رویکرد آتی ایران مهمترین دغدغه درباره توافق

به گزارش پارس به نقل از خبرگزاری صدا وسیماسناتور چارلز شومر عضو دموکرات سنای آمریکا از ایالت نیویورک در جلسه دهم سپتامبر در صحن سنا گفت:«موافقان توافق هسته ای ایران می گویند این توافق بهتر از این است که هیچ توافقی حاصل نشود. آنها می گویند بهتر است بازرسی ها و بازگشت پذیری تحریمها مطرح باشد و نه اینکه بازرسی ها اصلا وجود نداشته باشد. اما ضعفهایی در توافق هسته ای وجود دارد که سبب می شود استدلال طرفداران توافق هسته ای در این خصوص، جذابیت نداشته باشد. مسئله دیگری که باید مدنظر داشت این است که باید دید این توافق چگونه می تواند توسعه هسته ای ایران را پس از ده سال محدود کند. به نظرمن، اگر نیت واقعی ایران دسترسی به تسلیحات هسته ای باشد، براساس این توافق، کاری که ایران باید انجام بدهد فقط این است که صبور باشد. ایران پس از ده سال فاصله بسیار کمی به این هدف خواهد داشت. تا ده سال دیگر، ایران از نظر اقتصادی قویتر خواهد بود و خواهد توانست برنامه قوی هسته ای خودش را پیش ببرد و برعکس وضع کنونی که تلاشش برای رسیدن به تسلیحات هسته ای غیرمجاز است، در آن زمان، برنامه هسته ای ایران در توافقی به رسمیت شناخته شده خواهد بود که ایالات متحده و کشورهای دیگر، آن را امضاء کرده اند. نکته دیگر اینکه باید به ابعاد غیرهسته ای توافق بپردازیم. این بخش از توافق، بیشترین محل تامل را دارد. ایران در طول سالهای طولانی از تروریسم و نیروی نظامی برای گسترش و توسعه نفوذ خودش در منطقه خاورمیانه (غرب آسیا) استفاده کرده است و فعالانه از اقدامات نظامی یا تروریستی در داخل اسرائیل، سوریه، لبنان، یمن و عراق و غزه حمایت کرده است. براساس این توافق، ایران دست کم پنجاه میلیارد دلار در آینده به دست خواهد آورد. بی تردید، ایران بخشی از این پول را برای ایجاد مشکلات بیشتر در منطقه خاورمیانه (غرب آسیا) و احتمالا فراتر از آن استفاده خواهد کرد.»

وی گفت:« به محض برداشته شدن تحریمها، تندروهای ایران از این پول برای پیگیری برنامه ساخت موشکهای بالستیک قاره پیما استفاده خواهند کرد. پس از هشت سال که تحریمهای فناوری موشکی ایران برداشته می شود، این کشور توانمندی های خودش را در زمینه موشکهای بالستیک قاره پیما تقویت خواهد کرد. محدودیتهایی باید اعمال می شد تا نحوه هزینه کردن این منابع مالی جدید ایران را محدود کند. وقتی به ابعاد هسته ای توافق از منظر ده سال آینده نگاه می کنیم، در پاسخ به این سوال که آیا بهتر است این توافق باشد یا اصلا توافقی نباشد، باید بگویم که شاید با بودن این توافق، وضع ما کمی بهتر باشد. اما وقتی به ابعاد هسته ای توافق پس از دوره ده ساله اولیه و همچنین ابعاد غیرهسته ای این توافق نگاه می کنیم، در پاسخ به این سوال که آیا بهتر است این توافق باشد یا توافقی نباشد، باید بگویم که بدون این توافق، ما در وضع بهتری قرار می گیریم.»

وی در ادامه افزود:«درمجموع باید بگویم نظر ما برای تایید یا رد طرح مربوط به رد توافق هسته ای به این مسئله بستگی دارد که نوع نگاه ما درباره رفتار ایران براساس این توافق به چه صورت است و اینکه آیا افزایش تماس با غرب و کاهش انزوای سیاسی و اقتصادی سبب نرمتر شدن مواضع تند ایران خواهد شد و اینکه آیا رژیم مستبد کنونی از این توافق برای رهایی از بار تحریمها استفاده خواهد کرد درحالیکه خواست خود را برای دستیابی به تسلیحات هسته ای و سلطه منطقه ای حفظ خواهد کرد یا خیر. هیچکس پاسخ روشنی برای این سوالات ندارد و با قاطعیت نمی تواند بگوید که ایران در کدام مسیر حرکت خواهد کرد. این سخن درست است که عده بسیار زیادی از ایرانی ها می خواهند حکومت این کشور ، انزوای خودش را در جامعه بین المللی کاهش بدهد و بر رشد اقتصادی در داخل کشور تمرکز کند. اما باید توجه داشت که این خواست و علاقه در سی و پنج سال گذشته نیز وجود نداشته اما رهبران ایران همچنان کنترل شدید و مستمر خود را بر ایران حفظ کرده اند و تهدید چندانی متوجه آنها نیست. چه کسی می گوید این دیکتاتوری عاقل همچنان برای مدت ده یا بیست یا سی دیگر باقی نخواهد ماند؟ به نظرمن، خطر بسیار جدی این است که ایران میانه رو نشود و بجای این کار، از توافق استفاده کند تا اهداف شرارت آمیز خودش را دنبال کند. این خطر بسیار جدی است. بنابه این دلایل، من به این توافق رای نمی دهم. »

وی گفت:«رای من در مخالفت با توافق هسته ای به این علت نیست که جنگ گزینه ای مطلوب یا خوب است یا اینکه می خواهم حرکت در مسیر دیپلماسی را به چالش بکشم. مخالفت من با توافق هسته ای به این علت است که به احتمال بسیار زیاد، ایران تغییر نخواهد کرد و براساس این توافق، ایران قادر خواهد بود به دو هدف دست پیدا کند یعنی حذف تحریمها و دستیابی به قدرت هسته ای و غیرهسته ای. به نظرمن، بهتر است تحریمهای آمریکایی همچنان حفظ شود و این تحریمها تقویت شود. باید تحریمهای ثانویه علیه کشورهای دیگر اجرایی شود و مسیر سخت و پرچالش دیپلماسی یک بار امتحان شود. حرکت در این مسیر احتمالا سخت است. بنابه همه این دلایل، رای به رد این توافق، رای درست است.»