پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- سیدامیر سیاح- به نظرم مهمترین مشکل امروز کشور، مفاسد اقتصادی است.

باوجود مفاسد اقتصادی، موتور رشد اقتصادی یعنی خلاقیت و رقابت و کارآفرینی روشن نخواهند شد.

باوجود مفاسد اقتصادی، سرمایه گذار خارجی نخواهد آمد، که هیچ؛ مغزها و سرمایه های ایرانی هم به خارج فرار خواهند کرد.

با وجود مفاسد اقتصادی، کارایی در اقتصاد پایین می آید و دولت هرچه طرح عمرانی بسازد، برای کشور گران تمام می شود و در کام ملت تلخ می آید.

خلاصه اینکه با وجود مفاسد اقتصادی، لقمه حرام در سفره و شکم بخشهایی مردم وارد می شود و به تدریج نسل های آینده تباه خواهند شد.

جناح های سیاسی ایران، هردو کم و بیش به مفاسد اقتصادی آلودگی هایی پیدا کرده اند. اما فرق اصلاحطلبان و اصولگرایان این است که اصلاحطلبان در عمل، خود را مصون از فساد می پندارند اما اصولگرایان، نسبت به فساد حساسند و مبارزه با فساد را از دورن خود شروع می کنند.

دروغ یک وزیر دولت نزدیک به اصولگرایی درباره مدرک دکترایش را سایتی پیگیری و افشا کرد که متعلق به یک نماینده اصولگرا (احمد توکلی) بود.

کسی که سال 1387 مچ مدیرکل دولت هم جناح اش را هنگام پیشنهاد کمک به مساجد حوزه انتخابیه در ازای انصراف از استیضاح وزیر دولت، گرفت و به گوشش سیلی زد، یک نماینده اصولگرا (علی اصغر زارعی) بود.

کسی که از دانشگاه آزاد تحت ریاست یک عضو حزب اصولگرا (جاسبی عضو حزب موتلفه اسلامی) تحقیق و تفحص کرد و تا مرز زندان رفتن و تهدید به ترور با مفاسداقتصادی آنجا درافتاد، یک نماینده اصولگرا (علیرضا زاکانی) بود.

کسانی که با انتصاب یک فرد مشکوک (اسفندیار رحیم مشایی) به معاونت اولی رئیس جمهور، منتسب به اصولگرایی به شدت مخالف کردند، نمایندگان اصولگرا بودند.

کسی که پرونده فساد در بیمه ایران را پیگیری و افشا کرد و با معاون پارلمانی و بعد معاون اول دولت سابق (محمدرضا رحیمی) به شدت درگیر شد، یک نماینده اصولگرا (الیاس نادران) بود.

کسانی که به انتصاب یک متهم دانه درشت (سعید مرتضوی) به ریاست سازمان تامین اجتماعی به شدت اعتراض کردند و با دولت منتسب به اصولگرایی قاطعانه درافتادند، اصولگرایان بودند.

اصولگرایان خود را مصون از اشتباه نمی دانند و در برخورد با فساد، تعلقات جناحی و حزبی را فراموش می کنند. اما اصلاحطلبان در مقابل اتهام فساد، طوری رفتار می کنند که گویی هرکسی عضو «باشگاه نیاوران» باشد، مصون از لغزش است و هر اتهامی به هر اصلاحطلبی، یکسره سیاسی کاری است.

در مجلس ششم، هم نماینده اصولگرا از شهرام جزایری پولگرفت و هم نماینده اصلاح طلب. اصولگرایان عضو خاطی شان (شاهی عربلو نماینده رباط کریم) را سخت شماتت کردند و راندند اما اصلاحطلبان با رشوه گیران اصلاحطلب از شهرام جزایری چه کردند؟ با متهمان فساد کرسنت چه کردند؟ قبل تر از آن با پرونده پتروپارس