پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- طبق خبری که اخیراً در خروجی برخی رسانه‌های هندی و آمریکایی قرار گرفته است، شرکت لاکهید مارتین قصد دارد خط تولید جنگنده‌های اف16 خود را به حیدرآباد هند منتقل کند.

این شرکت که هم‌اکنون خط تولید قطعات بال هواپیما و برخی بالگردهای خود را در هند ایجاد کرده است، در حال رقابت با شرکت «ساب» سوئد جهت راه‌اندازی خط تولید کامل جنگنده‌های اف16 خود در هند است.

شرکت آمریکایی «لاکهید مارتین» یکی از بزرگ‌ترین کمپانی‌های صنایع نظامی، علی‌الخصوص در حوزه‌ هوا-فضاست که شراکت آن با صنایع «تاتا»ی هندوستان، چندی پیش علنی شد و طبق آنچه اخیراً اعلام‌شده، قرار است هند را با توجه به راهبرد «ساخت در هند» (Make in India) به یک صادرکننده‌ انحصاری هواپیماهای خود در منطقه تبدیل نماید.

«ساخت در هند»، اولین بار از سوی نارندرا مودی مطرح شد و با توجه به این راهبرد، هند با مشارکت کشورهای دارای فناوری پیشرفته‌ نظامی، به‌صورت مشترک به تولید تسلیحات می‌پردازد.

انتقال این خط تولید به‌اندازه‌ای برای ایالات‌متحده اهمیت دارد که حتی با وجود در تعارض قرار گرفتن با راهبرد ترامپ مبنی بر اولویت ایجاد شغل در آمریکا، از سوی شرکت لاکهید مارتین در حال پیگیری است.

اهداف آمریکا:

عمده‌ترین اهداف آمریکا از ارسال سلاح به هند و راه‌اندازی خطوط تولید تسلیحات در این کشور را می‌توان موارد زیر دانست:

1- تقویت بنیه‌ نظامی هند در مقابل چین

2- تلاش جهت کاهش سهم روسیه از تجارت سلاح با هند

3- تلاش جهت همسوسازی هرچه بیشتر کشورهای منطقه‌ جنوب آسیا در عرصه‌های نظامی

4- تلاش برای افزایش نقش امنیتی هند در منطقه‌ جنوب آسیا. (این مطلب را با کنار هم قرار دادن راه‌اندازی کارخانه‌ تولید سلاح و تأکید بر نقش هند در راهبرد اعلام‌شده‌ آمریکا در افغانستان و جنوب آسیا بهتر می‌توان دریافت)

اما عمده‌ترین هدف هند از این امر را می‌توان تلاش جهت افزایش توان خود در عرصه‌ تسلیحات متداول، در کنار توان هسته‌ای و راهبردی آن دانست تا از آن رهگذر، قدمی جهت ارتقای جایگاه خویش در ساختارهای جهانی بردارد. گام مهم دیگری که باید برداشته شود، کسب کرسی دائم شورای امنیت است که سیاست فعلی می‌تواند راهبردی در راستای آن تلقی شود.

نتیجه: 

راهبرد آمریکا به همراه تلاش رژیم صهیونیستی جهت حضور بیشتر در حوزه‌های امنیتی و نظامی هند، می‌تواند واکنش دیگر قدرت‌های این منطقه نظیر روسیه و چین را به همراه داشته باشد که به‌نوبه‌ خود امکان نظامی شدن هرچه بیشتر منطقه‌ جنوب آسیا و افزایش تهدیدات امنیتی علیه کشورهای آن را افزایش می‌دهد.