صبح نو نوشت: از قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی به عنوان نقطه آغازی برای شروع دور جدید سرمایه‌گذاری‌های خارجی در ایران نام برده می‌شود که دولت پس از گذشت 4 سال بالاخره موفق شد اولین قدم را در این زمینه بردارد؛ اما وجود نکاتی چند درباره این قرارداد و حاشیه‌های آن ، قضاوت درباره این رویداد مهم اقتصادی را سخت و دشوار کرده است. اولین نکته درباره این قرارداد به محرمانه و مبهم بودن جزئیات آن بازمی گردد و دولت به مانند اغلب قراردادهای خارجی، از پاسخ به افکارعمومی و کارشناسان طفره می‌رود.
درباره این قرارداد، مراقبت از رقبا دلیل محرمانگی ذکر شده است در حالی که آثار منفی این پرده‌پوشی‌ها، در گذشته هنوز دامن کشور را رها نکرده است. نکته مهمتر اما، تحقق وعده ورود سرمایه خارجی است که این مقدمه گام موفقی برای بازکردن پای سایر سرمایه گذاران بین المللی نفتی است.
لکن در حاشیه ورود این سرمایه‌ها، با توجه به اینکه سایه تحریم‌ها هنوز بر سر کشور باقی است و تحریم‌های جدیدتر نیز در راه است، باید طرف‌های مقابل تبعات و خسارات احتمالی ناشی از اعمال تحریم‌ها را بپذیرند تا چون گذشته، این خسارت‌ها به جیب ملت ایران تحمیل نشود و در این باره لازم است کنسرسیوم یاد شده، تعهد شفاف خود را اعلام کند. موضوع انتقال تکنولوژی و دانش فنی نیز از نکات مهم دیگری است که در قراردادهای مشابه و گذشته شرکت‌های بین المللی، با اما و اگرهایی روبه‌روست که از این جهت، باید کشور اطمینان لازم نسبت به انتقال دانش روز و مفید را به داخل، پیدا کند .
دولت وزارت نفت قرارداد توتال