۹ انتقاد یادگار امام از دولت هاشمی

به گزارش پارس به نقل از تسنیم، رحلت حضرت امام خمینی (ره) در خرداد ۶۸ و سپردن مسئولیت رهبری نظام جمهوری اسلامی از سوی مجلس خبرگان رهبری به حضرت آیت الله العظمی سید علی خامنه ای رئیس جمهور وقت، زمینه ساز انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری شد.

انتخاباتی که پیروز مسلمش شخصیتی چون اکبر هاشمی رفسنجانی بود که قرار بود چرخ اقتصاد کشور را که در آن زمان، مهمترین دغدغه اجتماعی بود، در مدت ۴ و یا نهایتاً ۸ سال بگرداند و از ایران به تعبیر خودش" ژاپن اسلامی" بسازد.

کارشناسان و ناظران دوران سازندگی اما می گویند این کشور نه تنها ژاپن اسلامی نشد، بلکه سیاست های لیبرالیستی دولت خصوصا در اقتصاد، رفته رفته ایران اسلامی را نیز از آرمان هایش دور کرد.

این انحراف از مسیر که از ابتدای دولت سازندگی اوج گرفته بود، انتقاد شدید بسیاری از دلسوزان نظام و علی الخصوص یادگار امام را برانگیخت. تا جایی که سیداحمد خمینی یادگار امام که تنها در مواقع ضروری لب به انتقاد می گشود، درخصوص یکی از سیاست های انحرافی دولت برای جذب سرمایه داران به کشور می گوید: " وقتی ما از کسانی که در خارج نشسته بودند و فرزندان امام از بی دکتری جان می دادند، دعوت به عمل آوردیم، نباید توقع داشته باشیم نگویند همه ارزش های دوران انقلاب به ضد ارزش تبدیل شده است. ملاقات با سرمایه داران فراری زمان شاه، ایران را به ایران زمان شاه، یعنی مورد قبول غرب مبدل می کند. "

اما اینکه چه عواملی باعث شد یادگار امام که در ابتدا با وجود تمامی گرانی ها، از لزوم حمایت از برنامه های دولت سخن می گفت، بدین نحو به عملکرد اقتصادی دولت هاشمی بتازد را می توان در اقدامات دولت جست.

یکی از اصلی ترین خطوط انحرافی دولت اکبر هاشمی رفسنجانی کنار گذاشتن برنامه اول توسعه و اجرای سیاست تعدیل اقتصادی بود.

در قانون برنامه اول توسعه که در پایان سال ۶۸ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید ردپایی از سیاست تعدیل و مجموعه ای از سیاست ها و روش های پیشنهادی مانند آزادسازی قیمت ارز یا برخی از کالاها و خدمات، خصوصی سازی، کوچک سازی دولت، کاهش تعرفه های بازرگانی و یا حذف یارانه ها به چشم نمی خورد ولی در عمل دولت گام های شتابانی را بدین سو برداشت تا عملا با سیاست های بانک جهانی همسو شود.

انحراف از این برنامه و تئوریسینی اقتصاددانان براساس الگوی غربی باعث شد تا دولت هاشمی نتواند مدیریت اقتصاد را در دست گیرد و سیاست هایی همچون استقراض وام های کوتاه مدت برای پروژه های بلندمدتی که ۲۰ سال بعد به نتیجه می رسد، امری عادی به حساب آید تا جایی که با اصرار رئیس جمهور گرفتن وام یک الزام شود و حتی رئیس جمهور خطاب به دستگاه ها اعلام کند که اگر شما این کار (گرفتن وام) را نکنید، من خودم وارد میدان خواهم شد و وام های مورد نظر را از خارج تهیه می کنم.

تحلیل هاشمی رفسنجانی و تیم اقتصادی اش در آن زمان این بود که با اجرای مفاد برنامه اول و تسهیلات خاص برای صادرات، وام و بهره وام ها از ارز حاصل از صادرات تامین می شود ولیکن به گفته روغنی زنجانی رئیس سازمان برنامه و بودجه، تحلیل اشتباه در قیمت هر بشکه نفت و کاهش قیمت آن در بازارهای جهانی و همچنین اشتباه در میزان صادرات غیرنفتی، عملا دست دولت را در پرداخت وام های خارجی خالی گذاشت و تلمباری از بدهی ها را در سال ۷۰ و ۷۱ ایجاد کرد.

