توهین به مقدسات از مدرکات عقل عملی است که هر انسان عاقل در هر مذهب و آیین بر قبح آن اذعان دارد. یعنی عقلای عالم همگی بر زشت بودن این عمل حکم می دهند. با این حساب انکار زشت شمردن آن خروج از اصل عقلایی است که هر انسان عاقل قبول دارد، می باشد.

 موجود مقدس که به معنای پاک شده است وجود خدای باری تعالی است که درهمه ی آیین ها مشترک است گرچه گاه در صفات و حتی مصداق برخی به اشتباه رفته اند. هر آنچه به نحوی به خدای متعال وابسته باشد از او قداست گرفته و در زشت بودن اهانت با او مشترک خواهد بود.

در آموزه های اسلامی توهین به مقدسات را به چند دسته تقسیم می نمایند:

اول آن دسته که هتکشان اگر عالماً و عامداّ باشد موجب کفر توهین کننده می گردد (مانند توهین به ذات مقدس خدا و پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) )

دوم آنکه : توهین بدانها موجب گناه نه کفر توهین کننده است.

سوم: آنانکه توهین بدانها صرفا کراهت دارد.(مانند قبور مومنین)

اهانت نیز خود انواعی دارد گاهی عملی انجام می شود که صرف عمل توهین بوده و قصد انجام دهنده در آن دخیل نمی باشد. و گاهی نیز عمل بر طبق قصد فاعل آن متفاوت خواهد بود. برای نوع دوم می توان تخریب مساجد را مثال زد که اگر به قصد تعمیر باشد بی اشکال و اگر قصد توهین باشد قبیح و حرام است.

معیار تشخیص توهین بودن عمل عرف می باشد

با این توضیحات می توان بیان داشت:

اولا : توهین به ذوات مقدس معصومین (ع ) که وصایای پیامبر (ص) خاتم می باشند از بارزترین مصادیق توهین به مقدسات می باشد. مانند توهین سلمان رشدی و یا تری جونز آمریکایی

ثانیا : حرکتی ناشایست چون نشستن و تکیه زدن بر نام آنها از اموری است که قصد انجام دهنده در آن تاثیری ندارد.

ثالثا : این نوع توهین ها اگر عالمانه و عامدانه صورت پذیرفته باشد موجب کفر است.

رابعا اگر کسی قصد انکار این ضرورت عقلی که اهانت به مقدسات زشت می باشد، را داشته باشد منکر حکم عقلای عالم بوده و خروج اصل عقلایی که هر انسان عاقل از آن جهت که عاقل است بدان اذعان دارد می باشد. و تصور عالمی بدون هیچ مقدس که توهین آن قبیح باشد خروج از انسانیت و ایجاد جامعه ای حیوانی است.

 

اهانت توهین هتک حرمت