کاندیداتوری لاریجانی؛ راه نجات کشور

بهمن پورجمشید

آقا زبان ما مو درآورد، چقدر دعوت به برادری؟ ! ، چقدر دعوت به وحدت؟ ! ، این که این از آن انتقاد کند و آن از این که برادری نشد. بابا مثلا ما اعضای یک پیکر باید باشیم، آخه این که نشد شما چوب لای چرخ اونی که وسط گود هست، بذاری، اون هم روراست رو به ملت بگوید ای داد قصه این است و غصه ما این است و… حالا مشکل کجاست؟ خب ما سه قوه بیش تر نداریم که؟ البته دو ضلع مشکل خاصی ندارند، اما امان از ضلع سوم که آن قدر زاویه اش منفرجه شده که انگاری هیچ جوری به اضلاع دیگر نمی چسبد.

ملت هم حق دارند بگویند سه قوه سه گوشه نشستند و هیچ جوری نمی شود مساحت فعالیت آن ها را محاسبه کرد، معلوم می شود یک جای کار لنگ می زند. وقتی مساحت مثلث از ضرب ارتفاع در نصف قاعده به دست می آید، یعنی که قاعده وجود ندارد دیگر!

رؤسای سه قوه جملگی برادر نیستند، چرا تعارف می کنیم و هی خواهش می کنیم آقا ادای برادرها را دربیاورید، خب باید اصل مسأله را حل کرد. وقتی آن یکی برادر _ محمدجواد را می گویم _ که اتفاقا از السابقون هست و زمانی بر و بیایی داشت و بیش تر از دو برادر دیگر اسم و رسم درکرده بود، می تواند برای نجات کشور وسط میدان بیاید، چرا نیاید؟

اگر همین محمدجواد رییس جمهور شود هم مایه وحدت ملی فراهم می شود، هم دکتر باقر دوباره همه کاره وزارت بهداشت می شود، هم کسی به برادر فاضل مان گیر سه پیچ نمی دهد هم منابع طبیعی… هم… هم… برطرف می شود (سه نقطه، جز سه نقطه مفهوم دیگری ندارد) و هم سه برادر در کمال برادری و وفاق مسائل کشور را پیگیری می کنند، شما قضاوت کنید با آمدن محمدجواد اردشیر لاریجانی در چنین شرایطی مشکل وحدت قوا حل نمی شود؟ حل می شود دیگر! چی؟ انتشار این مطلب کار دست ما می دهد؟ نه عزیز من، آزادی در رسانه ها آن قدری هست که دعوت به وحدت ایجاد مشکل نکند، آقای دادستان تهران هم آدم روشنی است و به این جور مطالب طنز بهایی نمی دهد!