سرانجام تصمیمات اشتباه دوساله دولت سازندگی، تبعاتش را به سوی سفره های مردم سرازیر کرد تا حتی یادگار امام خمینی نیز که دریکسال ابتدا به کار دولت، تاکید بر این مساله دارد که" نباید توقع داشته باشیم همه معضلات فوراً حل شود" و یا اینکه" مشکلات اقتصادی نباید شما را از پای دربیاورد. شما هرگز برای وضع اقتصادی مبارزه نکرده اید" ، لب به انتقاد از سیاست های اقتصادی و همچنین وضع موجود بگشاید.

یکی دیگر از سیاست های تکنوکراتی دولت هاشمی، دعوت از سرمایه داران خارج از کشور برای شرکت دادن آنها در بازسازی کشور بود. این اقدام دولت نیز با واکنش تند یادگار امام مواجه شد.

سید احمد در دیدار با اعضای ستاد مراسم ارتحال امام با بیان اینکه" نباید بگذاریم تفکر امام، یاد امام و راه امام فراموش شود" ، می گوید: " دعوت از سرمایه داران فراری رژیم گذشته برای مشارکت در برنامه های اقتصادی دوران سازندگی، شدیدا مغایر با آرمان های اصیل انقلاب اسلامی و خط امام است. بعضی از آدم های مستاصل به این نتیجه رسیده اند که برای چاره اندیشی مشکلات جاری، سرمایه داران فراری بیایند سرمایه گذاری کنند. در صورتی که مشکل ما با سرمایه گذاری چهار تا سرمایه دار خونخوار و فراری و زراندوز حل نمی شود.

دعوای ما با دنیای سرمایه داری به وجود آورنده مشکلات جاری است که جنگ با سرمایه داری در بطن مکتب ما نهفته است. حقیقتا تاسف آور است که ساده لوحانه از سرمایه داران بی اعتقاد به اسلام و نظام و رهبر دعوت کنیم که بیائید سرمایه گذاری کنید که مردم ما فقیر هستند! تاسف آورتر اینکه باز می گویند در خط امام حرکت می کنیم. به چه قیمت می خواهیم تعدادی سرمایه دار فراری را وارد وطن کنیم. به قیمت از دست دادن حزب الله و دلسردی نیروهای انقلابی!

سرمایه داران فراری عناد و کینه ها با نظام ما دارند و هرگز به این مردم مظلوم نخواهند بود. پس این همه مصائب مردم ما در طول سیزده سال انقلاب اسلامی برای چه بود؟ شما به چه عنوانی دست از خط روشن و بی ابهام امام می کشید و جلسه با لاجوردی ها و برخوردارها که همیشه از منفورترین افراد نزد ملت ما هستند، برگزار می کنید؟ آن هم در شرایطی که رهبر معظم انقلاب اسلامی به عنوان یکی از شاگردان زنده امام توصیه اکید بر ادامه مبارزه آشتی ناپذیر با دشمنان انقلاب و نظام و آمریکای جنایتکار دارند و حتی کشته شدن در راه مبارزه با آمریکا را شهادت می دانند.

این چه سیاست غلطی است که ما در کنار سرمایه داران مقیم آمریکا قرار بگیریم که می خواهیم به مردم خدمت کنیم. مردم ما خدمت را نمی خواهند، دعوت از دکترهایی که در حساسترین شرایط جنگ تحمیلی کوچکترین قدمی در راه مداوای مجروحان برنداشتند، نمی توانند دردی از دردهای مردم را مداوا کنند و آنها به محض ورود به کشور در شمال شهر تهران ساکن می شوند و برای مردم دور افتاده روستاهای محروم کاری نخواهند کرد. دعوت از نخبگان و متخصصان در شرایطی می تواند گرهی از مشکلات نظام و انقلاب باز کند که مبتنی بر اعتقادات و ارزش های اسلامی نظام باشد.

