در ایران چند پاسدار را کشته اي؟

فرجام خود کردگی!
حمله تروریستی اخیر به یک کنیسه یهودیان در دانمارک در کنار حمله چندی پیش به دفتر مجله «شارلی ابدو» در فرانسه و ایضاً حمله تروریستی یک ایرانی مهاجر به کافی شاپی در استرالیا جملگی و به چشم بصیرت می تواند مایه عبرت برای غربی ها باشد.

چندی پیش «کامران دانشجو» وزیر سابق آموزش عالی در برنامه تلویزیونی شناسنامه در مرور سوابقش، خاطره ای معنادار از دوران تحصیلش در انگلستان را مطرح کرد که می تواند مبین چرائی ابتلائات فعلی غربی ها به پدیده تروریسم باشد.

به صرافت دانشجو بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، یک روز صبح اسکاتلندیارد (پلیس انگلستان) به خانه ایشان ریخت و بعد از ضرب و شتم شدید از جانب وزارت کشور انگلستان به وی نامه ای دادند مبنی بر آنکه:
«شما به علت طرفداری از خمینی و رفت و آمد با اُرگانیزیشن‌هائی که طرف دار آیت الله خمینی هستند برای امنیت کشور خطرناک شناخته شده و 9 روز وقت دارید انگلستان را ترک کنید و الی می‌آییم و شما را می‌گیریم و شش ماه زندان می‌کنیم حق تجدید نظر خواهی و اعتراض هم ندارید»!

همین هیستری کور و پر غیظ غربی ها از «خمینی و انقلاب خمینی» بود و هست که طی 36 سال گذشته مانع از فهم درست از پدیده انقلاب اسلامی و مدیریت بایسته با پیآمدها و امواج آن در غرب شده.

چندی پیش با یکی از ایرانیان مخالف با جمهوری اسلامی که به تازگی مقیم ایالات متحده شده و طی 20 سال گذشته در دانمارک اقامت داشته گفتگو می کردم که مشارالیه در اوج سادگی «خیانت خود» را در کنار «بلاهت میزبانان دانمارکی خود» را صادقانه و ناخواسته اعتراف کرد.

مشارالیه که  شاغل به خدمت در اداره مهاجرت دانمارک بوده بنا به اذعان خودش کارش مترجمی فارسی و دادن مشاوره به ایرانیان متقاضی پناهندگی و اقامت در دانمارک بوده و باز بنا به اظهار صادقانه مشارالیه، وی به متقاضیان توصیه می کرده برای کسب موفقیت تضمینی مجوز پناهندگی از دانمارک دروغ یا راست در فرم درخواست و شرح وضعیت خود مدعی شوند «در ایران چند پاسدار را کشته اند» و اگر بازگردند جان شان توسط حکومت در خطر قرار می گیرد!

طرفه آنکه به شهادت فرد مزبور عموم آنانی که به این توصیه عمل می کردند با موفقیت مجوز اقامت در دانمارک را نیز می گرفتند!

حجم تحیـّــُر را خودتان گمانه زنید!

دولتی در حضیص غیظ و نفرت از انقلابی دینی و رهبری دینی و پیروانی دین ورز، تا آن درجه مبتلا به کینه ورزی می شود که مهاجرانی که رسما و علناً و کتباً شهادت به آدمکشی در کشورشان داده اند را تنها به اعتبار خرسندی میزبان از کشتن منسوبان به انقلاب اسلامی توسط متقاضیان پناهندگی، جایزه اقامت قانونی در کشورشان را می دهند!

به این اعتبار چه جای گلایه ای می ماند که این «میزبانان قاتلان» روزی و اینک خود قربانی خشونت و ترور و قتل و جنایت، جانیانی شوند که پیشتر دست محبت و نوازشگرشان بر سرشان بود!؟

خود کرده را تدبیر نیست.