چرایی ورود عریان اسرائیل به جنگ سوریه

به گزارش پارس ، به نقل از سیاست ما، در اینکه رژیم صهیونیستی لخت و عریان وارد جنگ سوریه شده است، دیگر هیچ تردیدی باقی نمانده است. چه آنکه شواهد موجود گویای این واقعیت است که اگر تا چند هفته پیش اسرائیل (حداقل در ظاهر) حلقه کم تحرک زنجیره ائتلاف سه گانه غربی، عربی و اسرائیلی را تشکیل می داد و دو حلقه عربی و غربی در خط مقدم براندازی قرار داشتند اما از چند هفته پیش تحولی در تحرک این حلقه ها صورت گرفته است ؛ به گونه ایی که رژیم صهیونیستی از حاشیه به متن آمده و نقش پیشتازی در عرصه براندازی دولت سوریه بر عهده گرفته است. مصادیق این ادعا را می توان دست کم در چند مورد مشاهده کرد.

نخست اینکه این اولین بار مسئولان صهیونیستی بودند که هنگام سفر چاک هیگل وزیر دفاع امریکا به فلسطین اشغالی ادعای استفاده دولت سوریه از سلاح شیمیایی علیه مخالفان را مطرح کردند و از این طریق می خواستند دولت اوباما را به تکرار سنایوی عراق در سوریه وادار کنند که با مقاومت کاخ سفید روبرو شد و این سناریو ناکام ماند.

دوم اینکه هتک حرمت بارگاه حجربن عدی از صحابه پیامبر گرامی اسلام (ص) اتفاق افتاد و اگرچه انگشت اتهام در نگاه نخست به سمت جبهه النصره و القاعده رفت اما در همان حال دلایل کافی هم وجود داشت که از رد پای عوامل نفوذی صهیونیستی حکایت می کرد. از جمله گروههای وهابی هر چند در کارنامه خود تخریب اماکن مذهبی شیعیان را داشتند اما به نبش قبور دست نزده بودند. بخصوص آنکه در همه فرق اسلامی چنین اقدامی طرد شده است. از اینرو به نظرمی رسد حتی اگر این اقدام از سوی جبهه النصره صورت گرفته باشد باز نمی توان نقش مدیریتی عوامل اسرائیلی را در آن رد کرد. بی تردید هدف از این اقدام تحریک آمیز تشدید فتنه مذهبی است که از مصوبات نشست هرتزلیا در بیت المقدس است که چند هفته پیش با حضور صهیونیست های سراسر جهان برگزار شد.

و بلاخره شاخص سوم دوحمله هوایی و موشکی رژیم صهیونیستی به سوریه است که به فاصله زمانی کمتر از ۴۸ ساعت روی داد و از این لحاظ هم تحولی محسوب می شود.

با توجه به این شاخص ها این سوال مطرح است که چه عواملی موجب شده رژیم صهیونیستی از حاشیه به متن بیاید و نقش پیشتازی در ائتلاف ضد سوری ایفائ کند؟

خیلی ها پاسخ را در تغییر موازنه به نفع دولت سوریه می دانند که در هر دو عرصه نظامی و سیاسی اتفاق افتاده است. به گونه ایی که در عرصه نظامی و میدانی ارتش سوریه به پیشرفت های قابل ملاحظه ای در روند پاکسازی دست یافته است ؛ در عرصه سیاسی نیز همچنانکه درآخرین نشست به اصطلاح دوستان سوریه در استانبول دیده شد ناقوس فروپاشی ائتلاف بین المللی علیه سوریه به صدا در آمده است.

هرچند این تغییر و تحولات درست است اماهمه واقعیت ها را در خصوص عجله و شتاب رژیم صهیونیستی بیان نمی کند. به نظر می رسد باید ماجرا را از بعد فلسطین نیز پیگیری کرد. از این دید از زمانی که اقدامات اسرائیل در سوریه عریان تر شده تحرکاتی نیز چه از جانب امریکا و چه کشورهای عربی در خصوص به جریان انداختن پرونده فلسطین شروع شده و در این راستا شخص اوباما نیز به فلسطین اشغالی سفر کرد و در پی آن هیاتی از سوی اتحادیه عرب نیز برای احیای طرح صلح اعراب در شکل و شمایل جدید مطرح شد. هر چند در میان فلسطینی ها نیز مقاومت هایی در خصوص تحرکات و طرح های جدید وجود دارد اما همین تحرکات نیز برای دولت افراطی حاکم در تل آویو نوعی عبور از خط قرمز های این رژیم محسوب می شود و بر همین اساس رژیم صهیونیستی سریع دست بکار شده و کوشیده با تشدید بحران سوریه و شعله ورتر کردن جنگ داخلی در این کشور و گسترش آن به سایر مناطق بازهم بحران فلسطین را برای چند سال دیگر ازدستور کار جاری خارج کند و تحرکات صورت گرفته در عرصه بحران فلسطین را رد نطفه خفه سازد.