وقتی ما با لاجوردی ها در آمریکا جلسه تشکیل دادیم، وقتی ما از کسانی که در خارج نشسته بودند و فرزندان امام از بی دکتری جان می دادند، دعوت به عمل آوردیم، نباید توقع داشته باشیم نگویند همه ارزش های دوران انقلاب به ضد ارزش تبدیل شده است. ملاقات با سرمایه داران فراری زمان شاه، ایران را به ایران زمان شاه، یعنی مورد قبول غرب مبدل می کند و این ظلم بزرگ در مورد رهبری است که در تمام سخنرانی هایشان غرب به خصوص آمریکا را دشمن انقلاب ما معرفی می کنند…

ما امروز بیش از گذشته و با قدرت بیشتری باید از خط امام دفاع کنیم و در مقابل کسانی که بدون اجازه رهبر معظم انقلاب اقداماتی انجام می دهند، بایستیم و نگذاریم افکار امام و رهبری و آرمان های نظام از این مملکت رخت بربندد. از آنجا که ما رهبر معظم انقلاب را داریم، مطمئن هستیم که این سیاست ها و طرح ها جامه عمل نخواهد پوشید ولی ضرر طرح این مسائل هم کم نیست. "

سیاست های غلط و زنبیل بدست گرفتن وزارتخانه ها برای اخذ وام از کشورهای بیگانه و عدم پرداخت آن، فشار گرانی ها را روز به روز بر مردم می افزاید و تحمل این شرایط برای یادگار امام در حالی سخت و غیرقابل تحمل می شود که می داند تمام این مصیبت ها برگرفته از الگوی غربی و پشت پا زدن به تمامی آرمان های روح الله خمینی است. همین امر نیز باعث می شود که در هشتم مرداد سال ۷۰ از فشار شکننده اقتصادی بر مردم بگوید.

" اقتصاد بیمار ما بیشتر از هر زمانی به راه اندازی چرخ های تولید نیاز دارد. اگر کسانی فکر کنند که در تبیین مسائل اقتصادی و فرهنگی جامعه باید همه تعریف کنند، خود را گول می زنند و از واقعیت های جاری جامعه فاصله گرفته اند. امروز گرانی و کمبود و فشار اقتصادی بر دوش خیل محرومین جامعه به صورت شکننده ای درآمده است و باید عاجلا چاره ای برای آن اندیشید…

حل مشکلات اقتصادی نیازمند به زمان طولانی است. ما اگر دست از آرمان های اسلامی برداریم، مسلماً به یک اقتصاد شکوفا در جهت اهداف اسلامی و انقلابی نخواهیم رسید.

روح غالب بر اقتصاد غربزده، تجمل پرستی و رفاه طلبی است. این روح به آرامی در کالبد مدیران دولتی ریشه می دواند و دیگر ساده زیستی برای یک مدیر عار و تجمل گرایی سکه رایج می شود؛ سکه ای که گویا باورهای رئیس جمهور را که در مکتب امام آموزش دیده است، دگرگون کرد تا او نیز بگوید" بسیجی باید مانور اشرافی گری بدهد" .

طبیعی گشتن همین امر در بین سیاسیون و دولتمردان، انتقاد سید احمد آقا که در مکتب بزرگ مرد ساده زیستی چون امام خمینی آموزش دیده بود را برمی انگیزد.

وی در گفت وگویی با روزنامه کیهان در اردیبهشت سال ۷۰، درخصوص افزایش تجمل گرایی و رفاه زدگی می گوید: " بله متاسفانه تجمل، زیبائی پرستی، رفاه زدگی، افراط در میهمانی های آنچنانی به حدی است که اگر بخواهیم به سال های قبل از فوت امام برسیم، کار بس مشکلی در پیش داریم. شما سری به وزارتخانه ها بزنید، گلدان های گل های زینتی که از مال مردم فقیر تهیه می شود را ببینید. میز و صندلی ها دیگر میز و صندلی های اول انقلاب نیست. سفره ها دیگر آن سفره ها نیست. ریخت و پاش ها به قدری است که دل هر کسی را به درد می آورد. اینها همه برای این است که شعارهای انقلاب را جدی نگرفته ایم… "

