ساماندهی یارانه‌ها، مالیات و قاچاق دولت را از درآمد نفت بی‌نیاز می‌کند

عادلانه و هدفمند کردن یارانه‌ها (به شکل حذف طبقات پردرآمد مرفه و اختصاص یارانه‌ها به اقشار نیازمند در کنار اختصاص یارانه به تولید) موضوعی است که طبق قانون برعهده دولت است و همین یک قلم صرفه‌جویی به شکل حذف 10 میلیون نفر از اقشار پردرآمد موجب صرفه‌جویی 5400 میلیارد تومانی می‌شود. همچنین گفته می‌شود سالانه حدود 4 میلیارد دلار کالای لوکس نظیر خودرو، لوازم آرایش و... وارد کشور می‌شود. واردات خودروهای لوکس بنابر آمار مختلف 2 تا 3 برابر شده است. همچنین گفته شده یک سوم واردات کالا به کشور از طریق قاچاق انجام می‌شود که هم نابودکننده تولید داخلی است و هم بدون دریافت عوارض گمرکی از سوی دولت صورت می‌گیرد. موضوع دیگر فرارهای مالیاتی است که تا سقف 80 هزار میلیارد تومان برآورد شده است.
وبسایت رجانیوز درباره طفره دولت از حذف یارانه ثروتمندان تصریح کرد خط قرمز اقتصادی دولت، نارضایتی ثروتمندان است. دولت با وجود شعار قانونمداری از اجرای قانون مصوب مجلس برای حذف یارانه نقدی اقشار مرفه و ثروتمند خودداری می‌کند؛ زیرا نمی‌خواهد سبب نارضایتی آنها شود. سال گذشته مجلس با گنجاندن تبصره‌ای در قانون بودجه 1393، دولت را مکلف به حذف یارانه اقشار مرفه هم‌زمان با اجرای مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها کرد. بر این اساس انتظار می‌رفت اجرای این قانون از ابتدای امسال آغاز شود؛ اما هم اکنون که به پایان سال 1393 نزدیک می‌شویم دولت از اجرای قانون سر باز زده است.
رجا نیوز افزود: پس از گذشت حدود 8 ماه از آغاز مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها، رئیس‌جمهور چندی پیش بار دیگر از مخالفت خودش با طرح‌های ارائه شده برای شناسایی پولدارها به عنوان دلیل تعطیلی حکم قانونی حذف یارانه مرفهان خواند و در همایش اقتصاد ایران گفت: 50 درصد افرادی که نیازمند نیستند به راحتی شناسایی می‌شوند ولی دولت حاضر به پذیرش این ریسک و آزادسازی منابع هدفمندی نیست و علت آن هم نگرانی از بی‌عدالتی است. او قبل‌تر هم گفته بود با سرک کشیدن به حساب‌های مردم برای شناسایی پولدارها مخالف است(!)
آخرین موضع‌گیری دولت از جانب محمدباقر نوبخت مطرح شد. او هفته گذشته در یک برنامه تلویزیونی گفت که چون حذف یارانه اقشار مرفه به نارضایتی بخشی از مردم منجر خواهد شد، دولت این کار را نخواهد کرد. این موضوع‌گیری عجیب در حالی بیان شد که دولت یازدهم ماه گذشته اقدام به گران کردن 30 درصدی نان کرد. از آنجا که افزایش قیمت نان مستقیماً بر سطح معاش اقشار ضعیف جامعه تأثیر می‌گذارد و موجب نارضایتی آنها شده است، این سؤال مطرح شده که چطور برای دولتی‌ها نارضایتی اقشار مرفه آن قدر مهم است که از اجرای قانون پرهیز می‌کند اما نارضایتی ضعفا و فقرا آن قدر اهمیت ندارد که دولت تصمیم اختیاری افزایش قیمت نان را نگیرد.
همزمان روزنامه شرق در یادداشتی خاطرنشان کرد: دولت در تأمین بودجه یارانه‌ها کسری دارد و باید هرچه سریع‌تر به سمت حذف یارانه‌ها حرکت کند، ادامه روند پرداخت نقدی یارانه‌ها خلاف قانون است چرا که در قانون هدفمندی یارانه‌ها نیز اشاره شده است که پرداخت یارانه‌ها باید به نسبت درآمد خانوارها صورت بگیرد. اظهارات ضد و نقیضی از دولتمردان در خصوص شناسایی یا عدم شناسایی درآمد خانوارها صورت گرفته است. اما باید تصریح داشت که به طور قطع امکان شناسایی درآمد خانوارها وجود دارد. این فرآیند ممکن است با خطا همراه باشد اما دولت نباید فرصت و زمان را از دست بدهد. حتی اگر کسانی به اشتباه حذف شوند می‌توان آن را به تدریج و در فرآیند غربالگری اصلاح کرد. در نتیجه باید دولت یارانه دهک‌های بالای درآمدی را حذف کند. 
شرق می‌افزاید: منابع متفاوتی نیز برای شناسایی این دهک‌ها وجود دارد. مالکیت واحدهای مسکونی خانوارها، نوع خودرو مصرفی و میزان کسر مالیات از حساب افراد از جمله این منابع هستند.
باید به سوی شناسایی و حذف خانوارهای پردرآمد برود. این اقدام با هر هزینه‌ای الزامی است.
دولت باید برای این شناسایی به بررسی حساب‌های بانکی دست بزند. در تمام دنیا این اقدام صورت می‌گیرد و میزان پرداخت مالیات به این صورت تعیین می‌شود.
شرق همچنین می‌نویسد دولت برای رهایی از وابستگی به منابع نفتی باید درآمدهای مالیاتی را افزایش دهد. طبق برآوردها درآمدهای مالیاتی دولت می‌تواند تا 153 هزار میلیارد تومان برسد.
از سوی دیگر حسین راغفر اقتصاددان در یک همایش اقتصادی تصریح کرد: اکنون در کشور 80 هزار میلیارد تومان فرار مالیاتی وجود دارد. این رقم نشان دهنده ناتوانی دولت است. اکنون 50 درصد مالیات پرداخت نمی‌کنند.
راغفر افزود: شاه‌راه‌های ترانزیتی می‌تواند به اندازه نفت پول درآورد. ظرفیت اقتصاد ایران در دنیا استثنایی است و نیروی انسانی فراوانی داریم که از آنها می‌توان به عنوان سرمایه‌های کشور یاد کرد.
وی ادامه داد: کشور ظرفیت‌های بزرگی دارد که می‌توانیم آنها را تبدیل به فرصت کنیم در صورتی که به ظرفیت‌های داخلی تکیه کنیم می‌توانیم موفق عمل کنیم.