دلجویی آمریکا از پاکستان

به گزارش پارس به نقل از ایرنا، سفر هفته گذشته باراک اوباما به دهلی نو و قراردادهای متعدد از جمله قرارداد هسته ای که در جریان این سفر بین آمریکا و هند امضا شد، اعتراض مقامات مختلف دولت اسلام آباد را به همراه داشت.

خانم 'جن ساکی' در کنفرانس مطبوعاتی خود اعلام کرد: آمریکا هم با هند و هم با پاکستان روابط محکم و رو به جلو دارد و روابط با هر دو کشور، برای منافع راهبردی آمریکا بسیار مهم است.

وی همچنین به سفر حدود سه هفته پیش 'جان کری' وزیر امور خارجه آمریکا به اسلام آباد اشاره کرد و آن را نشانه اهمیت روابط با اسلام آباد برای واشنگتن دانست.

سخنگوی وزارت خارجه آمریکا با بیان این اظهارات سعی کرد سیاست های واشنگتن در قبال دهلی نو و اسلام آباد را متعادل و متوازن جلوه دهد اما سفر اوباما به دهلی نو در مدت نسبتا کوتاهی بعد از آغاز بکار دولت نارندرا مودی نخست وزیر جدید هند و بی توجهی او به خواست و دعوت دولت پاکستان برای سفر به اسلام آباد، حاکی از سنگین تر بودن کفه ترازوی مناسبات آمریکا با هند نسبت به کفه مربوط به پاکستان است.

گرایش دولت باراک اوباما به سمت هند و افغانستان به ویژه بعد از تشکیل دولت جدید در این دو کشور همسایه پاکستان، کاملا مشهود است. گرایش واشنگتن به سمت تقویت روابط با دهلی نو و توجه بیشتر به کابل، همزمان با کم توجهی های کاخ سفید به پاکستان همراه بوده است تا حدی که رسما پاکستان را عامل ناآرامی و کمک به حملات تروریستی علیه هند و افغانستان معرفی کرده است.

بیش از دو ماه پیش، وزارت دفاع آمریکا با انتشار گزارشی، رسما اعلام کرد که پاکستان از گروه های شبه نظامی برای انجام حملات نیابتی و تروریستی علیه هند و پاکستان استفاده می کند. همین گزارش کافی بود تا پاکستان به عمق رویکرد واقعی واشنگتن نسبت به اسلام آباد پی ببرد.

سفر ماه گذشته 'جان کری' وزیر امور خارجه آمریکا به اسلام آباد برای انجام مذاکرات راهبردی میان دو کشور و نیز سفر دو هفته ای فرمانده ارتش پاکستان به واشنگتن که قبل از سفر جان کری انجام شد، اگر چه گویای ادامه مناسبات اسلام آباد-واشنگتن است، اما سفر اوباما به هند به مراتب مهم تر و پردستاوردتر محسوب می شود و دیدار جان کری از اسلام آباد را تحت الشعاع قرار داد.

پاکستان از اوباما انتظار داشت تا در جریان سفر به هند، دولت نارندرا مودی را به از سرگیری مذاکرات با پاکستان برای حل و فصل تنش های مرزی و پذیرفتن قطعنامه های فرسوده سازمان ملل در خصوص منطقه مورد مناقشه کشمیر، متقاعد کند اما ظاهرا این اتفاق نیفتاده است.

واشنگتن اگرچه ها بارها اعلام کرده است که دهلی نو و پاکستان برای حل مناقشه کشمیر باید وارد گفت و گو شوند، اما در عمل گامی برای تشویق طرفین و فراهم کردن زمینه مساعد برای این مذاکرات برنداشته است.

پاکستان بارها اعلام کرده است که آماده مذاکره با هند است اما معتقد است چون روند مذاکرات از سوی هند متوقف شده است، هرگونه از سرگیری گفت و گوها بین دو کشور باید با پیشقدم شدن هند صورت گیرد.