وی همچنین در شهریورماه سال ۷۰ و در دیدار با خانواده های شهدای شهرستان های خمین، جیرفت و اقشار مختلف امت حزب الله به انحراف تدریجی برخی از مسئولین اشاره می کند و می افزاید: " ضد انقلاب با کمک استکبار دست به ترور روحانیون بزرگوار زد. انفجار حزب جمهوری اسلامی، نخست وزیری و ترور شخصیت های سیاسی، مذهبی و ترور ائمه جمعه از موارد قابل اشاره است. ناچار روحانیون مسئول به محافظ پناه بردند و حفاظت خود را به آنها سپردند و نطفه جدایی از مردم بسته شد. دیگر محافظین اجازه نمی دادند روحانیون مسئول بین مردم بروند. بزرگترین ضد ترورها جدا کردن مسئولین روحانی از مردم بود.

این جدایی کار خود را انجام داد و مسئولین روحانی به راحتی نمی توانستند حرف دل مردم را بشنوند. از طرف دیگر پاسدار و حفاظت داشتن خودژستی شد و تشریفات خلق وخوی خلقی بودن روحانیون مبارز را تغییر داد. دیگر روحانیون مسئول مانند مردم جنوب شهر در صف اتوبوس نمی ایستند. منازلشان با منازل پابرهنه ها همخوانی ندارد. خورد و خوراک آنها مانند مردم نیست. مسافرت ها، وضع زن و بچه به کلی تغییر کرده است و بالاخره تجمل جای درویشی را گرفت. فریاد امام و رهبر انقلاب بلند شد.

بعضی ها ظاهر قضیه را کمی تغییر می دهند تا آب از آسیاب بیفتد. خیال می کنند که تشریفات فقط ماشین بنز است که در آن می نشینند، در حالی که تشریفات تنها این نیست. تشریفات در تفکر ما رسوخ کرده است. هر قدم انحرافی بعد از چندی قبح خودش را از دست می دهد و معتقد می شویم که اینکه چیزی نیست. در این موقع است که به قول امام مردم با خود می گویند « نکند پشت کتاب چیزهایی نوشته شده است که ما نمی دانیم» .

روحانیون ضدانقلاب و مرتجع سربرآوردند و مریدانی که روحانیون انقلابی جذب کرده بودند، دوباره دور خود جمع کردند. اینبار حرف های آنها و مخالفت های آنها برای مرید ان قدیمی اشان قابل فهم بود لذا اگر بعضی از روحانیانی که قبل از انقلاب در غم و شادی مردم شریک بودند، همان ها که سخنگوی انقلاب بودند، اگر زود به فکر علاج نیفتند خطری که احساس می شود ممکن است جدی گردد. اینکه روحانی حرف از مستضعف می زند، می گویند شعار می دهی، به علت این است که خودعمل نمی کند، و الا اگر خود عمل می کرد او شعار بی محتوا نمی داد، اگرچه ممکن بود که به حرف او گوش ندهند. به نظر من یکی از علل دلسردی حزب الله عزیز در مقابل مفاسد اجتماعی همین است. این مساله در غیرروحانی هم هست ولی من چون یک طلبه هستم، قسمت روحانی اش را گفتم و یک غیرروحانی وکیل و یا وزیر قسمت های دیگرش را بگوید. این اُس اساس است.

دیروز سختی های مبارزه، با مردم تفسیم می شد و مردم گرم در مبارزه ای بی امان می شدند، ولی امروز امتیازهای حکومت با مردم تقسیم نمی شود لذا حزب الله حساسیت و دلگرمی قبل را ندارد، البته بحث بر سر حزب الهی که اعتقادش محکم است، نیست؛ او که با خدایش و امامش پیمان بسته است تا همیشه در مقابل سختی ها و فریب ها بایستد و هرگز قدمی کوتاه نیاید…

اعمال بعضی از مسئولین از قبیل نشستن با سرمایه داران فراری در آمریکا که با این سخن امام که « روحانیت متعهد به خون سرمایه داران زالوصفت تشنه است و هرگز با آنان سر آشتی نداشته و نخواهد داشت» و دفاع تبلیغی سراسری از این حرکت نادرست از جمله چیزهایی است که حزب اللهی را دلسرد می کند.

