پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- امیر مسروری- یک: متاسفم برای مسولانی که نمیفهمند سیاست های تنش زدایی و صفر کردن قبلا توسط دولت اصلاحات و حتی دولت اردوغان رخ داد اما سرانجامی برایش وجود ندارد. کشوری که نگاه به بیرونش علاوه بر مسائل ایدئولوژیک در برگیرنده مسایل منطقه ای نیز هست نمیتواند سیاست تنش زدایی داشته باشد. مشکل تیم دولت این است نمیپذیرند وقتی میخواهیم قدرت منطقه ای خود را حفظ کنیم باید هزینه بدهیم.در موضوعات ژئوپلتیک نباید عقب نشینی کرد که هر عقب نشینی همراه با گام برداشتن پر قدرت طرف مقابل می شود.

دو:آقای روحانی نشان داد هرچند در ظاهر قدرت چانه زنی بین المللی دارد اما هیچ توجهی و ادراک صحیحی از مسایل منطقه ای نداشته و همین امر موجب شده در منطقه با پدیده های مختلفی مواجه شود. به نظر می آید حالا وقت تعویض در سطح سیاست خارجی کشور آن هم آقای ظریف است. وی یک کارشناس خبره گفتگو با غرب است و الان تهدید در منطقه رخ داده و سیاست خارجی ما سکاندار متخصص منطقه ای میخواهند. البته باید در نظر گرفت غربی ها برای حفظ سیاست گفتگو حتما فشارهایی به کشورهای منطقه می آورند و بازیگری عربستان هم در همین راستاست تا جمهوری اسلامی ایران بداند مجبور است با غرب برای مهار سعودی ها گفتگوکند. در واقع غرب میخواهد با عربستان از ایران باج بیشتری بگیرد . به عبارت دیگر عربستان بازیچه شده تا غرب بیش از گذشته با ایران مذاکره کنند. سیاست دولت هم هر نوع راه حل مساوی با مذاکره با غرب است و این را غربی ها فهمیدند. پالسی که با  تغییر معاون عربی - آفریقایی وزارت خارجه صورت گرفت هم در همین راستا قابل تحلیل است.

سه: سعودی ها میدانند جمهوری اسلامی ایران صبر لستراتژیک دارد. هر چقدر این صبر بیش از گذشته باشد سعودی ها بیشتر بی پروایی میکنند. باید پذیرفت دولت در موضوع منا بسیار  بد عمل کرد و اگر نهیب رهبری نبود معلوم نیست الان چه وضعی در موضوع منا گریبان جمهوری اسلامی ایران را گرفته بود. دولت در موضوعات یمن و بسیاری از موارد دیگر هم در زمینه عربستان بد عمل کرد. باید بپذیریم در شرایطی که تقابل دو گفتمان افزایش یافته نمیتوان سیاست تنش زدایی را دنبال کرد البته این بدین معنا نیست هر عملی با واکنش همراه باشد. جمهوری اسلامی ایران بایستی از ظرفیت محور مقاومت و دیگر کشورها استفاده کند تا قدرت خود را نشان دهد. آمریکایی ها در سیاست امنیت ملیی خود بارها نسبت به آفریقا تاکید راهبردی دارد در شرایطی که دولت یازدهم هیچ نگاهی و برنامه ای به این منطقه ندارد.

باید پذیرفت سیاست راهبردی دولت در منطقه بازی با تفاضل هیچ است هرچند در کاغذ برای دولت یک دستاورد است اما واقعیت خارجی چیز دیگری میگوید. پیشنهاد میگردد به جای تغییر در سطح معاون وزیر بهتر است سیاست های خارجی دولت تغییر کند تا اینکه نفرات تغییر کند.

ایران دولت معاون معاون وزیر وزارت خارجه