پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- این روزها آتش زدن پرچم آمریکا یا پا نهادن بر آن به موضوع داغی در رسانه های ایران تبدیل شده. در تهران یک استاد دانشگاه از پا گذاشتن روی پرچم ایالات متحده خودداری می کند، اما در خاک آمریکا معترضان به ریاست جمهوری دونالد ترامپ پرچم کشور خود را در خیابانها به آتش می کشند. هر دو نیز به سوژه رسانه ها تبدیل میشوند.

گاهی میگ ویند آتش زدن پرچم کشوری یا لگدکوب کردنش، اهانت به مردم آن است. برای همین حتا اگر دشمنی میان دولتها وجود دارد، باید از چنین حرکاتی که حساسیت ملتها را بر میانگیزد اجتناب نمود.

رخدادهایی مانند آنچه در تنشهای پسا انتخاباتی آمریکا یا در جنبش اجتماعی وال استریت دیده میشود، نشان میدهد که این رفتار اعتراضی میتواند حامل معانی متکثری باشد و از زوایای گوناگون تحلیل شود.

همان گونه که ممکن است از دید برخی اهانت به نماد ملی یک کشور باشد و انزجار از این رفتار را میان مردمان آن کشور موجب شود، میتواند اعتراض به سیاستهای دولتِ آن کشور یا وضعیت نامطلوبی که در مورد آن مسولیت دارد نیز باشد و مردم آن کشور را به این پرسش بکشاند که واقعا دولت ما در درون یا بیرون مرزهای جغرافیایی خود چه میکند که چنین واکنشهایی نسبت به نمادهای ملی را در میان مردم خود یا دیگر کشورها سبب شده است؟

این روزها که پرچم ایالات متحده به دست خود آمریکاییها آتش زده یا لگدکوب میشود، فرصت تامل بیشتری برای مخالفان رفتارهای اعتراضی به نمادهای دولت مستکبر آمریکا فراهم است. شاید سرانجام آنها نیز باور کنند که جهان ما بواسطه رسانه ها آنقدر شیشه ای شده که اگر اتفاق مشابهی در ایران رخ دهد، مردم آمریکا با یک جستجوی ساده در فضای مجازی بتوانند علت و معنای این رفتار معترضانه ما را دریابند.