عدم هماهنگی با بعضی از مواضع رهبری معظم که در زمان امام هم اتفاق می افتاد و عدم اعتراض تبلیغی سراسری و یا حتی موردی موجب می شود که عده ای از فرزندان انقلاب در حوزه ها و دانشگاه ها و محافل سیاسی معتقد شوند که این عدم هماهنگی خود سیاست مورد قبولی است که به امام در زمان امام صدمه می زد و به رهبری معظم در این زمان.

این موضعگیری ها و رفت و آمدهای بی حساب در دانشگاه ها، حوزه ها، کارخانه ها و کوچه و بازار بخصوص محافل سیاسی بازتاب گسترده ای دارد که ممکن است در دراز مدت زیان های غیرقابل جبرانی به دنبال داشته باشد. باید کاملا توجه داشت که برای رسیدن به رفاه اقتصادی شکست سیاسی و اعتقادی نخوریم که در مقاسیه با آن رفاه، در سایر زمینه ها ضرر بیشتری عایدمان می شود.

من صرفا به یکی دو مورد اشاره کردم و خواستم بگویم همه چیزی را به گردن آمریکا انداختن و همه ضعفها را به پای فاکتورهای خارجی نوشتن و در زیر چتر این شعارهای از عیوب خود غافل بودن ساده لوحانه است. "

عدم توجه مسئولان دولتی به توصیه های یادگار امام و تخته گاز رفتن در اتوبان اقتصاد لیبرالیستی و بی توجهی به اساس انقلاب کار را به جایی رساند که ۲ سال بعد، سید احمدآقا نگرانی خود را نسبت به انحراف از آرمان ها به صورت صریح تر بیان کند.

" اینجانب بارها تذکر داده ام که نباید دست به کارهایی بزنیم که در آینده برای مردم و سردمداران حکومت به عنوان روش مورد قبول باشد. باید تلاش کنیم که دچار تشریفات زاید نگردیم. حضرت امام در سال ۵۸ بعد از انجام رفراندوم که مرتبا روزنامه ها آگهی های تبریک را چاپ می کردند به من فرمودند که به روزنامه ها بگوئید این کار طاغوتی را انجام ندهند و آن را متوقف کنند. رهبر معظم انقلاب در سخنرانی که در شهرکرد داشتند، فرمودند: من دوست دارم روی سنگ ها و خاک کوچه های شما راه بروم و هرگز برای من کوچه و خیابانی را آسفالت نکنید که این کار زشتی است. همه دست اندرکاران نطام با سخنان رهبر انقلاب موافقند.

آقای رئیس جمهور به استانی تشریف می برند، سری به روزنامه ها بزنید، ده ها صفحه پر از تبریک سفر ایشان به آن استان است! و اکثر تبریک ها مثل هم! میلیون ها تومان خرج این آگهی هاست! ریاست جمهور عزیز چه احتیاجی به این نوع کارها دارند؟ خوشامدگویی کسانی که می توانند پول این آگهی ها را بدهند، چه نفعی برای مردم و ریاست جمهوری دارد؟ آیا بهتر نبود اینگونه مخارج را به جای این کارها، خرج دارو یا غذای فقرا و مستمندان می کردیم.

این کارها امروز برای ریاست جمهوری است و فردا برای فلان وزیر، پس فردا برای استاندار! مسلما ریاست جمهور عزیز ما که خود من یکی از ارادتمندان جدی ایشان هستم، راضی به این کارها و تشریفات زاید نیستند.

اگر امروز جلوی این قبیل کارها گرفته نشود، فردا ترک کردنشان برای دیگران توهین تلقی می شود. نباید اجازه دهیم که در چنین مسیر تلخ و ارزش کشی بیفتیم" .

دولت سازندگی تا جایی که توانست مسیر اقتصادی کشور را برای تاخت و تاز سرمایه داران باز گذاشت. مسیری که به تعبیر دولتی ها اگر برای رسیدن به اهداف توسعه شان ۱۵ درصد مردم هم زیر چرخ های اقتصادی له می شدند، مانعی نداشت.

