چرا باید به پروژه آشتی رئیس جمهور مشکوک بود؟

به گزارش پارس نیوز ، اظهارات این روز‌های حسن روحانی، رئیس جمهوری که همین یک سال پیش، کارنامه رقبایش را ۴۰ سال زندان و اعدام می‌دانست، به قدری متفاوت و عجیب است که باور کردن آن بی نهایت مشکل و دشوار است. او از یک سو تهدید به بستن تنگه هرمز می‌کند و از سوی دیگر آشکارا از بوسیدن دست منتقدان و مخالفانش می‌گوید.

ضرورت کمک به دولت در زمانه‌ای که مشکلات بسیاری -به دلیل سیاست‌های غلط دولت و نیز فشارهای خارجی- بر مردم تحمیل می شود، بر همگان معلوم است. ما نیز از سخنان روحانی مبنی بر فراموش کردن روحانی قبلی و نیز سخنان استکبارستیزانه او استقبال می‌کنیم و امیدواریم دولت موفق شود. با این حال شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این رفتار‌های روحانی ممکن است تنها یک تاکتیک باشد برای گذر از مقطعی است که می‌تواند او و دولتش را تا مرز فروپاشی و استیضاح پیش ببرد.

یکی از اولین احتمالاتی که می‌توان در مورد رفتار روحانی در این مقطع به آن اشاره کرد، تلاش او برای منحرف کردن افکار عمومی از توافقات پشت پرده با اروپا و آمریکا با نشان دادن ژست آمریکاستیزی و انقلابی گری است. برخی از خبر‌ها و شواهد این نکته را نشان می‌دهد که دولت روحانی از یک سو با پیش بردن مساله FATF و از سوی دیگر با رفتار کج دار و مریز در مورد توافق با اروپا و آمریکا در نظر دارد که هر طور شده برجام را سرپا نگاه دارد. نباید فراموش کنیم که روحانی در سال ۸۴ نیز به گفته خودش در کتاب خاطرات هسته‌ای با رفع تعلیق فوری از تاسیسات هسته‌ای مخالف بود و به خاطر دستور رهبر انقلاب به این کار تن داد.

از سوی دیگر روحانی برای پیشمانی خود، به جز حرف، حرکت اثرگذار چندانی نکرده است. او نه تیم اقتصادی خود را تغییر داده است و نه تحرک خاصی در جهت دهی به بازار انجام داده است. تنها کار مهم این چند هفته دولت روحانی را می‌توان انتشار نه چندان کامل فهرست ارزبگیران دانست که آن هم موید نکته اصلی این یادداشت است. دولت روحانی با انتشار این فهرست نشان داد که میزان زیادی از ارز و سرمایه مملکت را به نام کالا‌های ضروری، به کالا‌هایی داده است که هیچ ضرورتی برای وارد کردن آن وجود نداشته است. چطور می‌توان مدعی بود که وارد کردن آپشن قهوه ساز خودرو فولکس واگن جزء اقلامی است که کشور به آن نیاز ضروری دارد و باید با ارز دولتی وارد شود؟

اما حسن روحانی خوب می‌داند که در زمانه‌ای که سپاه رزمایش موشکی ندارد، زنان برای تماشای جام جهانی به ورزشگاه می‌روند و تب کنسرت‌ها نیز خوابیده است، بهانه‌ای دیگر وجود ندارد و اوست که باید در مورد بازگشت تحریم‌های آمریکا تنها چند سال پس از برجام توضیح دهد و بهتر خبر دارد که راضی کردن حاکمیت و مردم برای پروژه مذاکره مجدد در حوزه‌های موشکی و منطقه ای، مساله‌ای نیست که حتی بتواند به راحتی به زبان بیاورد، بنابراین بهترین راه، صلح موقت و تاکتیکی، برای رسیدن به هدف‌های بلند مدت‌ش است.