نظر آیت‌الله علم‌الهدی درباره موسیقی

آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی در دیدار با مربیان برگزیده سرود سراسر کشور اظهار کرد: نقش آفرینی احساس در کنار عقل، یک توانمندی و اثربخشی موازی است یعنی اگر احساس در کنار عقل وجود نداشت، تمام حرکت‌ها در انسان می‌مرد و هیچ جریان پویایی در عرصه متنوع زندگی انسان به وجود نمی‌آمد.

وی با بیان این‌که کاربرد هنر در موارد مختلف متناسب با آن مورد خاص احساسی، اهمیت زیادی دارد، ادامه داد: مشکلی که ما در جامعه امروز در عرصه هنر با آن مواجه هستیم، کاربرد هنر در شرایط مختلف زندگی است که نسبت به آن بی‌توجهی می‌شود، این بی‌توجهی‌ها و بی‌اعتنایی‌ها در جریان هنر سبب می‌شود نه تنها از سرمایه بزرگ پرورش احساس درست استفاده نکنیم بلکه به ضرر زندگی و کمال انسانی ما نیز تمام شود.

امام جمعه مشهد بیان کرد: اگر کسی بگوید جامعه بی‌هنر می‌تواند زندگی کند، مثل این است که بگوید انسان بدون علم می‌تواند زندگانی انسانی داشته باشد؛ اگر علم را از عرصه زندگانی انسان حذف کنید، عقل از زندگی حذف می‌شود و انسان به صورت یک جانور در توده‌های شهوت و امیال زندگی خواهد کرد و اگر احساس را از زندگانی انسان حذف کنید، انسانی تبدیل به سنگی بی‌حرکت می‌شود.

علم الهدی گفت: وقتی از موسیقی صحبت می‌کنیم، از استعمال ابزار و آلات موسیقی مخصوص در جریانات فنی خاص صحبت می‌شود در حالی که تنها این موسیقی نیست، هنر موسیقی عبارت است از هنر پرورش صدا و صوتی که نواخته می‌شود، چه با ابزار و چه با حنجره‌ها که مغز و دل انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

وی با بیان این‌که اگر از موسیقی در جایگاه و کاربرد درست استفاده شود، در رشدبخشی، تحریک احساس و پرورش آن نقش مؤثر و مثبتی دارد، اظهار کرد: در میان انواع هنرها، ضربه پذیری و خسارتی که بر پیکره هنر موسیقی در تاریخ زندگی بشر وارد شده، بر هیچ هنری وارد نشده است.

عضو مجلس خبرگان رهبری تصریح کرد:موسیقی در طول تاریخ در جریان ابتذال و عیاشی قرار گرفته است؛ هیچ هنری را ندیدید که اینطور حرمتش پایمال شده و به عنوان لجن پراکن‌ترین ابزار دربیاید. اولین قدمی که هنرمندان این عرصه باید بردارند، این است که این هنر را از عرصه ظلم و تجاوزی که جریان‌های شهوتران مستکبر در طول تاریخ به آن روا داشتند و امروز نیز وجود دارد، نجات دهند.

امام جمعه مشهد به وجود موسیقی از صدر اسلام تا امروز اشاره کرد و گفت: ائمه در زندگی خود ادبیات فرهنگی داشتند، شعر در ادبیات فرهنگی ائمه جایگاه بالایی دارد حتی به بعضی ائمه اشعاری و دیوانی نیز به امیرالمؤمنین (ع) نسبت داده شده، همچنین شعرایی که در زمان ائمه زندگی می‌کردند، شدیدأ مورد سفارش و تقدیر ائمه قرار گرفتند.

وی بیان کرد: ما هیچ گاه نمی‌بینیم ائمه برای تبلیغ دین و گسترش معارف خود، از ابزار موسیقی استفاده کرده باشند، این یعنی ادبیات فرهنگی اهل بیت با این ابزار مأنوس نبوده، اما به معنای حرمت ابزار موسیقی در همه جوانب نیست.

علم الهدی خاطرنشان کرد: آنچه در موسیقی برای ما مضموم هست و حرام شده، موسیقی مبتذل و مصداق لغو است و هر حرکتی انجام دهیم که مصداق لغو باشد، حرام است، اگر کسی برای ورزش حرکاتی به بدنش دهد حرام نیست، اما اگر به عنوان رقص باشد، چون مصداق لغو است، حرام می‌شود.