در آن دوران به حدی دست سرمایه داران برای وارد آوردن فشار بر طبقه مستضعف باز بود که یادگار امام در چندین سخنرانی نسبت به تداوم این وضعیت شکایت می کنند و خواستار عملکردی همانند برخوردی که با منافقین شد، با سرمایه داران می شود. " امروز کنترل شرایط نابسانمان اقتصادی و حمایت از توان اقتصادی محرومان جامعه، لازمه سالم سازی فعالیت های اقتصادی و اجتماعی است. متاسفانه امروز هم خون مستضعفین را سرمایه داران بزرگ و کوچک می مکند. بعضی ها خیال می کنند به بخش خصوص بها دادن به معنای آزادی عمل سرمایه داران به شکلی است که هر اندازه خواستند خون مظلومین را در شیشه بکنند. اینگونه نمی شود…

اگر ما با سرمایه داران بزرگ به طور سنجیده ای برخورد می کردیم، آنها نمی توانستند در برابر دولت و ملت یک مساله ای را ایجاد کنند. از موقعی که سرمایه داران تحت لوای بخش خصوصی به تخریب اقتصادی مشغول هستند، هر روز سنگی در مقابل توان اقتصادی مردم مظلوم و مستضعف انداخته و هرروز سیاست های اقتصادی دولت به بازی گرفته می شود…

اگر ما با سرمایه داران همانند منافقین عمل می کردیم، اوضاع کشور به این صورت در نمی آمد. یک عده سرمایه دار زالوصفت به این بهانه که اقتصاد دولتی مضر است، به حال خود رها شده و به جان این ملت افتاده اند. کسی منکر این نیست که اقتصاد دولتی مضراتی دارد اما به این بهانه نباید لجام گسیختگی اقتصادی حاکم شود…

اسلام با بی بندوباری اقتصادی مخالف است. ما نباید تابع سیاست های اقتصادی درهای باز غرب باشیم. اگر تابع این سیاست ها باشیم، مانند شوروی سابق مطمئنا در آینده کارمان از شرایط کنونی مشکل تر می شود" .

یادگار امام در دیدار با مسئولان عقیدتی سیاسی نیروی انتظامی نیز از لزوم برخورد با دانه درشت ها و سرمایه داران زالوصفت می گوید: " نباید اجازه دهیم تحت تاثیر جو تبلیغاتی حق کسی ضایع شود و بیگناهی را محکوم کنند. در چنین کار مهمی اول باید سراغ دانه درشت ها برویم.

بسیاری از نهادها و شرکت های دولتی برای افزایش درآمدهای کاذب خود، قیمت های واقعی و سود عادلانه را رعایت نمی کنند. تحت عناوین ملی و دولتی مایحتاج مردم را با قیمت و سود عادلانه عرضه نمی کنند. دولت و مسئولانِ مبارزه با گرانفروشی اول باید به وضع شرکت ها و نهادهای دولتی رسیدگی کنند.

ما از اول گفتیم که آزادی عمل سرمایه داران بزرگ و متکاثر کار را به اینجا خواهد رساند. کسی با کارهای زیربنایی و بازسازی زیرساخت های اقتصادی مخالف نیست. ما می گفتیم که اجازه ندهید به این بهانه لجام گسیختگی اقتصادی حاکم شود. "

هر چند که امروزه آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی بدون یادآوری خاطرات دوران زمامداری اش، انتقادات شدیدی را نسبت به شرایط کنونی روا می دارد ولی بازخوانی بخش کوچکی از تاریخ نشان از وخیم تر بودن اوضاع با الهام گیری از تئوری های لیبرالیستی که اصرار زیادی نیز بر اجرای آن وجود داشت دارد.

یادگار امام در این باره به دولت هشدار می دهد که نکند صرف اینکه طرحی از طرف چند اقتصاددان تهیه شده و تنی چند از کسانی که مسائل اقتصادی را می فهمند آن را تائید کردند، موجب شود تا آخر بر آن پافشاری کنیم.

" امروز همه ما موظفیم سیاست های اقتصادی دولت را پشتیبانی کنیم و دفاع از دولت وظیفه شرعی همه است ولی صرف اینکه طرحی از طرف چند اقتصاددان تهیه شده و تنی چند از کسانی که مسائل اقتصادی را می فهمند آن را تائید کردند، نباید موجب شود تا آخر بر آن پافشاری کنیم.

