ماجرای پرش یک جریان از یک انتخابات به انتخابات دیگر

امیر حمزه نژاد: اصلاح طلبان ثابت کرده اند که بیشتر از اینکه جریان سیاسی باشند، کمپین انتخاباتی هستند. موضوعی که چندی پیش جهان نیوز مطلبی با عنوان «اصلاح طلبان چه زمانی قصد کارکردن برای مردم دارند؟» درباره کنش های انتخاباتی این جریان سیاسی منتشر کرد. این جریان سیاسی از انتخاباتی به انتخابات دیگر می پرد و به طور کاملا زودهنگام بر روی انتخابات آینده که قدرت سیاسی و وزن کشی جناح هاست، متمرکز می شود. اصلاح طلبان در این حوزه بیشتر نگرش انتخاباتی دارند و به جای تمرکز روی شعارهایی که داده‌اند سعی می کنند با مدیریت انتخاباتی و تزریق شور و حال آن افکارعمومی را از وعده ها و عملکرد خود منحرف سازند.

در این حیطه، انتخابات هئیت رئیسه مجلس شورای اسلامی که اخیرا برگزار شد و علی لاریجانی با ائتلاف با فراکسیون ولایی توانست دوباره بر صندلی ریاست مجلس تکیه بزند، رفتار انتخاباتی اصلاح طلبان به وضوح قابل مشاهده است. رسانه‌های اصلاح طلب با توجه به اینکه محمدرضا عارف، رئیس فراکسیون امید در دور اول انتخابات توانست حائز آرای بیشتری از لاریجانی شود و در دور دوم شکست خورد، تحلیل‌های انتخاباتی جالبی ارائه دادند که به انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم هم مرتبط می شود. تیترهایی مانند «لاریجانی سوخت» از جمله این موارد است که به نوعی بازنمایی انتخابات هئیت رئیسه مجلس دهم در انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم است.

جالب اینجاست که پس از این انتخابات بود که محمدرضا عارف، دست به حزب سازی با اهداف انتخاباتی برای ریاست جمهوری 1400 زد. رسانه‌های اصلاح طلبان هم تیتر زدند که عارف حزب تاسیس می کند و وی را از همین حالا که هنوز سه سال به انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم باقی مانده است، به عنوان کاندیدای این جریان معرفی کردند.

در خبر حزب سازی عارف آمده است: «  محمد رضا عارف در حال رایزنی های جدی برای تشکیل یک حزب بزرگ با گرایش اصلاح طلبی است .بنا بر این گزارش در صورت تاسیس این حزب، تعدادی از نمایندگان مجلس که در جریان انتخابات اخیر هیات رییسه مجلس در حمایت از عارف نقشی جدی داشتند در حزب آینده او حضور خواهند داشت.»

به نظر می رسد که اتفاقات انتخابات هئیت رئیسه مجلس بسیار برای عارف و تیم همراه وی مهم بوده که درست بعد از آن خبر تشکیل حزب  وکاندیداتوری زودهنگام وی را رسانه‌ای کرده اند.

جالب اینجاست که هنوز دو سال از مجلس دهم که اصلاح طلبان در آن حضور در خور توجهی دارند و همچنین سه سال از عمر دولتی که این جریان سیاسی حامی تمام قد آن در دو دوره بوده، باقی مانده است اما عطش انتخاباتی اصلاح طلبان برای سال 1400 از امروز شروع شده است و برای آن برنامه ریزی سازمانی می کنند.

از یک سو، این خبرپراکنی‎ها می تواند به عنوان عبور بخشی از جریان اصلاحات از دولت روحانی هم تلقی شود. دولت روحانی درواقع شعبه دوم دولت اصلاحات است، اما در این حیطه اصلاح طلبان نمی خواهند خیلی پاسوز دولتی شوند که ممکن است آینده آنان را با عملکرد خود به خطر بیندازد.

حتی در این عرصه اصلاح طلبان برای سال 1400 رقیب سازی هم کرده اند و علی لاریجانی را به عنوان رقیب خود در این انتخابات معرفی می کنند و حتی بعد از انتخابات هئیت رئیسه مجلس به عنوان یک نامزد رقیب به وی نگریسته و با همین نگاه تیتر زده و مطلب نوشتند.

اینکه اصلاح طلبان چطور از انتخابات هئیت رئیسه مجلس در آغاز سومین سال خود یعنی دو سال مانده به پایان آن و همچنین سه سال مانده به پایان دولت به این نتیجه رسیده اند از یک سو هنر این جریان سیاسی و از سوی دیگر زیست انتخاباتی آن‌ها را نشان می دهد. اصلاحات در کنش‌های سیاسی خود درهر حال انتخابات و وجهه سیاسی خود برای آینده را مد نظر قرار می دهد  تا مبادا در آینده با تخریب وجهه این جریان سیاسی چند رای را از دست بدهد.

بازی انتخاباتی این جریان سیاسی به هر جهت نمی تواند منافع مردم را تامین کند و افکارعمومی را از یک انتخابات به یک انتخابات زدهنگام دیگر پاس می دهد. درواقع این جریان فقط مردم را در یک سیکل انتخاباتی گیر انداخته و با وعده‌های متعدد آنان را امیدوار برای آینده می کند. آینده‌ای که در آن عملکردی نیست و تنها انتخابات دیگری وجود دارد که اصلاح طلبان برای ارتقاء و حفظ قدرت برای آن تلاش می کنند.

انتهای پیام/