مقایسه ی دو یکشنبه ی سیاه

۱۵ بهمن ۱۳۹۱ در روز استیضاح وزیر کار وقت، عبدالرضا شیخ الاسلامی، اتفاقاتی در صحن علنی مجلس افتاد و اتهاماتی از سوی رئیس جمهور وقت، محمود احمدی نژاد به آقای علی لاریجانی و برادران وی (مخصوصا فاضل لاریجانی)‌ وارد شد. این اتفاقات پیرو دفاع احمدی نژاد از وزیرش و نیز پخش فیلمی با صوت نامفهوم و با تصویر نسبتا واضح از جلسه ای محرمانه بین سعید مرتضوی و فاضل لاریجانی رخ داد.

این روز به دلیل هتک حرمت و پرده دری ای که از جانب رئیس جمهور متوجه مجلس و رؤسای قوای مقننه و قضائیه شد و به موجب آن حس بی اعتمادی در افکار عمومی علیه برخی از سران نظام ایجاد شد، یکشنبه ی سیاه نام گرفت.

در آن روز آقای علی لاریجانی رئیس جلسه بود و با تمام قوا و صراحتا، علیه مواضع و آقای احمدی نژاد که موجب وهن نظام و دو قوه از سه قوه ی نظام شده بود، پاسخ دادند.

اگر دو روز پیش نیز علی لاریجانی به جای سیدمحمدحسین ابوترابی رئیس جلسه بود، قطعا به علی مطهری تذکر می داد ولی اجازه نمی داد که او را هنگام نطق پایین بکشند. 

و اما دو روز پیش؛
نیازی به گزارش نیست جز در یک مورد که در انتها آورده می شود، چون صدا و سیما به جز یک بخش مابقی ماجرا را البته یک طرفه و مغرضانه گزارش داد، که اتفاقا همان یک بخش، مهم ترین و تاسف بارترین اتفاق یکشنبه ۲۱ دی ماه ۱۳۹۳ بود و به موجب آن، این روز را باید «یکشنبه ی حقیقتا سیاه»‌ نامید.

