ماجرای آقازاده‌ای که کم‌کم آقا می‌شود

به گزارش پارس به نقل از پارسینه، در این تک نگاری آمده است: « « غلامعلی حداد عادل در اولین سال دهه پنجاه شمسی صاحب فرزند پسری شد که او به یاد عارف بزرگ خراسان" فرید الدین عطار نیشابوری" ، فریدالدین نام نهاد. حداد پدر در آن سالهای آرام معلم فلسفه بود و شیفته دکتر سید حسین نصر و آیت الله مطهری. لابد سرشت و سرنوشتی چون عطار برای نوزاد سیاه موی خود می خواست.

مشهورترین داستان درباره فریدالدین عطار این است که" او در دکان عطاری خود مشغول به کار بود که درویشی از آنجا گذر کرد. درویش درخواست خود را با عطار در میان گذاشت، اما عطار همچنان به کار خود می پرداخت و درویش را نادیده گرفت. دل درویش از این رویداد چرکین شد و به عطار گفت: تو که تا این حد به زندگی دنیوی وابسته ای، چگونه می خواهی روزی جان بدهی؟ عطار به درویش گفت: مگر تو چگونه جان خواهی داد؟ درویش در همان حال کاسه چوبین خود را زیر سر نهاد و جان به جان آفرین تسلیم کرد. این رویداد اثری ژرف بر او نهاد که عطار دگرگون شد. "

اما تقدیر فریدالدین حدادعادل این بود که نه در" عرفان و فلسفه" که در" سیاست و رسانه" نام آور شود. حدادعادل پسر بی آنکه در دکان عطاری زمانه مسحور درویشی شود، رسم سیاست و مشق ارتباط را در خانه پدر آموخت و بزرگ شد و رشد کرد تا که امروز در گذر ایام و در آستانه چهل سالگی از مشهورترین و متنفذترین آقازاده های سیاست ایرانی است؛ آقازاده ای که نامش مترادف با رسانه های اصلی جریان اصلی سیاسی ایران امروز یعنی اصولگرایان است.

اصولگرایان - تقریبا از همه طیف ها - اگر بخواهند رسانه ای داشته باشند، در سیاهه کسانی که به سراغشان می روند یا فهرست کسانی که او را برای" شورای سیاست گذاری" زیر سر می گذارند، حتما یک نام وجود دارد: فریدالدین حدادعادل.

نگاهی به لیست مشاغل مطبوعاتی و رسانه ای فریدالدین حدادعادل این ادعا را اثبات می کند: عضو شورای سیاستگذاری خبرگزاری مهر، عضو شورای سیاستگذاری هفته نامه همشهری جوان، عضو شورای سیاستگذاری نشریه مثلث، عضو شورای سیاست گذاری نشریه پنجره و… .

اصولگرایان و البته سیاسیون با سابقه به خوبی با جایگاه و شان غلامعلی حدادعادل در نظام آشنایی دارند. غلامعلی حدادعادل در طول سی سال گذشته اثبات کرده است که جایگاهش حتی در شدیدترین طوفان های سیاسی هیچ گاه دستخوش تغییرات تاس لغزان سیاست روز نمی شود و این برای سیاسیون یک عبرت و یک سرمایه است. بی گمان ارتباط با غلامعلی حدادعادل برای یک واحد سیاسی - رسانه ای تضمین های محکمی به همراه می آورد که غیرقابل انکار است.

هرچند که غلامعلی حداد از دوم خرداد ۷۶ به این سو خواسته یا ناخواسته بیشتر به میدان سیاست وارد شد اما علاقه مند است وجه غالب چهره اش فرهنگ و اندیشه باشد و همین باعث می شود نخواهد به صورت تمام قامت و به صورت کاملا علنی و شفاف در معادلات سیاسی و تصمیم سازی های جریان اصولگرا حضور داشته باشد و همین مسئله نقش" فرید الدین" را برجسته می کند و عملا بخشی از هویت او را شکل می دهد.

فریدالدین تجربه موفق" همشهری جوان" و شکوفایی ژانر جدیدی از رسانه برای اصولگرایان را نیز در کارنامه خود دارد که پشتوانه محکمی برای سایر نقش آفرینی های رسانه ای اوست اما شاید وجه تمایز فرید با سایر آقازاده ها این باشد که او آقازاده ای" تصمیم ساز" است.

فریدالدین عملا دیپلمات و سفیر آکردویته پدر در اردوگاه رسانه ای و سیاسی اصولگرایان است. فرید به خوبی از پدر پیوستگی و پوشش فرهنگ و سیاست را آموخته است و به همین دلیل هم هست که مدیریت مدرسه" فرهنگ" - که پدر پایه گذاری کرده است - و معاونت آموزشی دانشکده علوم سیاسی دانشگاه امام صادق (ع) را هم برعهده دارد و بی ربط نیست اگر بگوییم فریدالدین حدادعادل، آقازاده ای است که کم کم آقا می شود. »