به گزارش پارس به نقل از وطن امروز:

آن سوال این است: آقای هاشمی! فرض کنیم انتخابات را باختید؛ نتیجه را می پذیرید؟

ساده ترین جوابی که می توان از قول آقای هاشمی به این سوال داد این است: نه! به چه دلیل ما باید فکر کنیم آقای هاشمی جواب متفاوتی خواهد داد؟ سال ۸۴ آقای هاشمی انتخابات را باخت اما نتیجه را نپذیرفت؛ آن هم انتخاباتی که نه اصولگرایان بلکه دولت محمد خاتمی و در واقع مریدان خود آقای هاشمی آن را برگزار کرده بودند. هاشمی در سال ۸۴ مفهومی به نام رای سازماندهی شده را اختراع کرد و تا آخر پای آن ایستاد.

سال ۸۸ هم هاشمی نتیجه انتخابات را نپذیرفت. فتنه ۸۸ و ادعای تقلب در آن به یک معنا نسخه تکامل یافته همان ایده رای سازمان یافته بود. تقریبا همه سران جبهه اصلاحات می دانستند انتخابات را باخته اند و اساسا در انتخاباتی که آن را عملا معلم ها و امنای مساجد برگزار می کنند کسی اگر بخواهد هم نمی تواند تقلب کند. منتها باز هم هاشمی نتیجه را نپذیرفت. نه فقط نپذیرفت بلکه میرحسین موسوی را هم در این باره که توهماتش عین حقیقت است به جمع بندی رساند و آن همه فجایع را روی دست ملت گذاشت.

این سابقه آقای هاشمی است. در کجای این سابقه کوچک ترین تضمینی است که بر مبنای آن بتوان به هاشمی اعتماد کرد که نتیجه انتخابات را خواهد پذیرفت و اگر هم اعتراضی داشت آن را از مجاری قانونی پیگیری خواهد کرد. چرا نباید فکر کنیم هاشمی دوباره دبه درمی آورد، بخشی از سرمایه رای خود را به سرمایه آشوب تبدیل می کند و فرزندان و اطرافیانش هم تا می توانند و با استفاده از هر ظرفیتی که دارند در این آتش خواهند دمید. خارجی ها هم – به عنوان یکی از مدافعان اصلی آقای هاشمی- از همین حالا شروع کرده اند. سخنگوی فارسی زبان وزارت خارجه آمریکا دیروز روی صفحه فیس بوکش عکسی از هاشمی منتشر کرده و کنار آن نوشته میزان رای ملت است! جلوتر که برویم لابد کمک های مالی و اطلاعاتی و سیاسی هم از راه خواهد رسید. به لحاظ سیاسی هم منطقی نیست که هاشمی باخت را بپذیرد. وی در ۸۰ سالگی به رغم اینکه می داند درون نظام هیچ موافقتی با حضور او در این صحنه نبوده پا به میدان گذاشته است.

آیا فردی که این حجم از ریسک را می پذیرد آماده است وقتی انتخابات را باخت، بگوید تشکر می کنم، رقابت خوبی بود و خداحافظ! باور کردن چنین امری ساده دلی محض است و ما البته این مقدار ساده نیستیم. آقای هاشمی اکنون باید به ملت ایران ضمانت هایی واگذار کند که بتوان باور کرد او به مکانیسم های قانونی برگزاری انتخابات، اعلام نتایج و بررسی اعتراضات احتمالی پایبند خواهد ماند. این ضمانت ها باید همین حالا و قبل از اتمام بررسی صلاحیت ها از سوی شورای نگهبان ارائه شود. پس از آن هر چه گفته شود حرف است و حرف هم که می دانید باد هواست.