در متن این نامه که به امضای 180 تن از دانشگاهیان ایرانی خارج از کشور رسیده، آمده است:

در بیش‌تر کشورهای دنیا تابعیت و شهروندی بر اساس دو اصل خاک و خون به افراد اعطا می‌شود. در اصل خون تابعیت فرزند از تابعیت والدین یعنی هم مادر و هم پدر تبعیت می‌کند و بنا بر اصل خاک، کودک در هر کشوری به دنیا بیاید، تابعیت آن کشور به او تعلق می‌گیرد. اما در این سرزمینی که آن را "سرزمین مادری" صدا می‌زنیم، خون تنها عاملی است که کودکی را وابسته و تابع ایران می‌کند. آن هم نه هر خونی؛ خون باید پدری باشد. یعنی طبق قانون رسمی کشور ما، کودکی که از یک مادر ایرانی و یک پدر غیر ایرانی متولد می‌شود حتی اگر در همین خاک هم متولد شود هرگز نمی‌تواند هویت ایرانی دریافت کند. مادرها در این سرزمین در قانون شهروندی فراموش شده‌اند و شاید بهتر است بگوییم توسط قانون‌نویسان به عمد نادیده گرفته شده‌اند.


هنوز زمان زیادی از درگذشت مریم میرزاخانی ریاضیدان برجسته ایرانی نگذشته است که خبر تقاضای نمایندگانی در مجلس برای گرفتن هویت ایرانی برای آناهیتا تنها دختر مریم هم مطرح شده است. اما هستند مادران زیادی که دل در گرو این سرزمین مادری دارند و می‌خواهند فرزندانشان را با هویت ایرانی بزرگ کنند.

ما، همه ما، از مردان و زنان سیاست می‌خواهیم که به خاطر مریم‌ها و آناهیتاها به خاطر تمام مادران این سرزمین، حقیقت "سرزمین مادری" را به رسمیت بشناسند و آن را از یک لفظ زیبا در نوشته‌ها به یک مصوبه قانونی تبدیل کنند و برای عملی کردن آن از کوچک‌ترین تلاشی دریغ نکنند.