پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- دکتر صالح زمانی- هر ساله همزمان با برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل متحد، ایده هایی مبنی بر اصلاح ساختار سازمان ملل و همین طور شورای امنیت را برخی کشورها مطرح می کنند. واقعیت این است که ارتقای نقش سازمان ملل برای مهار بحران های بین المللی و منطقه ای در گرو اصلاحات ساختاری در این سازمان است.

اساس شکل گیری این سازمان برخاسته از تحولات جنگ جهانی دوم بود و ساختار آن بر اساس شرایط سیاسی جهان پس از جنگ جهانی دوم طراحی شده بود در حالی که هم اکنون بحران های سیاسی و امنیتی جهان چهره ای دیگر به خود گرفته است. اهمیت برخی کشورها در نقش آفرینی و مهار بحران های منطقه ای و جهانی در ساختار فعلی شورای امنیت منعکس نشده است. این منطق را می توان قوی ترین استدلال موافقین اصلاح ساختار سازمان ملل در نظر آورد.

علاوه بر آن، منطق وتو نیز خود عامل جدی برای کاهش نقش موثر سازمان ملل و شورای امنیت است. این منطق جهان را جدال قطب بندی های مختلف میان قدرت های بزرگ خواهد کرد و منافع اعضای دایم شورای امنیت را در اولویت قرار می دهد و حتی خود در مواقعی باعث بحران نیز شده است.. بنابراین شکل مطلوب ساختار شورای امنیت باید فارغ از جولان قدرت های بزرگ تعریف شود و همین طور بر تحولات سیاسی پیش رو در قرن بیست و یکم منطبق باشد.

جنگ جهانی دوم سازمان ملل سازمان ملل متحد شورای امنیت مجمع عمومی سازمان ملل