سیاست های آموزشی یا آموزش های سیاسی؟!

بزرگ ترین دغدغه ی حکومت و مردم تربیت نسلی خلاق ، با دانشی برتر ، متفکر و با اخلاق است . همواره همه ی نظام های آموزشی در دنیا سیاست های کلان  آموزش را مبتنی بر شاخص های فوق ، طراحی و اجراء می نمایند.
 اما نظام آموزشی کشورمان کم تر از این قاعده پیروی می کند و با تغییر دولت ها و روی کار آمدن تفکرات سیاسی دولت جدید نظام آموزشی نیز دست خوش تغییرات ، علی الخصوص در حوزه ی سیاست های آموزشی می گردد و آموزش های سیاسی جایگزین سیاست های آموزشی می گردند . این تغییرات وقتی محسوس تر می شود که والدین و همچنین دانش آموزان و دانشجویان اظهار نظراتی را می شنوند که تنها بوی سیاست بازی از آن به مشامشان می رسد و کم ترین اظهار نظری درباره ی ارتقاء کیفیت خدمات آموزشی که از اهم وظایف ذاتی آموزش و پرورش است از مسئولین ذی ربط نمی شنوند !!چرا ؟؟
به طور مثال در قصه ی برجام که به فرموده ی مقام معظم رهبری (دام عزه) می توانست دست آوردهای بیشتری برای جمهوری اسلامی ایران داشته باشد ، مسئولان آموزش و پرورش در نهایت تعجب پیشنهاد گنجانده شدن درسی به نام برجام را در محتوای آموزشی  آموزش و پرورش ارائه کردند!  
سوال این جاست که آیا محتوای آموزشی آنقدر کامل و بی نقص است که فقط درس برجام به آن باید اضافه می گردید؟!! یا اینکه دغدغه ی چندین ساله و مطالبه ی به حق مقام معظم رهبری (مد ظله العالی) در خصوص سبک زندگی اسلامی با توجه به هجمه ها و تهاجم سهل الوصول فرهنگی باید با الویت به سیاست های کلان آموزش و پرورش اضافه و به عنوان دروس اصلی  وارد محتوای آموزشی می گردید؟