نظر کیومرث پوراحمد درباره انتخابات

به گزارش پارس به نقل از شرق، کیومرث پوراحمد در یادداشت خود در شرق نوشت: خیلی از پدر و مادرهایی که به پای صندوق آمدند، به واسطه فرزندان جوانشان مجاب شدند که نباید خودشان را حذف کنند و باید رای بدهند. چراکه جوان ها روشن بین هستند و از ویرانی گریزانند و همین طور خواهان اعتدالند. خیلی از این جوان ها توانستند دیگران را مجاب کنند که یک بار دیگر با امید تغییر، شانس خودشان را امتحان کنند و فرصت انتخاب را از خودشان سلب نکنند.

ناگفته نماند که بی شک دکتر روحانی در پی حمایت آقایان خاتمی و هاشمی با چنین اقبالی مواجه شد. چراکه مردم ما در دوران اصلاحات و سازندگی در مقایسه با هشت سال اخیر، به مراتب راضی تر و آسوده تر بودند و خیالشان راحت بود از اینکه اگر از کاندیدای مورد حمایت روسای جمهور این دو دوره حمایت کنند، تجربه سخت هشت سال گذشته امتداد نخواهد یافت.

امیدوارم این شور ایجاد شده در هموطنانم، نویدبخش روزهای روشنی در حیطه هنر ایران باشد. در عین حال با اینکه « هنر» و « سینما» برای ما شغل و عشق و زندگی و نان شب و جنون و همه چیز است اما من شخصا پیش از آنکه به آینده فضای هنری فکر کنم، خوشحالم که با انتخاب مردم، این امیدواری ایجاد شده که خطراتی که تمامیت ارضی ایران را تهدید می کرد، رفع شد. خوشحالم که امیدواریم به اینکه دیگر جنگ نخواهد شد و پول ملی ارزشش را باز می یابد و پاسپورت ایرانی ارزش قبلش را پیدا می کند و تحقیر ایرانیان در سراسر جهان پایان می یابد و شأن ما بازمی گردد. با این همه، خوشبینم و آسوده که در « هنر» هم اتفاقات خوبی در راه است. مسلما کاندیدایی که معتقد است « محمدرضا شجریان» باید سفیر هنری هموطنانش باشد، قطعا وزیر فرهنگی معقول را برمی گزیند و در پی این انتخاب، هنر را از رکود فعلی و این اوضاع نابسامان نجات می دهد. پس باید خوشحال باشیم که در لحظه مرگ این پیکره، نفس مسیحایی مردم بر آن دمیده شد و جان تازه ای به آن داد.

با این همه باز هم تاکید می کنم که آنچه در این بین بسیار مهم تر از وضعیت هنر بوده و هست، حفظ تمامیت ارضی و سربلندی ایران است که فرد معتدلی چون دکتر « روحانی» با تدبیرش آن را به مردم بازمی گرداند. این امید همه ماست و بسیار بعید است که واهی باشد.

در عین حال یادمان باشد که از دکتر « روحانی» بت نسازیم. از او توقعات زیاد و بیجا نداشته باشیم و فراموش نکنیم که تکلیف ما مردم فقط به روز جمعه و شرکت در انتخابات ختم نمی شود، باید در هر زمینه ای از کوچک ترین روزنه ای استفاده کنیم و حضور و خواسته های خود را به گوش مسوولان برسانیم. اگر خواهان تغییر هستیم، این تغییر باید ابتدا در تک تک ما به وجود بیاید.