اعتراض دانشجویی به روند مذاکرات هسته‌ای

به گزارش پارس به نقل از روابط عمومی سازمان بسیج دانشجویی، هزار و ۴۳۸ نفر از دانشگاهیان دانشگاه‌های استان مرکزی خطاب به روحانی پیرامون مذاکرات هسته‌ای در نامه‌ای سرگشاده‌ اعلام کردند: به‌شدت نسبت به روند موجود در مذاکرات هسته‌ای و تحقیرهای صورت گرفته و سکوت و انفعال بی‌پایان وزارت خارجه و دستگاه دیپلماسی کشور اعتراض داریم.

در این نامه خطاب به رئیس جمهوری کشورمان آمده است: از آغاز عمر دولت یازدهم نزدیک به دو سال می‌گذرد و همگان شاهد تمرکز شدید دولت محترم بر رفع مشکلات اقتصادی کشور آن‌هم از دریچه‌ مذاکرات هسته‌ای با ۱ + ۵ هستند. در ماه‌های ابتدایی عمر دولت خوش‌بینی‌های زیادی وجود داشت که حداکثر در یک دوره‌ی ۶ ماهه مذاکرات شفاف و صریح با غرب، هم گره تحریم‌های ناجوانمردانه‌ غرب علیه ملت ایران باز خواهد شد و هم با اندکی اقدامات اعتماد ساز، دستاوردهای هسته‌ای کشورمان که ثمره تلاش شبانه‌روزی دانشمندان و ایستادگی استوارانه‎ی ملت در مقابل زورگویی‌ها و جان‌فشانی شهید احمدی‎روشن‌ها و شهید علی‎محمدی‌ها بود، حفظ خواهد شد اما امروز با گذشت یک سال و نیم مذاکرات فشرده نه‌تنها خوش‌بینی‌ها رنگ‌باخته بلکه دلواپسی و نگرانی‌های جدی برای دوستداران نظام و انقلاب شکل گرفته است.

در ادامه این نامه آمده است: بر این اساس نکات ذیل حضور شما و تمام نقش‌آفرینان دیپلماسی کشور مطرح می‌شود.

۱ـ تا کی قرار است مردم، رسانه‌ها و نخبگان کشور در بحث مذاکرات نامحرم باقی بمانند و خبر دقیقی از محتوای برخی توافقات نداشته باشند؟! تا کی باید نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی محرم اسرار باشد اما ملت ایران نامحرم باقی بمانند؟! آیا این جفا به ملتی نیست که ۳۶ سال با تمام توان به‌پای انقلاب جان‌فشانی و ایستادگی کرده و فشار تحریم‌ها را به جان خریده است تا عزتمند بماند و از ثمره دستاوردهای دانشمندان هسته‌ای خود بهره‌برداری کند؟!

۲ـ این چه فضایی است که شما و برخی از اطرافیانتان ایجاد کرده‌اید که هر نقدی را بر توافق ژنو و مذاکرات با مشت آهنین پاسخ می‌دهید و اساساً اجازه‌ی نقد حتی به اساتید متخصص و نمایندگان مجلس نمی‌دهید و قلم‌های منتقدان شکسته شده و بر دهانشان مهر زده می‌شود؟! امروز حتی در دولت شما در دانشگاه‌ها هم با فشار بر رؤسای دانشگاه و اساتید و دانشجویان مانع اظهارنظر آزادانه آنان در مذاکرات هسته‌ای می‌شوند!!!

۳ـ هرچه مذاکرات پیش‌تر می‌رود این احساس در بین مردم بیشتر می‌رود که ظاهراً قرار است دولت شما بازهم تجربه‌ تلخ مذاکرات سعدآباد و تعلیق و تعطیلی دوساله تمام فعالیت‌های هسته‌ای را تکرار کند با این تفاوت که این اتفاق این بار در فضایی محرمانه و به‌دوراز اطلاع افکار عمومی رخ می‌دهد. آیا زمان آن فرا نرسیده که وزارت خارجه به پیشگاه ملت ایران گزارش صریح بدهد که در مقابل توقف بخش اعظم فعالیت‌های هسته‌ای کشور، اکسید کردن اورانیوم ۲۰ درصد و ۵ درصد و از هم پاشاندن رآکتور آب‌سنگین اراک چه امتیازاتی گرفته است؟! اگر این بار هم دوستان شما امضاکنندگان این نامه را مورد فحاشی قرار نداده و بی‌سواد و نادان خطابشان نمی‌کنند لطفا بفرمایید در برابر هر امتیاز بزرگی که داده‌اند چه امتیازاتی گرفته‌اند؟!

