بوش و اوباما نیز مانند قاتلان بوستون محاکمه شوند

به گزارش پارس به نقل از فارس، پایگاه خبری-تحلیلی کانترپانچ در مقاله ای نوشت: تأیید این مسئله توسط پروژه قانون اساسی با حدود یک دهه تأخیر که دولت جورج بوش و سرویس های نظامی و اطلاعاتی آمریکا از شکنجه در عراق، افغانستان و دیگر جاها استفاده کرده اند، به نظر آزمایشی برای احساسات آمریکایی ها می آید. با این حال، احساسات به جای خود، کیفر خواست رسمی علیه مقامات متهم به جنایات جنگی و آغاز فرآیند اعلام جرم علیه باراک اوباما تنها واکنش های مناسب به این خبر می باشند.

طبق قوانینی که آمریکا نیز از امضاء کنندگان آن می باشد، شکنجه جرم محسوب می شود. جورج بوش و دولت وی در جنگ عراق بیش از پانصد هزار نفر عراقی را به قتل رسانده یا باعث مرگ قبل از موعد آنها شدند و اساساً یک کشور مدرن را ویران کردند. در سال ۲۰۰۴، زمانیکه عکس هایی از شکنجه و آزار و اذیت غیرنظامیان عراقی در زندان ابوقریب به بیرون را پیدا کرد، کاملاً مشخص بود که دولت بوش سیستمی را برای آدم ربایی، شکنجه، تجاوز و قتل بنا نهاده است. عبارتی از قبیل" روش های بازجویی ارتقاء یافته" پوششی برای اقدامات مجرمانه ای بود که آمریکایی ها مایل بودند آنرا نادیده بگیرند.

زبان ملی گرایانه جنون آمیز با تأکید بر اینکه حفظ جان آمریکایی ها به هر قیمتی می ارزد دوباره زنده شد و طبق گزارش پروژه قانون اساسی، قربانیان آمریکایی در واقع آن قیمت را پرداخت کردند و امروز تحت سرپرستی رئیس جمهور جدید خود، باراک اوباما، آنها هنوز در حال پرداخت این قیمت می باشند.

یکی از دلایل برجسته مدافعان فعلی شکنجه در آمریکا این است که طبق شواهد جامع جورج بوش هشدارهایی را از سرویس های اطلاعاتی داخلی، از سرویس های اطلاعاتی خارجی و از طریق تماس های رهبران مطرح دنیا در خصوص حملات یازده سپتامبر دریافت کرده بود. شکست یازده سپتامبر در واقع شکست واکنش به این اطلاعات مفصل و مسلمی در خصوص نزدیکی این حمله بود و نه شکست بخاطر عدم وجود اطلاعات. دولت در واکنش به این شکست گناه این حملات را به گردن عراق انداخت تا بتواند حمله به این کشور را توجیه نماید. باید بر این مساله تاکید کرد که ارتش و سرویس های اطلاعاتی آمریکا در خارج از کشور برای دهه ها از شکنجه بصورت قانونی استفاده کرده اند و هیچگونه ارتباطی با حمله اخیر به آمریکا ندارد.

زمانیکه باراک اوباما در سال ۲۰۰۹ دولت را بدست گرفت ادعای" نگاه به آینده و نه گذشته" را مطرح کرد. این قانون خواستار آن شد که جرائم جنگی در صورت وجود مدرک محرمانه بررسی و تحت پیگرد قانونی قرار گیرند. در پشت این نقاب سیاسی، اوباما برنامه های شکنجه و قتل سیاسی آمریکا را تا قرن ۲۱ ادامه داد. اگر اوباما جرائم دولت بوش را تحت پیگرد قانونی قرار می داد، می توانست مجازات های بین المللی علیه جنگ طلبی و شکنجه را زنده کرده و استفاده از روش های امپریالیستی برای کشتن، ناتوان کردن و شکنجه دادن را حتی برای مدت موقتی خاتمه دهد. بجای این کار، اوباما استفاده از حقوق نامشروع و غیرقانونی جنگ تهاجمی، حبس دائمی افراد بی گناه و کشتار تکنوکراتیک را ادامه داد. اوباما در واقع سیاست های فاجعه بار دولت بوش را به مجموعه ای اقدامات قابل قبول امپراطوری آمریکا مبدل کرد.

برغم ادامه استفاده از شکنجه و قتل توسط آمریکایی ها، باید به این نکته اشاره کرد که این روش ها هیچ وقت اهداف ادعا شده خود را برآورده نمی کنند. این مسئله بخوبی در زمان دولت بوش مشخص شد که شکنجه نمی تواند اطلاعات مفیدی را ارائه دهد و قتل سیاسی اهداف بدشناس را حذف می کند.

زمانیکه دولت بوش پول های زیادی را برای دستگیری افرادی که علیه آمریکا اقداماتی انجام داده بودند به مردم فقیر افغان پیشنهاد می کرد، حتی این افراد آنقدر احمق نبودند که باور کنند که این افراد واقعاً مجرم می باشند. هدف ناگفته در پشت قتل و شکنجه دال بر قدرت امپریالیستی است و با هدف ایجاد فرمانبرداری و تسلیم انجام می شوند.

مشکل عملی استفاده از ترور دولتی بعنوان یک راهبرد سیاسی بازدارنده این است که شکنجه و قتل اتفاقی لزوماً باعث تسلیم کشورهای دیگر در برابر منافع ملی/امپریالیستی نمی شوند. چه تغییر رفتاری را می توان از طریق کشتار مردم افغانستان توسط هواپیماهای بدون سرنشین انتظار داشت بجز اینکه مانع از آن شد که افراد ۱۶ تا ۵۰ سال به زندگی خود ادامه دهند و یا زندگی خود را با خانواده هایشان سر کنند؟ چه هدف دیگری بجز ایجاد ترس و وحشت در بین مردم ازاین اقدام حاصل می شود؟

نویسنده این مقاله در انتها می نویسد: این جستار در شرایطی نوشته می شود که بمب گذاری هایی در بوستون رخ داده است. من در کمبریج در چندین مایلی این حوادث زندگی می کردم و اخیراً به نیویورک نقل مکان کرده ام. من ده ها خانواده و دوستانی داشتم که در ماراتن بوستون می دویدند و خودم برای ۲۵ سال عاشق دویدن بودم و چندین بار هم نظاره گر دو ماراتن بودم. هیچ گونه جای بحثی نیست که هیچ یک از قربانی های این بمب گذاری اهداف مشروع سیاسی نبودند. در حالیکه برای افرادی که در بوستون کشته یا زخمی شدند ناراحت می شوم، برای بیش از نیم میلیون مردم عراق و افغانستان که به سبب جنگ های غیرقانونی کشته و شکنجه شده اند نیز ناراحت هستم. اگر اقدام تروریستی بوستون جرم بود، شکنجه و جنگ نامشروع نیز جرم محسوب می شود، آقای بوش و دولت وی و حالا آقای اوباما باید عادلانه بخاطر جرائم خود محاکمه شوند همانگونه که قاتلان بوستون محاکمه می شوند.