استعمال جا به جای کلیات و جزئیات در ادبیات مذاکره کنندگان

عباس عراقچی معاون وزیر خارجه که با 3 کشور اروپایی در اسلامبول مذاکره کرده بود گفت: هر چه به جزئیات نزدیک‌تر می‌شویم اختلاف نظرها بیشتر می‌شود و رسیدن به یک منطق مذاکراتی واحد کار زیادی می‌برد.
وی گفت: بحث‌های بسیار خوبی انجام شد. هر چند که کماکان در موضعی نیستیم که بتوانیم بگوییم پیشرفتی کرده‌ایم. هنوز قضاوت در این باره زودهنگام است.
عضو ارشد تیم مذاکره کننده هسته‌ای ایران تأکید کرد: شاهد جدیت در مذاکرات هستیم، توافق وجود دارد ولی اراده برای گرفتن تصمیم‌های سخت، به نوبه خود دشوار است. اگر مذاکرات توأم با واقع‌بینی و حسن نیت باشد به اعتقاد ما رسیدن به توافق چندان دور نیست.
وی اضافه کرد: ماهیت مذاکرات و تنوع موضوعات و گستردگی بحث‌ها هم کار را مشکل می‌کند. از این رو قضاوت در این باره که کار پیشرفت کرده یا نه دشوار است.
پیش از این دکتر ظریف وزیر امور خارجه در مصاحبه‌ای برای چندمین بار گفته بود: از این جهت که حالا در کلیات مخالفتی نیست، یعنی در مورد اینکه ایران غنی‌سازی داشته باشد، هیچ سایتی تعطیل نشود، برنامه‌های هسته‌ای ایران ادامه پیدا کند، تحریم‌ها برداشته شود، توافق کامل وجود دارد. اما اینکه حد و میزان غنی‌سازی ایران چقدر باشد، ایران چه زمان غنی‌سازی صنعتی را آغاز کند، تحقیق و توسعه ایران بر چه مسائلی صورت بگیرد یا اینکه جزئیات برنامه اراک چگونه نوسازی شود و در آن چه تکنولوژی به کار گرفته شود، هنوز بحث و تبادل نظر وجود دارد.
ظریف گفته بود: ما اراده سیاسی داریم و به همین دلیل هم وارد مذاکرات شده‌ایم، طرف مقابل نیز باید این اراده سیاسی را نشان دهد و مهم‌تر از همه باید بفهمند که تحریم نتیجه‌ای نخواهد داشت. اگر این موضوع را متوجه بشوند و به اطلاعات غلطی که بعضی از سازمان‌های جاسوسی یا عوامل‌شان به اشتباه به آنها می‌دهند، اعتماد نکنند آن وقت فکر می‌کنم حتی قبل از 22 بهمن هم می‌توانیم به نتیجه برسیم. اما با این وضعیت دیدگاه‌های آنها تا زمانی که تغییر صورت نگیرد رسیدن به توافق کار دشواری است.
در طول یک سال اخیر و از جمله در مذاکرات چند مرحله‌ای وین، ژنو، مسقط بارها اعلام شده که روی کلیات توافق شده و تنها جزئیات مانده است حال آن که منطقاً توافق بر کلیات دشوارتر از توافق روی جزئیات است و اگر توافق روی جزئیات در مدت یاد شده امکانپذیر نشده معنایش این است که اتفاقاً بر سر کلیات ماجرا یعنی حفظ حق غنی‌سازی صنعتی در ایران، تداوم فرآیند تحقیق و توسعه این فناوری و لغو بدون بهانه‌جویی و فوری و واقعی تحریم‌ها هیچ توافقی صورت نگرفته است. به همین دلیل نیز مذاکرات مسقط، وین و ژنو بارها به بن‌بست خورد چرا که آمریکایی‌ها تصور می‌کنند در هر دور از مذاکرات باید امتیاز جدیدی مطالبه کنند اما به پذیرش غنی‌سازی صنعتی- و لوازم آن- و لغو تحریم‌ها تن ندهند. به همین دلیل نیز مقامات آمریکایی بارها گفته‌اند ساختار تحریم‌ها را با وجود توافق ژنو حفظ کرده‌اند و حاضر به لغو آنها در زمانی کمتر از 15 سال نیستند!