اصل‏ ۸۴ قانون اساسی می گوید:
"هر نماینده‏ در برابر تمام‏ ملت‏ مسئول‏ است‏ و حق‏ دارد در همه‏ مسائل‏ داخلی‏ و خارجی‏ کشور اظهار نظر نماید."
اگرچه مرجع تفسیر قانون اساسی، شورای نگهبان است، ولی طبیعتا از منظر قانون اساسی، همان قدر که آقای ابوترابی می تواند قانون اساسی را تفسیر کند، ما نیز از جایگاه پایین تری به عنوان یک شهروند جمهوری اسلامی ایران برخوردار نیستیم.
این قانون این قدر به وضوح و با اطلاق از لفظ «هر» و «همه» استفاده می کند، که خیلی جای تفسیر باقی نمی گذارد. قاعدتا بحث حصر هم جزئی از همان «همه مسائل داخلی» که در قانون ذکر شده به شمار می رود. پس بدون شک علی مطهری بر اساس قانون این حق را داشته که در این باره اظهار نظر کند.
اصل ٨٦ قانون اساسي نيز مي گويد:
"نمایندگان مجلس در مقام ایفای وظایف نمایندگی و اظهارنظر و رأی خود کاملاً آزادند و نمی توان آنها را به سبب نظراتی که در مجلس اظهار کرده اند یا آرایی که در مقام ایفای وظایف نمایندگی خود داده اند تعقیب یا توقیف کرد."
از این توضیح واضحات که بگذریم، نکته ای که در یکشنبه ی حقیقتا سیاه مجلس بیش از همه آزار دهنده بود، سوء مدیریت آقای ابوترابی به عنوان رئیس جلسه (در غیاب رئیس مجلس) از یک سو و محکوم جلوه دادن علی مطهری و موجه شناختن آن رفتار وحشیانه به عنوان برخورد بصیرانه و غیورانه ی نمایندگان «مردم» با علی مطهری از سوی صدا و سیما بود.
انگار نه انگار که علی مطهری هم نماینده ی مردم است، نه اجنه! گویی هیچ اتفاقی رخ نداده و علی مطهری را هنگام نطق، از تریبون مجلس به زور پایین نیاورده اند.
سه شنبه ۲۰ آبان ۱۳۹۳، در جلسه ای که رئیس آن جلسه هم نائب رئیس اول، آقای ابوترابی بود. در آن جلسه حین قرائت اعلام وصول و قرائت نامه ی معرفی فخرالدین احمدی دانش آشتیانی به عنوان وزیر پیشنهادی علومُ تحقیقات و فناوری، صدای دو دوی برخی نمایندگان به نشانه ی مخالفت بلند شد و در جواب ابوترابی به عنوان رئیس جلسه گفت:
مقام معظم رهبری توصیه کردند از این واژه (اشاره به دو دو) در صحن علنی استفاده نکنید.
کسی که این قدر خود را مقید به فرمایش های رهبری نشان می دهد، قاعدتا باید این نکته را بداند که ناتمام گذاشتن نطق یک نماینده خلاف صریح آیین نامه ی مجلس و ایضا قانون اساسی است. رهبری در همان جلسه متذکر می شوند که بعضا کم مانده نمایندگان با یکدیگر درگیری فیزیکی پیدا کنند (اتفاقی که به لطف سوء مدیریت رئیس جلسه، برای علی مطهری افتاد و او را به زور از جایگاه نطق پایین کشیدند)
ابوتربی وسط نطق یک نماینده وارد می شود و تذکر می دهد به نحوی که آن تذکر بی شک موجب تهییج و تشویق آن چند نماینده ای می شود که با هوچی گری نظم جلسه را بر هم زده بودند.
بعد از آن تذکر ابوتربی فرد مبنی بر این که نظام رعایت حال سران فتنه را کرده، هنگام از سر گیری نطقش، جملاتی می گوید که با پاسخ ابوترابی مواجه می شود. این جملات عینا در زیر می آید:
مطهری: اولا وقت من دو دقیقه باقی مونده و جناب آقای ابوترابی هم بهتر بود که بعد از نطق من این صحبت ها رو بفرماین.
ابوترابی: نه آخه شما صحبتی می فرمایید که اصلا انضباط مجلس رو به هم می ریزه
مطهری: نباید به هم بریزه!
ابوترابی:‌ نه! باید روایت بشه! شما باید در مذاکرات و صحبتتون طوری صحبت کنید که انضباط جلسه حفظ بشه.
مطهري: هر کسی آزاده نظر خودشو اعلام کنه حالا کسی ... [هیاهوی مجلس]
این جمله ی «نه! باید روایت بشه» که ابوتربی گفت، به تعبیری یعنی این که نظم جلسه را من وظیفه ندارم حفظ کنم، بلکه تو باید حفظ کنی به عنوان ناطق و مابقی اظهارات ابوترابی، این معنا را به ذهن متبادر می کند که نظم جلسه می تواند به هم بریزد و علیه یک نماینده شورانده شود به شرطی که وی در نگاه آن ها بی بصیرت باشد. 
مثل این که اسلام حکم دهد که مردم می توانند یک نفر را کتک بزنند، به شرط این که حدس قوی یا یقین داشته باشند که او مسلمان نیست یا مثلا کافر است.

زمانی که کار به درگیری فیزیکی می کشد،‌ رئیس جلسه به جای کمک گرفتن از حراست مجلس جهت حفاظت از علی مطهری و اجرای متن صریح آیین نامه ی مجلس و قانون اساسی مبنی بر اتمام نطقش و استفاده از ۲ دقیقه وقت باقی مانده،‌علی مطهری را دعوت به نشستن می کند و بعد هم ختم جلسه. متن دقیق صحبت های رئیس جلسه در زیر می آید:

"اجازه بفرمایین...بفرمایید آقای مطهری. بفرمایید بنشینید آقا جون. آقای مطهری بفرمایید بنشینید. آقایون بفرمایید. آقایون بفرمایید بنشینید. آقای نعمتی. آقایون بفرمایید. اجازه بفرمایید دوستان. اجازه بفرمایین دوستان... آقایون... آقای حسینی... آقای نعمتی... آقای نعیمی... آقای نعیمی... آقای مطهری! [صدا آقای مطهری!‌ آقای مطهری!‌ [لحظه ی درگیری فیزیکی چند نماینده با علی مطهری] من جلسه رو فعلا ختم می کنم."