قالیباف طعم «تغییر» را به مردم می‌چشاند

به گزارش پارس، وبلاگ علم سیاه نوشت:

از ته دل داری به قالیباف رأی می دی؟

اینو کی داره از من می پرسه؟ یکی که الگو و اسوه منه در حرکت بسیجی وار، در جوانی، در دین، در صحبت و فکر کردن، در بیشتر اون چیزهایی که سن من اقتضا می کنه تا علاوه بر یک الگوی آرمانی (مانند امیرالمومنین) ، یک الگوی زمینی و دم دستی هم داشته باشم؛ این سوال رو کسی از من می پرسه که سوالی ازش نپرسیدم که از جوابش قانع نشده باشم.

« نه… »

این جواب من بود؛ جواب کسی که سر حمایت از قالیباف، چند تا از دوستای حقیقی و مجازی اش رو از دست داده یا حداقل رابطه اش شکرآب شده.

ادامه میدم:

خُب من دوست دارم برم ستاد جلیلی کار کنم؛ دوست دارم با بچه های دور و بر جلیلی بپلکم؛ با این خاکی بودنش، با این فیلم بازی نکردنش؛ با این حرف زدنش و حتی تفکراتش؛ اتفاقاً من از جنس بچه های طرفدار جلیلی ام، نه از جنس بچه های طرفدار قالیباف؛ اتفاقاً از اونا همیشه فاصله می گیرم، دوست ندارم تو محیط هاشون زیاد بمونم… اصن برا همینه که هرکی می فهمه می خوام به قالیباف رأی بدم، اول تعجب می کنه، بعد تمسخر می کنه، بعد میگه من می دونم، آخرش به جلیلی رأی می دی» .

بعد جالب اینجاست که می دونم همین بچه های دور و بر جلیلی، کشور رو از سر بزنگاه ها عبور می دن؛ همینا هستن که اگه جنگی بشه، جز اولین نفرها می ر ن برای دفاع؛ منتها عقلم و تجربه ام که حداقل چندبار به آزمون گذاشتمش تو این مورد، می گه که فعلاً همین دوستان گرامی حقیر، نمی تونن کشور رو اداره کنن… این دیگه تقصیر قالیباف نیست…

من به دو دلیل به قالیباف رأی می دم:

۱- همه نیروهای کشور رو برای انجام کار به صحنه میاره

۲- آرامش و ثبات مدیریتی به کشور وارد می کنه و طعم تغییر رو به مردم می چشونه

همونطور که تو جاهای قبلی که سر کار بوده، این کار رو انجام داده… حتی اگر بلد نباشه خوب حرف بزنه، حتی اگه یه آدم تئوریک نباشه؛ برای همین به قالیباف رأی می دم به خاطر نیازی که کشور امروز به قالیباف و امثال او دارد.

سرش رو به نشانه رضایت تکون می ده و می گه راست می گی؛ همین برای من کافیه که بدونم دارم درست فکر می کنم و به شناخت خوبی از صحنه رسیدم.