تهران در سال ۱۴۰۴ چگونه باید باشد؟

به گزارش پارس به نقل از افکار نیوز: جهان شهر ها، مراکز ثقل رویدادهای جهانی ومحل شکل بخشیدن به روابط و مناسبات سیاسی، اقتصادی فرهنگی و اجتماعی به شمار میروند. ودر آینده، نبض تحولات جهانی در جهان شهرها خواهد تپید.

در عصر کنونی بنگاههای وسازمان ها در تمامی کشورها، اعم از توسعه یافته و در حال توسعه با آینده دشوار، کاهش منابع، افزایش الزام پاسخگویی، زودگذری فرصت ها ودیر پایی تهدیدها و چالش ها مواجه اند. موفقیت در چنین محیطی مستلزم مدیریتی است که علاوه بر اجرای موثر امور جاری بتواند با ابداع، نواندیشی وآینده نگری وآینده سازی وظایف اصلی وراهبردی خود را سازماندهی و اجرا کند.

در سالهای اخیر محیط بنگاهها و سازمان ها نه تنها به شکلی فزاینده متلاطم و دگرگون شده است بلکه پیوستگی متقابل میان محیط و سازمان نیز به مراتب بیشتر شده است. این تلاطم و پیوستگی متقابل نیازمند واکنشی چند وجهی از سوی سازمانهاست نخست، این سازمان ها باید شکلی راهبردی تفکر کنند. دوم، سازمان ها باید یافته ها وادارات خود را برای سازگاری با محیط های تغییر یافته، به استراژی های اثر بخش تبدیل نمایند. وسوم سازمان ها باید برای تطبیق واجرای استراتژی ها، با تعقل وتفکر بستر مناسب را فراهم سازند.

سند چشم انداز بیست ساله کشور، برنامه پنچم توسعه، سند چشم انداز بیست ساله شورای اسلامی شهر تهران، منشور علمی شهرداری تهران، طرح جامع شهر تهران، برنامه ۵ ساله شهرداری تهران از جمله مهمترین اسناد بالادستی توسعه شهری بوده است.
تهران براساس سند چشم انداز ۲۰ ساله خود که سیمای مطلوب ومقدور تهران را در سال ۱۴۰۴ با نگرش به سند چشم انداز ۲۰ ساله کشور ترسیم نموده است ؛جهانشهری است فرهنگی، دانش بنیان با هویت اصیل ایرانی واسلامی، زیبا، مقاوم، مرفه و معیار در دنیای اسلام.

به طور کلی جهانشهرها به سه گروه سیاسی– دیپلماتیک-اقتصادی- تجاری و فرهنگی-اجتماعی تقسیم می شوند که برای تهران جهان شهر فرهنگی در نظر گرفته شده است. در سند چشم انداز تهران ویژگی جهان شهری تهران از سه جنبه قابل تشخیص است، نخست تهران ۱۴۰۴ پایگاه رخدادهای برجسته فرهنگی ومرکز بین المللی گفتگوی فرهنگ ها وادیان خواهد بود.

دوم، تهران ۱۴۰۴ پایگاهی برای تولید پایگاهی برای تولید و صدور فرآورده های فرهنگی جذاب با استفاده از منبع فرهنگی ایرانی واسلامی خواهد بود. و سوم تهران ۱۴۰۱ پایگاهی جهان تراز برای فعالیته ای علمی، آموزشی، وپژوهشی سطح بالا خواهد بود.

در این میان تهران به عنوان شهری دانش بنیان (دانایی محور) در مقابل شهر تولید بنیان قرارمیگیرد. شهر دانش بنیان، الگوی شهر توسعه یافته در عصر اطلاعات و دانایی است و شهر تولید بنیان یا شهر صنعتی، با انبوه کارخانجات و کسب و کارهای صنعتی در حواشی و درون خود هویت می یابد، اما شهردانش بنیان، با انبوهی از پژهشکده ها، مراکزمطالعاتی، اتاق های فکر وانواع کسب و کارهای دانش بنیان هویت می گیرد.

برای تحقق چنین ایده هایی می بایست کیفیت زندگی در تهران ارتقا یابد. کیفیت زندگی با توجه به معیارهای مختلفی از جمله عوامل سیاسی، فرهنگی و اجتماعی، تسهیلات و امکانات تفریحی، ضریب دسترسی به کالاهای مصرفی، وضع سکونت شهروندان و همچنین شرایط محیط طبیعی ارزیابی می شود، کیفیت زندگی، یکی از معیارهای کلیدی فرهیختگان برای انتخاب محل سکونت و فعالیت است و از این منظر، ارتقای سطح کیفیت زندگی در تهران می تواند به تحقق سایر اهداف راهبردی شهر نیز کمک کند.

بنابراین، حرکت در مسیر پایانی و پویایی نیازمند شناختی آگاهانه از خود و محیط پیرامونی و تغییرات و اثرات آن هاست. تلفیق نتایج شناخت با برنامه های جامع نگر می تواند زمینه ساز استفاده موثر از فرصت ها شود. از این رو حساس نمودن اذهان به محیط و استفاده از فرصت ها و تدوین استراتژی در سطوح مختلف از مهم ترین وجوهی است که باید مورد توجه قرار گیرد.

البته طراحی و تدوین استراتژی به تنهایی نمی تواند موجب تحقق اهداف در نظر گرفته شده برای آینده گردد بلکه حرکت در راستای برنامه های تدوین شده، و مدیریت اجرایی قدرتمند که توانایی اجرایی لازم برای محقق نمودن برنامه ها را داشته باشد ضرورتی انکارناپذیر است، که بدون آن تمامی این برنامه ها به صورت ایده های زیبای دست نایافتنی باقی خواهند ماند و تنها افسوس عدم دستیابی به آن ها برای آیندگان به یادگار می ماند.