به گزارش پارس به نقل از ایسنا، یک مذاکره‌کننده غربی به آسوشیتدپرس گفت که پیش‌نویس توافقی که دو طرف در حال مذاکره در مورد آن هستند محدودیت‌هایی را متوجه تعداد سانتریفیوژهای ایران - که ممکن است به ساخت تسلیحات هسته‌ای مورد استفاده قرار گیرد - خواهد کرد که در نتیجه آن ایران مجاز خواهد بود حدود شش هزار سانتریفیوژه را در اختیار داشته باشد.


این مقام غربی تاکید کرد که واشنگتن علاوه بر این سعی دارد با اعمال محدودیت‌ها در مورد سطح غنی‌سازی و نوع سانتریفیوژهایی که ایران می‌تواند مورد استفاده قرار دهد می‌تواند زمان گریز هسته‌ای ایران را به حداقل یک سال افزایش دهد.

وی گفت: رساندن مدت زمان‌گریز هسته‌ای ایران به حداقل یک سال یکی از نکات مورد تاکید دولت اوباما است که سعی می‌کنیم آن را در طول مذاکرات فنی نیز اعمال کنیم.

این دیپلمات غربی افزود: این محدودیت‌ها در یک دوره 10 ساله اولیه بر روی برنامه هسته‌ای ایران اعمال خواهد شد؛ پس از آن محدودیت‌ها به آهستگی کاهش پیدا کرد و ممکن است کل روند این توافق 15 یا حتی 20 سال نیز به طول بینجامد.

همچنین این دیپلمات غربی آشنا به هیات مذاکره‌کننده فرانسوی به خبرگزاری آسوشیتدپرس، گفت: در میان کشورهای 1+5 تنها فرانسه است که به طولانی شدن مدت توافق هسته‌ای اصرار می‌کند و خواستار رساندن آن به 25 سال است.

وی ادامه داد: در عوض این محدودیت‌ها، اکثر تحریم‌های اقتصادی آمریکا که اوباما توان برداشتن آن را دارد لغو و تعلیق خواهد شد. اما برخی از تحریم‌ها تا سال‌های پایانی این توافق بر جای خواهد ماند، ضمن اینکه برداشته شدن آنها به تغییر قانون توسط سناتورهای تندروی کنگره نیز نیاز دارد.

این دیپلمات غربی که به دلیل امنیتی خواست نامش فاش نشود، همچنین اظهار کرد: هنوز کاملا مشخص نیست که پیش‌نویس توافق تا چه زمانی تکمیل خواهد شد. هنوز هم تاسیسات هسته‌ای زیرزمینی ایران (فردو) یکی از موضوعات اصلی مورد بحث است؛ چراکه واشنگتن خواستار آن است که این تاسیسات تغییر کاربری داده اما تهران خواستار آن است تا سانتریفیوژهای هسته‌ای خود را در فردو فعال کند.

به گزارش ایسنا این گمانه‌زنی‌ها در شرایطی مطرح می‌شود که وزیر امور خارجه کشورمان پیش از این در نامه‌ای خطاب به همتایان خود در کشورهای مختلف جهان تاکید کرده بود: من اطمینان دارم که توافق جامع کاملا در دسترس است. آنچه مورد نیاز است، آینده‌نگری، اراده سیاسی و قبول واقعیت‌ها و نیز جسارت برگزیدن یک انتخاب صحیح است تا به جای تسلیم شدن در برابر منافع خاص و امیال گروه‌های فشار پر سر و صدائی که به طور فزاینده محبوبیت خود را از دست داده‌اند، تمامی جامعه جهانی از آن منتفع شوند.

وی تاکید کرده بود: رفع تمام تحریم‌ها جزء اساسی هر توافقی است اما برخی نسبت به دست کشیدن از این ابزار غیر انسانی، غیرقانونی و غیرسازنده حتی به بهای مخاطره افکندن تمام فرایندی که ایجاد اطمینان کرده و شفافیت را تضمین می‌کند، تردید دارند. تعلق خاطر شدید به تحریم ها نه تنها در مسیر حصول به یک توافق جامع دراز مدت ایجاد مانع کرده، بلکه موجب شده حتی پس از انعقاد برنامه اقدام مشترک نیز نتواند اعتماد مردم ایران را مجددا جلب کند.