ما باید از جنگ و طرح های کارشناسان جنگی و نتیجه جنگ این تجربه و درس را بیاموزیم که باید کارشناسان دولت حتما برای طرح های خود زمان در نظر گیرند و با شجاعت و صراحت با مردم حرف بزنند و بگویند که تا فلان زمان نتیجه این سیاست اقتصادی چیست که در صورت عدم موفقیت فورا فکر اصلاحی کرد و الا کار به جایی می رسد که یک مرتبه متوجه می شویم که هیچ راهی جز تسلیم در برابر مشکلات نداریم.

نتیجه اینکه با وضع اقتصادی مردم تجمل گرایی روحانیون مبارز و عدم کار فرهنگی درست و موضع گیری های بعضی از مسئولین، ملایمت های بی مورد دیگر نباید انتظار داشته باشیم همان شور و حال اول انقلاب باقی باشد و مردم در مقابل تنش های سیاسی و فرهنگی سر از پا نمی شناسند و وارد عرصه کارزار با مفاسد اجتماعی و میادین مبارزاتی شوند. "

عدم توجه به توصیه ها و هشدارهای کارشناسان و همچنین یادگار امام برای عدم پافشاری بر روی برخی مسائل اقتصادی همچون دریافت بی حد و حصر وام های خارجی سرانجام به بدهی سنگین ۳۰ میلیاردی و عدم پرداخت آن منجر می شود و کار را به جایی می رساند که دولت با تغییر تئوریسین های اقتصادی اش، تغییر رویه از سیاست تعدیل به سیاست تثبیت می دهد.

یادگار امام در این خصوص با شدیدترین لحن به استقراض خارجی دولت انتقاد می کند و می گوید: " آیا آمریکا به ما گفت که دور دنیا راه بیفتیم و از هر کشور و دولتی که سر راه مان بود چند صد میلیون و چندین میلیارد دلار وام بگیریم و مملکت را زیر بار استقراض خارجی ببریم؟ … یک مدت ایام ماه عسل بود، آقایان از دردسر جنگ فراغت یافته و پول های موجود را هزینه می کردند. دوستان انقلاب و نظام مرتبا حرص می خوردند و مضرات دریافت وام های سنگین خارجی را گوشزد می کردند اما آقایان در مصاحبه های خود دریافت هرگونه وجهی را از کشورهای خارجی تکذیب کرده و با قاطعیت می گفتند ما هیچگونه بدهی خارجی نداریم.

اما حالا اعلام می شود که صحبت از ۳۵ تا ۴۰ میلیارد دلار بدهی است و هر چند هفته یکبار اخبار مربوط به نحوه پرداخت بدهی ها به آلمان، فرانسه، انگلیس، هلند، کره، ژاپن و بعضی ممالک دور و نزدیک در جراید چاپ می شود و یک نفر هم نیست که این روزنامه ها را بردارد ببرد بگذارد جلوی برادر دکتر عادلی رئیس کل سابق بانک مرکزی و دکتر نوربخش وزیر سابق دارایی و از آقایان بپرسد که مگر شما نمی گفتید ما صنار به ممالک خارجی بدهکار نیستیم؟ "

به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، آغاز تجمل گرایی و انحراف از مسیر و قیمت های سر به فلک کشیده از درون دولت سازندگی آغاز شد و امروزه بسیاری از تحلیلگران سنگ بنای اقتصاد بیمار امروز را ریشه در عملکرد دولت سازندگی تحلیل می کنند. چه اینکه رهبر معظم انقلاب نیز در اول فروردین ماه سال ۱۳۹۲ در جمع زائران حرم امام رضا (ع) ، یکی از علل مهم تاثیرگزاری تحریم ها را در شرایط کنونی در وابسته بودن اقتصاد کشور به نفت دانستند و فرمودند: " من هفده هجده سال قبل به دولتی که در آن زمان سر کار بود و به مسئولان گفتم کاری کنید که ما هر وقت اراده کردیم، بتوانیم درِ چاه های نفت را ببندیم. آقایانِ به قول خودشان" تکنوکرات" لبخند انکار زدند که مگر می شود؟ ! "