراقب باشند که ماجرای آبان سال ۱۳۹۰ در مجلس تکرار نشود و باز افرادی نخواهند از این قوه برای رسیدن به مطامع اقتصادی خود سوء استفاده کنند.

نمایندگان مجلس نهم باید از اتفاق مجلس هشتم درس عبرت بگیرند و بدانند که مردم و به عنوان موکلان آنها، حرکات و اقدامات شان را زیر ذره بین دارند و اجازه نمی دهند تا کسانی در خانه ملت ساکن شوند که به جای خدمت گزاری به ملت، دنبال ثروت اندوزی و رفاه طلبی و در یک کلمه ویژه خواری باشند.

حال با فرض اینکه طرح مذکور در مجلس مصوب و نهایی شود و همه نمایندگان هشت دوره مجلس چنین امتیازاتی را بگیرند، آن وقت کلیه مسئولینی که شغل آنها همطراز نمایندگان محسوب می شود، مثل وزرا، سفرا، استانداران، معاونان رئیس جمهور از اول انقلاب تا کنون، هم باید چنین امتیازاتی داشته باشند که آن وقت باید دید چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا مردم از مسئولین نخواهند پرسید که در مجلس چه خبر است و این چه قوانینی است که به جای قانون گذاری برای تسهیل امور مردم و پیشرفت کشور، تصویب می کنند؟