به گزارش پارس به نقل از مهر، محمود احمدی نژاد رئیس جمهور شامگاه چهارشنبه در گفتگوی زنده تلویزیونی بعد از اخبار سراسری شبکه یک سیما طی سخنانی در خصوص نحوه گزارش خود به مردم از عملکرد ۸ ساله دولت توضیحاتی ارائه کرد.

احمدی نژاد پس اعلام رئوس گفتگوی خود در این برنامه که درخصوص گزارش درباره نحوه عملکرد دولت درخصوص شعارهای تبلیغاتی وی در سال ۸۴ است گفت: گزارش بعدی درباره تاثیرگذاری ادبیات و گفتمان سیاسی داخلی و بین المللی و جهت گیری های سیاسی و اقتصادی است که یکشنبه آینده در حضور مدیران صدا و سیما عرضه خواهد شد.

وی افزود: گزارش دیگری داریم که در جلسه کارگزاران نظام با مقام معظم رهبری در ماه رمضان ارائه خواهد شد در آن جلسه یک گزارش تفصیلی خواهیم داد که تقریبا ۵۰ سرفصل کار است که به سئوالات اساسی پاسخ می دهیم. اینکه چه شد، چه باید می شد، چقدر باید جلو می رفتیم و موانع و مشکلات چه بود.

رئیس جمهور ادامه داد: یک گزارش چهارم در صدا و سیما خواهیم داشت. این گزارش هم فهرست اولین های این دولت است یعنی کارهایی که در این دولت برای اولین بار در کشور انجام شد. نهایتا گزارش کوتاهتری در اواخر دوره دولت یعنی حدود ۲۸ روز آینده خواهیم داشت که در آن گزارش از مردم حلالیت طلبی و خداحافظی از مردم است.

احمدی نژاد در پاسخ به این سئوال مجری که در سال ۸۴ چرا آقای احمدی نژاد فکر کرد که می تواند رئیس جمهور ایران شود، گفت: البته قبل از شهرداری هم من در بخش های گوناگون در خدمت و انقلاب بودم سطوح مختلف مدیریتی کشور را تجربه کرده ام از روستاهای دوردست تا مرکز کشور.

وی افزود: در بخش های مختلف علمی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی از نزدیک با توانمندی های کشور و ضرورت های کشور آشنا شده ام معتقد بوده ام و هستم که ظرفیت های ملت ایران بی نظیر است. ملت ایران می تواند در بالاترین سطح زندگی کند. می تواند شایسته ترین، پیشرفته ترین، مرفه ترین و الگو باشد و می تواند کشوری برپا کند که در آن از فقر و تبعیض و محرومیت خبری نباشد و همه شاد باشند و در مسیر رشد و کمال حرکت کنند و لذت انسان بودن را بچشند و از استعدادهایی که خداوند متعال در اختیارشان گذاشته است استفاده کنند.

رئیس جمهور گفت: من باور داشتم و دارم که ملت ایران ماموریت تاریخی را برای حرکت به سمت قله های کمال انسانی دارد، ظرفیت ها و توانمندی ها را دیده بودم شایستگی ها را دیده بودم معتقدم ملت ایران هم می تواند شایستگی لازم را داشته باشد. باور داشتم کشور را بهتر می شود اداره کرد می شود با سرعت بیشتری در مسیر رشد و پیشرفت حرکت کرد. این بود که تصمیم گرفتم وارد شوم احساس تکلیف کردم بیایم در این عرصه و آنچه در توان خود و در توان ملت می بینم برای رسیدن ملت به قله های آرمانی آزاد کنم.

احمدی نژاد در پاسخ به این سئوال که در سال ۸۴ چقدر شرایط برای این حضور مهیا بود با توجه به حضور جریانات سیاسی در جامعه و گروههای قدرتمندی که حضور داشتند شما چگونه وارد این صحنه شدید گفت: در دو سطح این موضوع را بررسی می کنیم یک سطح گروههای سیاسی است؛ عده زیادی باور کرده بودند بخصوص سیاسیون کشور که این عرصه متعلق به احزاب و گروهها است و هر کس می خواهد وارد شود حتما باید مورد حمایت یک حزب، جبهه یا گروه قدرتمند باشد.

وی افزود: رابطه احزاب و جناح با ما خوب نبودمن هم رابطه ام با آنها خوب نبود نه اینکه مخالفتی داشته باشم اما بالاخره آنها کاندیداهای خودشان داشتند و تقریبا همه آنها با ورود من به این عرصه مخالف بودند. برای جلوگیری از ورود من تلاششان را هم انجام دادند حتی فشارهایی را هم وارد کردند و کارهایی کردند که این اتفاق نیفتد. هیچ گروه و جریانی از من حمایت نکرد البته من هم باورهایی داشتم معتقد بودم که رئیس جمهور نباید وامدار هیچ احدی باشد. رئیس جمهور فقط باید وامدار ملت باشد، وامدار ارزشهای انسانی و الهی، وامدار عزت و سرافرازی ملت و وامدار انقلاب، شهدا، ایثارگران و اهداف آرمانی بلند و تاریخی ملت ایران باشد.

