چرا اقای روحانی مایل به رفع حصر نیست؟

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- حصر موسوی، رهنورد و کروبی همچون ممنوع التصویری محمد خاتمی هم پشتوانه قانونی دارد و هم منطق سیاسی و امنیتی. اصل مسئله هم بازمی گردد به تلاش آنها برای انتقال آشوبهای منطقه به ایران در زمستان ٨٩.

در آن جلسات از شورای عالی امنیت ملی هم که این تصمیمات گرفته شده

 آقای روحانی عضو بوده و شاهدی از مخالفت او با آن در دست نداریم.

من تصور می کنم آقای روحانی به رغم آنچه برخی مقام های دولتش ادعا می کنند علاقه ای به رفع حصر ندارد. این امر چند دلیل مهم دارد:

١- روحانی می داند با رفع حصر اقدامات ضد امنیتی این افراد بلافاصله آغاز خواهد شد و این اوست که باید با تبعات آن مواجه شود.

٢- روحانی می خواهد مطالبه رفع حصر را سقف مطالبه اصلاح طلبان از خود نگه دارد و به این روش آنها را کنترل کند.

٣- روحانی می داند که  با رفع حصر بدل شدن به یگانه گزینه اصلاح طلبان در انتخابات ٩٦ برای او دیگر به سادگی گذشته نخواهد بود.

٤- روحانی می داند که برای رفع حصر باید هزینه سیاسی سنگینی بپردازد و تازه اگر این کار را هم بکند باز معلوم نیست رفع حصر اتفاق بیفتد. سوال روحانی این است که در ازای این هزینه گزاف اصلاح طلبان چه چیزی برای ارائه به او دارند؟

٥- روحانی مایل است به جای رفع حصر در حوزه هایی که آنها را مزیت نسبی خود می داند، از جمله در حوزه امریکا، ریسک کند.

٦- روحانی باور ندارد که حصر اکنون مسئله جامعه است و تلاش برای رفع آن می تواند سرمایه اجتماعی خلق کند.

٧- روحانی می داند که تلاش برای رفع حصر نوعی اعلام تعلق خاطر به وقایع سال ٨٨ است و او مایل به پرداخت چنین هزینه ای نیست.

٨- مجری حصر دستگاه امنیتی دولت است و روحانی می داند بدنه کارشناسی این دستگاه به شدت در مقابل تلاش برای تزریق ناامنی به جامعه خواهد ایستاد.

به این دلایل من گمان می کنم رفع حصر از ابتدا بخشی از پروژه سیاسی آقای روحانی نبوده و از این به بعد هم نخواهد بود.