آش مذاکرات ژنو زیادی شور شد
کیهان نوشت: آسوشیتدپرس و نیویورک تایمز برخی ابعاد تمسخرآمیز پیشنهاد آمریکا در مذاکرات ژنو را بازتاب دادند.
به گزارش آسوشیتدپرس طبق این پیشنهاد ایران میتواند بعد از یک دوره محدودیت 10 ساله، تعداد سانتریفیوژهای خود را به 10 هزار یا بیشتر برساند. ایران همچنین باید قسمت عمدهای از اورانیوم غنی شده خود را به خارج از کشور منتقل کند و یا پودر کند به شکلی که قابل استفاده در سلاح هستهای نباشد. گفته شده هدف از این توافق تشویق ایران به خاطر پایبندی این کشور به توافقی است که سال گذشته انجام شد(!!)
آسوشیتدپرس به نقل از دیپلماتهایی که به هیئتهای مذاکرهکننده نزدیک هستند، مدعی شد: احتمال توافق بر سر حد وسطی از خواستهای طرفین وجود دارد. آمریکا در ابتدا خواستار محدودیت 20 ساله برای برنامه هستهای ایران بود و ایران روی محدودیتی کمتر از 10 سال پافشاری داشت. اکنون ممکن است که روی یک حد وسط توافق شود و در ابتدا برنامهای برای محدودیت شدید ایران در یک دوره حداقل 10 ساله اعمال شود و در 5 سال آخر این دوره در صورتی که ایران سازگاری خود را نشان دهد، بتواند به طور تدریجی غنیسازی خود را توسعه دهد.
نیویورکتایمز هم در گزارش مشابهی نوشت: ایده اصلی این است که بابت رفتار خوب ایران در مورد سالهای گذشته هر نوع توافق پاداش داده شود و به تدریج محدودیتها در مورد غنیسازی اورانیوم و تحریمهای اقتصادی لغو شوند. آمریکا در ابتدا درصدد محدودیتهای 20 ساله بود، ایران بر کمتر از یک دهه تأکید کرد. توافق آینده ظاهراً چیزی بینابین است.(!)
این روزنامه نوشت: یک متغیر مورد بحث، غنیسازی اورانیوم توسط ایران را در معرض کنترل شدید حداقل ده ساله قرار خواهد داد.
مفهوم این پیشنهاد گرفتن امتیاز نقد 10 تا 15 ساله شامل توقف غنیسازی 20 درصد، توقف به کارگیری سانتریفیوژهای پیشرفته، محدود کردن کارکرد راکتور آب سنگین اراک، توقف فعالیتهای تحقیق و توسعه و کاهش حجم و ظرفیت غنیسازی در حد مینیاتوری و... است اما در مقابل امتیازی که به ایران میخواهند بدهند وعده لغو بخشی از تحریمها در 10 یا 15 سال بعد است!! این در حالی است که غرب به وعدههای کوتاه مدت خود در توافق ژنو عمل نکرد و 100 مورد تحریم جدید را که آخرین آن تحریم کشتیرانی و شرکت نفتکش ایران بود اعمال کرد.
خبرگزاری ایسنا با اشاره به همین زیادهخواهی آمریکا مینویسد: آمریکا پس از مذاکرات وین در آذرماه سال جاری بر زیادهخواهی خود افزوده است که نه فقط مسایل هستهای را شامل میشود بلکه مسایل منطقهای مرتبط با ایران را دربرمیگیرد. پس از آن بود که واژه «زیادهخواهی» به کلید واژه سخنان مقامات کشورمان در سطوح مختلف تبدیل شد. اما آش زیادهخواهی آمریکاییها آنقدر شور شده است که حتی واکنش آیتالله هاشمی رفسنجانی که از حامیان مذاکرات و تعامل 5+1 برای حل مساله هستهای است را هم در پی داشت.
ارسال نظر