رئیس جمهور گفت: من باورم را می گویم شاید دیگران نظرات دیگری داشته باشند وامداری به گروهها و جناح ها فرد را محدود می کند و اجازه نمی دهد آدم به منافع ملی و ملت آنطور که باید بیاندیشد.

احمدی نژاد ادامه داد: اما در سطح دوم آن چیزی که من در متن ملت مشاهده می کردم این بود که ملت خود را محصور در جریانات سیاسی نمی پنداشت و باور نمی کرد طبیعی هم همین است سطح ملت خیلی بزرگتر از هر گروهی ولو بسیار بزرگ و قوی باشد. به هر حال این ملت بزرگتر از آن است ملت یک اقیانوس است و گروهها یک ظرف هستند این ظرف هرچقدر بزرگ باشد اقیانوس در آن نمی گنجد.

رئیس جمهور خاطرنشان کرد: می دیدم که مردم دنبال حرکت های بزرگ، آزادسازی ظرفیت های عظیم و دنبال قله های بلند و آرمانهای بلندی انسانی هستند و خیلی دنبال این نیستند که ببینند احزاب و گروهها و جناح ها چه می گویند.

احمدی نژاد گفت: ادبیات و رفتاری که ما در شهرداری داشتیم به طور گسترده مورد استقبال مردم بود. آن زمان نظرسنجی هایی مطرح بود که تو در نظرسنجی ها ۱ یا ۲ درصد هستی و من شوخی می کردم که این نظرسنجی ها به درد نمی خورد باید به میان مردم رفت و در اجتماعات مردم ببینیم مردم چه می گویند.

رئیس جمهور ادامه داد: آقایی که خیلی اصرار داشت به من بگوید در نظرسنجی ها نیستید و برو کنار! با او به شوخی کردم و گفتم چون من روستایی هستم شما بگویید نظرسنجی نمی فهمم، بنویسید نمی فهمم باید بکشید که گفت یعنی چه؟ بکشید؟ گفتم یعنی برویم در میان مردم و ببینیم چه می گویند اینکه عده ای می روند و عدد و رقم هایی درست می کنند، بله، نظرسنجی در جاهایی کارآیی دارد و باید باشد اما در این جور امور باید ببینیم متن مردم چه می گوید.

وی گفت: این مسائل وجود داشت اما ما وارد شدیم ملت هم بزرگواری کرد.

رئیس جمهور در پاسخ به این سئوال که وقتی تصمیم شما برای حضور در انتخابات جدی شد چند درصد شانس برای خود قائل بودید گفت: من صد درصد مطمئن بودم. البته اعلام نکردم چون مشغول کار بودم باورم این بود که این حضور به کارها آسیب می زند روزهای آخر یا روزی که برای ثبت نام رفتیم اعلام کردم.

احمدی نژاد در پاسخ به این سئوال که چند ماه قبل از ثبت نام در انتخابات از کجا به این اطمینان رسیدید که رئیس جمهور می شوید افزود: بالاخره همین توضیحاتی که دادم پاسخ من است. من به عظمت ملت ایران و آرمان خواهی ملت باور داشتم بالاخره در داخل مردم بودیم و می دانستیم که مردم سطح بالاتری را می خواهند و این سطوح معمول جواب نمی دهد و کمال جویی ملت ایران را ارضا نمی کند فکر می کردم باید بیایم و فضا و مناسبات را عوض کنم.

وی ادامه داد: بالاخره یک خط سیری ۳-۴ دوره آمده طی شده تجربه شده و کارهایش را انجام داده است و مردم دنبال یک فضای جدید و مناسبات جدید هستند و من فکر می کردم که می شود این مناسبات را برپا کرد. بالاخره یک اعتماد به نفسی داریم که خداوند متعال هم عنایت کرد و موفق شدم.

رئیس جمهور در پاسخ به این سئوال که یادتان هست که مهمترین قول هایی که به مردم دادید چیست؟ ما یک برنامه ای اعلام کردم که ۵ محور داشت و یک قول دادیم. اولین محور اصلی برنامه که خیلی روی آن تاکید داشتم عدالت بود. دومین محور خدمت رسانی بود یعنی توسعه فرهنگ خدمت رسانی. نقش اصلی حکومت عدالت و خدمت رسانی است یعنی شان مسئولان جز خدمت رسانی نیست و من فکر می کردم این شان کمی جابجا شده و باید برگردد.