چرا منافقین به آلبانی منتقل شدند؟

به گزارش پارس ؛  خبرهای منتشر شده از سوی رسانه ها حکایت از آن دارد که در طول یک سال گذشته قریب به ۶۰۰ تن از اعضای منافقین به آلبانی فرستاده شده اند. خبر فوق توسط یک مقام آمریکا بیان شده و مورد توجه رسانه ها واقع شده است.

از زمان اشغال عراق توسط نیروهای آمریکایی، بارها مقامات عراقی خواستار خروج این تروریست ها از خاک این کشور شده اند. در خلال سال های اخیر چندین بار نیروهای مردمی عراق به پایگاه پیشین آنها موسوم به اشرف حمله نموده اند که نهایتا منجر به انتقال آنها از اشرف به اردوگاه لیبرتی گردید. منافقین در طول بیش از سه دهه حضور مستمر در عراق، علاوه بر مشارکت در حمله به ایران و صورت دادن به ده ها عملیات تروریستی در سطح کشور، بارها در سرکوب گروه های معارض عراقی اعم از کردها و شیعیان شرکت نموده اند. لذا دولت و ملت عراق تلاش دارند در اسرع وقت نسبت به اخراج آنها مبادرت ورزند.

رایزنی آمریکا و سازمان ملل متحد در طول سالهای اخیر جهت اقامت اعضای منافقین در کشوری ثالث نهایتا به ورود تدریجی آنها به کشور آلبانی منتهی شد که بنا بر اظهارات این مقام آمریکایی تا کنون ۶۰۰ تن از این تروریست ها وارد این کشور شده اند.

در رابطه با چرایی انتقال اعضای منافقین به آلبانی نکات زیر قابل ذکر است.

۱. رهبری سازمان منافقین در طول روند رایزنی های طولانی آمریکا و سازمان ملل با دیگر کشورها تلاش نمودند که موافقت یکی از همسایگان ایران را برای اسکان در آنجا جلب نمایند تا بتوانند باصطلاح نفوذ خویش بر ایران را حفظ نمایند. در این زمینه صحبت ها از انتقال آنها به جمهوری آذربایجان و اردن به میان آمد که نهایتا با موافقت این کشورها همراه نبود.

مخالفت همسایگان ایران در این زمینه امری طبیعی به نظر می آمد، چرا که پذیرش این تروریست ها موجب اثر گذاری در روابط ایران با آن کشور خواهد گردید و لذا هیچ کشوری حاضر به تاثیر منفی روابطش با ایران بدلیل اسکان منافقین نبود. از این رو نیاز به حضور آنها در کشوری با فاصله جغرافیایی نسبتا زیاد با ایران ضروری به نظر می رسید. با تلاش سران منافقین و حمایت های غربی ها نهایتا دولت آلبانی این امر را پذیرفته که شرایط حضور این تروریست ها را فراهم نماید. خبر اعطای پناهندگی به اعضای سازمان توسط نخست وزیر آلبانی در دیدار دو سال پیش وی با معاون وزیر خارجه آمریکا اعلام شد.

۲. یکی از راه های پیشنهاد شده برای آینده منافقین، تقسیم آنها به چندین دسته و اعزام هر گروه به کشوری خاص بود. این پیشنهاد با مخالفت رجوی و برخی دول غربی مواجه گردید. بی شک تجزیه اعضای منافقین و فرستادن هر یک به کشوری آخرین تیر بر پیکر نیمه جان این سازمان تروریستی محسوب می شد. امری که نه سران سازمان و نه حامیانشان موافق این امر نبودند.

به باور سران سازمان منافقین، حضور دسته جمعی منافقین در یک مکان موجب حفظ استحکام نیروهای سازمان و مانعی از فروپاشی آن می باشد. دولت های اروپایی و آمریکا نیز تلویحا جهت حفظ پیکره سازمان، تلاش نمودند که همه اعضای این گروهک در یک کشور اسکان یابند.

خروج سازمان از لیست گروه های تروریستی اتحادیه اروپا و آمریکا، حمایت برخی اعضای کنگره آمریکا از منافقین، ارتباط گیری با حامیان اروپایی و کسب منافع مالی از این کشورها همگی دال بر برنامه آتی دول غربی و منافقین برای همکاری های پیش روست. وجود سازمان و استقرار آن در یک مکان، فضایی را فراهم خواهد ساخت تا ضمن بهره گیری از نیروهای سازمان در بعد خرابکاری و جاسوسی، از آن بعنوان ابزاری بر علیه جمهوری اسلامی استفاده نمایند.

انتخاب آلبانی نیز بدان روست که این کشور عضو اتحادیه اروپا نمی باشد و خود را ملزم به رعایت قوانین آن نمی داند، از این رو استقرار منافقین در این کشور و اعمال ضد بشری و غیر دموکراتیک آنها مسئولیتی را به ظاهر برای اروپایی ها ایجاد نمی کند.