وعده هایی که نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری می دهندچقدرقابل تحقق است؟

به گزارش پارس به نقل از مجله مهر: راه حل فوری کشور مدیریت علم و اخلاق است؛ فلان نامزد می تواند کشتی طوفان زده را به ساحل امن برساند؛ اگر من رئیس جمهور شوم یارانه را چنان می کنم و چنین می کنم، اگر مردم به من اعتماد کنند مذاکره با آمریکا را چنین می کنم، اگر مردم به من رای دهند اقتصاد کشور را چنان می کنم، جملاتی هستند که بیت الغزل سخنرانی های این روزهای نامزدها شده اند.
معروفترین و در نوع خود جالب توجه ترین وعده های انتخاباتی را سید محمد باقر خرازی دبیر کل حزب الله ایران در مراسم افتتاح رسمی دفتر نمایندگی روزنامه حزب الله در بندرعباس، به زبان آورد؛ روحانی که خود را « سوپر دولوکس» می داند و در اظهارتی عجیب و غریب می گوید که « به زودی باید با سرزمین های صدر اسلام، گسترش مرزی پیدا کنیم. بدون شلیک یک گلوله کاخ های آن ها را فتح خواهیم کرد، سرزمین های شان را به سرزمین سودان تبدیل خواهیم کرد، قشم را به هنگ کنگ ایران تبدیل خواهیم کرد، چابهار را سنگاپور ایران خواهیم کرد، بندرعباس را پایتخت (با چند ثانیه سکوت) تصرف اقیانوس هندی ها خواهیم کرد و این تفکر حزب الله است. نفس کشورهای جنوبی خلیج فارس را خواهم گرفت، در روابط قانونی با غرب به معامله خواهیم پرداخت و آن ها را واردار خواهیم کرد همان گونه که پس از ۹۹سال گسست هنگ کنگ به چین را پذیرفتند، باید با عمل به قرارداد ترکمانچای که ۹۹سال از آن گذشته، سرزمین های شمالی را شرعا به ایران بازگردانیم، در دولت ما بهترین ماشین ها خواهد بود، نه از نوع ماشین فرغونی که ایران خودرو و سایپا می سازند؛ بلکه بهترین ها و زیباترین ماشین ها را خواهید دید»
این ها بیشتر به یک شوخی می ماند از زبان نامزدی که هنوز در مرحله پیش از تایید صلاحیت نامزدهای انتخابات شورای نگهبان است. اما بسیاری از نامزدهای انتخابات وعده هایی می دهند که پیش از هر چیزی، نیاز به قانونگذاری مجلس دارد. شاید از همین رو هم هست که نامزد منتخب مردم، در مواجهه با درخواست برای برای جامه عمل پوشاندن به وعده های انتخاباتی اش از کمبود اختیارات صحبت می کند و تشکیلاتی مثل « هیات نظارت بر اجرای قانون اساسی» راه می اندازد- اتفاقی که در دوره سید محمد خاتمی رخ داد- گیرم این میان درابتدای دولت، همین تشکیلات را هم منحل کرده باشد، اما نداشتن اختیارات می تواند بهانه راه اندازی مجدد این تشکیلات باشد؛ همچنانکه در دوره محمود احمدی نژاد رخ داد.
بازی با برگ یارانه ها
بگذریم اینکه رئیس جمهور فعلی بدون توجه به مصوبه مجلس، به خودی خود درباره نحوه اجرای یارانه ها تصمیم گرفت، اما هرچه بود مجلس شورای اسلامی بنا به تبعات تورمی که مرحله دوم اجرای یارانه ها می توانست برای اقتصاد کشور داشته باشد، اجازه این کار را به دولت نداد. اجرای یارانه ها و میزان پولی که به حساب مردم واریز می شود نیاز به مصوبه مجلس و قانونگذاری دارد. باز در همین زمینه محمود احمدی نژاد پیشرو شده است آنجا که صحبت از یارانه ۲۵۰ هزارتومانی در جریان سفرش به سمنان و خوزستان به میان کشید.
محسن رضایی از یارانه سبز به مردم سخن گفته و اظهار داشته که بنده ۶۵ هزار تومان یارانه در دور دوم به حساب مردم واریز می کنم که البته ۳ تا ۶ ماه نمی توانند آن را برداشت کنند، چرا که این پول به حساب تولید واریز شده و بعد با احتساب سود به حساب مردم واریز و مردم می توانند آن را برداشت کنند.
بازی با دو شاخه مو
درباره طرح های اجتماعی هم وعده های مختلفی از زبان نامزدها دیده شده است. طرح امنیت اجتماعی شاید در این مقوله جایگاه ویژه ای داشته باشد. محمدرضا باهنر نایب رئیس مجلس شورای اسلامی گفته که به دو شاخه موی خانمها کار نداریم، به بیش از این دو شاخه هم کار نداریم. اما تا آنجا که هنجارشکنی صورت نگیرد. این روایت، یادآور صحبت های محمود احمدی نژاد در آستانه انتخابات سال ۸۴ است که در یک برنامه تلویزیونی می پرسید « واقعا مشکل مملکت ما موی جوان های ماست؟ » و طرح های امنیت اجتماعی با قدرت تمام در هشت سال اخیر اجرا شد. حسن روحانی درباره تدوین منشور حقوق شهروندی صحبت کرده است. محسن رضایی هم گفته که اگر رییس جمهور شوم سربازی حرفه ای را جایگزین سربازی اجباری خواهم کرد که این هم نیازمند مصوبه مجلس است