سفر رهبر انقلاب به پاکستان و استقبالی تاریخی مسلمانان

 آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر انقلاب در ۲۳ دی ماه سال ۱۳۶۴ سفری دوره‌ای را آغاز کردند. رهبر انقلاب  از کشورهای پاکستان، امارات، یمن، آنگولا، زیمباوه، تانزانیا و موزابیک دیدار کردند. در دوران ریاست‌جمهوری آیت‌الله خامنه‌ای، یکی از شاخص‌های سیاست ایشان، توسعه همکاری با دیگران کشورهای خارجی بود. رهبر انقلاب برای ارتباط با سایر کشورهای اسلامی و مستقل فعالیت زیادی را انجام دادند.

ایشان در دوره‌ اول ریاست‌‌جمهوری از ۱۵ تا ۲۰ شهریور ۱۳۶۳ به کشورهای سوریه، لیبی و الجزایر و در دوره‌ دوم از ۲۳ دی تا سوم بهمن ۱۳۶۴ به کشورهای آسیایی و آفریقایی پاکستان، تانزانیا، زیمبابوه، آنگولا و موزامبیک سفر کردند. از ۱۱ تا ۱۵ شهریور ۱۳۶۵ برای شرکت در هشتمین اجلاس سران کشورهای غیرمتعهد در هراره مجدداً به زیمبابوه سفر کرد.

آیت‌الله خامنه‌ای در ۳۱ شهریور ۱۳۶۶ در چهل و دومین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد شرکت کرد و مورد استقبال گرم مردم مقیم نیویورک نیز قرار گرفتند.

اهمیت سفرهای خارجی رئیس‌چمهور

سفرهای آیت الله خامنه‌ای در داخل و خارج و به‌ویژه دیدارهای بین‌المللی ایشان، دستاوردهای زیاد و بزرگی برای انقلاب اسلامی داشت. ترویچ و گسترش انقلاب اسلامی، اصول اساسی و ارزش‌های آن، برای مردم جهان و دیدارهای نزدیک و چهره به چهره با مردم این کشورها برای انقلاب بسیار حائز اهمیت بود. در یکی از همین دیدارها بود که امام خمینی(ره) از رهبری شدن آیت‌الله خامنه‌ای بعد از خودشان صحبت کردند. این مورد در خاطرات احمد خمینی فرزند امام وجود دارد و به اعتبار همین مسئله خبرگان رهبری، ایشان را به رهبری امت برگزیدند.

آیت‌الله خامنه‌ای در طول ریاست‌جمهوری خویش به کشورهای سوریه، لیبی، پاکستان، هند، چین، الجزایر، موزامبیک، آنگولا، تانزانیا، زیمبابوه، یوگسلاوی (سابق)، رومانی و کره شمالی سفر کرده‌اند. ایشان در نخستین مرحله از سفر دوره‌ای خود به چند کشور آسیایی و آفریقایی وارد پاکستان شد و مورد استقبال وسیع و گسترده مردم مسلمان این کشور همسایه قرار گرفتند.

استقبال پرشور مردم از رئیس‌جمهور ایران که به‌‌عنوان مهمان رسمی دولت پاکستان وارد این کشور شده بودند نشان دهنده‌ علاقه مردم مسلمان پاکستان به انقلاب و نظام اسلامی حاکم بر آن به شمار می‌رود. 

رهبر انقلاب درباره سیاست‌‌خارجی زمان خودشان فرمودند: «در مسائل سیاست خارجی که فعالیت بسیار گسترده‌ای در این قسمت بود و من در این مدت ۱۸۵ جلسه با شخصیت‌های سیاسی و نمایندگان سیاسی خارجی داشتم و حدود هزار و سیصد نامه و پیام به سران کشورها و رؤسای جمهور در این مدت فرستادم».