پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- از ابتدای روی کار آمدن دولت یازدهم جریان انقلابی به دلایلی که آن را باید دور شدن از مسند اجرایی در قوه مجریه دانست بیش از آنکه به بودن ها توجه کند، اسیر فرعی سازی های دولت یازدهم و تیم رسانه ای اش شد. روزی در دو قطبی فرهنگی و کنسرت افتاد و صحبت از حلال و حرام موسیقی دادند و دیدیم بعد از نصف عمر دولت فسادی به نام فیش های نجومی منتشر شد. روز دیگر درگیر کنش های سیاسی دولت با قوه قضاییه افتادند و میان دو رئیس قوه قرار گرفتند. در طرف مقابل گاهی دولتی ها هم فضا را تند میکردند و برای ایجاد دو قطبی کاذب بیش از همه در سخنان خود آتش می دمیدند. حالا نیز چند روزی است دولت رسما موضوعی که خود مدعی آن بود را انکار کرد. دولت یازدهم فهمیده تا قبل از مناظرات و شب های آخر انتخابات باید فضا را به گونه ای تغییر دهد که دیگر تیری در کمان جریان انقلابی باقی نماند تا سبد رای دولت را هدف قرار دهد. در شرایطی که رسما دولتی ها نافی وعده صد روزه شدند می بینیم هجمه رسانه ها به این سمت به گونه ای است که در طرف دولت هیچ پاسخی بیان نمی شود. حتی حامیان سخت روحانی در شبکه های اجتماعی نیز سکوت کردند.

هر عاقلی می فهمد این همه سکوت از سمت جریان دولت و حامیان اصلاح طلبش چرا طولانی شده است. آنها دریافتند تیم مقابل و رقیب که جریان انقلابی است با دستان پر در مناظرات حاضر می شود و دولت باید برای املایی که کرده، نمره پس دهد. شاید روحانی در سال 92 با حمله به دولت قبل و فضای رقبای خود از اصطلاح «گازنبر» و « چرخش سانتی فیوژ» سخن میگفت اما این بار بایستی از تک تک کارهایی که کرده و و عده هایی که داده دفاع کند. او خوب میداند برای جلوگیری از داشت های جریان انقلابی در برابر خود، زودتر به میدان بیاید و زودتر  دست رقیبان خود را باز کند. در واقع پروژه گریه های خاتمی در دور دوم این بار سبد رای ای را هدف قرار گرفته که طبق بعضی نظر سنجی ها تمایلی برای شرکت رد انتخابات ندارند تا شاید همچون دو قطبی 88 سبد رای را به سمت خود بکار گیرد.

سوال اینجاست پس چه کنیم و سناریوهای دولت برای انتخابات و پاسخ به رقیبان چیست؟

الف) انکار

سخنان روحانی در جمع خبرنگاران و طرح این موضوع که من 4 سال است منتظر این سوال بودم نشان میدهد، روحانی قاعده انکار را جدی تر از همه دنبال میکند و هر آنچه وعده داد را میخواهد انکار کند. کافی است از ایشان پرسید مگر در این 4 سال شما رسانه یا مصاحبه و نشست های دیگری نداشتید و آیا نمیتوانستید این سوال را پیش از این پاسخ دهید؟ به طور حتم جواب این سوال مشخص است و دولت در انتخابات کاملا با سناریوی انکار پیش خواهد رفت.  در چنین شرایطی تا روز مناظرات ضربه گیر خود را تقویت میکند و در معرض افکار عمومی قرار میدهد تا به تعبیر عام تر « زهر مقابله » گرفته شود.

ب) پرسش گری

شاید برای اولین بار این طرح در سخنان و مناظرات اقای احمدی نژاد شکل گرفت و او بود که از رقیب خود پرسش گری کرد. همین هم به بگم بگم معروف شد تا رئیس دولت مستقر در برابر رقیب انتخاباتی به جای جواب دهی، پرسش کند. آقای روحانی از این مسئله برای انتخابات پیش رو استفاده میکند و قطعا در برابر نیروهای رقیب با پرسش، تهاجم سازماندهی تری را رقم خواهد زد. خبرهایی که اخیرا از دیدار بعضی مدیران شبکه های تلگرامی با رئیس ستاد انتخاباتی اقای روحانی منتشر شد مشخص میکند که این ستاد بر آن است با استفاده از مدل «انعکاس کوهستانی» به تکرار پرسش آقای روحانی کمک کنند.

روش دیگری که شاید در مقدمه و بالاتر هم گفته شد پیش تر از اقای روحانی هم بکار گرفته شد دوباره طرح خواهد شد. «نمیگذارند»، تاکتیک خوبی است تا آقای روحانی فضای انتخاباتی را تند تر کند. اینکه شاهدیم جریان اصلاح طلب دوران قبل از آقای روحانی را زمین سوخته معرفی میکنند و عامل تثبیت امنیتی و سیاسی دولت جمهوری اسلامی ایران در  داخل و خارج کشور را شخص آقای روحانی بر می شمرند. در واقع اقای روحانی با این سه سناریو به جنگ رقبای خود می آید و جریان انقلابی نباید در زمین طرف مقابل بدون توجه به احتمالات بازی کند.

انتخابات ریاست جمهوری حسن روحانی دولت یازدهم جریان انقلابی