۴ـ آیا تاکنون خبری از دانشمندان جوان و پراستعداد هسته‌ای کشور گرفته‌اید و از حال آنان و سینه پردردشان اطلاعی دارید و می‌دانید که خار در چشم و استخوان در گلو نظاره‌گر به تاراج دادن دستاوردهای هسته‌ای کشور هستند بدون اینکه در مقابل آن امتیاز ارزشمندی بگیرند؟! دستاوردها یکی پس از دیگری به یغما می‌روند و به قول رئیس مجلس در مقابل طلائی که می‌دهیم آب‌نبات می‌گیریم! تحریم‌ها که هرماه اضافه می‌شوند و نفت که صادراتش به ۷۰۰ هزار بشکه رسیده و از همه بدتر، از عزت و اقتدار بازیگران دستگاه دیپلماسی خبری نیست و در مقابل تحقیرهای مکرر یک ملت برخی فقط لبخند می‌زنند!

دانشجویان و دانشگاهیان استان مرکزی در ادامه تاکید کردند: ما بی‌سوادهای دانشگاه‌های استان مرکزی به‌شدت نسبت به روند موجود در مذاکرات هسته‌ای معترض هستیم و جدای از نتیجه مذاکرات به روندهای طی شده و تحقیرهای صورت گرفته و سکوت و انفعال بی‌پایان وزارت خارجه و دستگاه دیپلماسی کشور اعتراض داریم، اگر قرار بود تحقیر بشویم اگر قرار بود ذلیلانه نرمش کنیم نه قهرمانانه! دیگر چه نیازی به ایستادگی در جنگ تحمیلی ۸ ساله، تحریم‌های ۳۶ ساله و فشارها بود؟! به‌راستی در کدامیک از پروتکل‌های دیپلماتیک نوشته‌شده وقتی حق شما را خوردند، وقتی به ملت شما اهانت کردند بازهم شما لبخند بزنید و به روی خودتان نیاورید؟!

در ادامه این نامه آمده است: در دنیای سیاست بین‌الملل وقتی دیپلمات‌ها پشت میز دیپلماسی قرار می‌گیرند به پشتوانه‌ ملت خود، به پشتوانه‌ قدرت و عزت و اقتدار ملت خود چانه‌زنی می‌کنند و امتیاز می‌گیرند و بده بستان می‌کنند، حتی گاهی اعتراضات را هدفمند مدیریت می‌کنند تا در میز مذاکره قدرت چانه‌زنی بیشتری داشته باشند، اما اطرافیان شما همه دهان‌ها را می‌دوزند تا صدای اعتراض و انتقادی بلند نشود و خم به ابروی رقیب نیاید! آخر از این ناآگاهی و درک پایین به کجا شکایت ببریم؟!

در پایان این نامه آمده است: حضور شما و دستگاه دیپلماسی کشور صراحتاً اعلام می‌کنیم که ملت رشید ایران و به‌ویژه جامعه دانشگاهی کشور و استان مرکزی، با دقت مذاکرات هسته‌ای را زیر نظر دارد و درصورتی‌که توافقات محرمانه صورت گرفته ذره‌ای با خطوط قرمز منافع ملی جمهوری اسلامی ایران در تضاد باشد سکوت نخواهیم کرد و اجازه نخواهیم داد دستاوردهای دانشمندان هسته‌ای کشور به ثمن بخس و در یک بده بستان نامتوازن بر باد برود. بدانید و آگاه باشید که دانش هسته‌ای ملت ایران امروز خط مقدم ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی‌های صهیونیسم جهانی است و کسی حق ندارد به بهانه‌ مشکلات اقتصادی این خط را تسلیم دشمن کند. اگر در این ۱۸ ماه گذشته به‌جای امید بستن به آمریکایی‌ها و سفرهای مکرر به ژنو، وین و نیویورک دوستان شما به خیل عظیم ملت مراجعه می‌کردند بی‌شک بسیاری از مشکلات حل‌شده بود. ای‌کاش برخی از آقایان به‌جای این امیدها به غرب از تجربه‌ی تلخ دلبستگی‎ها و امیدهای شاهان قاجار و پهلوی به قدرت‌های اجنبی در عهدنامه‌های گلستان و ترکمانچای درس می‌گرفتند تا خدای‌ناکرده، بار دیگر لکه ننگی به پیشانی این ملت ستمدیده نقش نبندد و شرمسار آیندگان نشود.