اپوزیسیون مورد احترام

آقای باوند، سحابی و بازرگان؛ هر سه اپوزیسیون جمهوری اسلامی در دوران زندگی خود هستند. طبیعتا بنده با هیچ یک از این آقایان قرابت فکری ندارم. اما بنده بر خلاف بسیار از سائرین در اپوزیسیون جمهوری اسلامی که اتفاقا مذهبی تر هم هستند، برای این افراد احترام قائلم. چرا؟

1. جایی ندیده ام که دست به دست اجنبی بدهند تا اهداف خود را به عنوان اپوزیسیون تامین کنند یا به منفعتی برسند. برای منافع ملی یعنی مردم ایران، اولویت قائل شدند و غرب و شرق را به دعوای بین ایرانیان را که شبیه یک دعوای خانوادگی است راه ندادند. این را بگذارید کنار پهلوی که حاضر شد از اف بی آی برای مبارزه!!! حقوق بگیرد. رجوی که به دامن صدام پناه برد و علیه مردم خود سلاح کشید. یا برخی از عوامل جنبش سبز مانند سازگارا و کدیور که به آغوش غرب خزیدند و مرتزقه آنها شدند.

2. اگرچه شرایط زندگی در ایران برایشان آسان نبود و امکان زندگی آسان تر در خارج ایران را داشتند، برای مبارزه در ایران ماندند و هزینه شخصی پرداختند. مثل سروش و کدیور یا عبادی و حقیقت جو نبودند که برای مبارزه از غرب مواجب بگیرند و در آسایش و راحتی زندگی کنند و مردم ایران به جلو بفرستند که هزینه بدهند تا افراد فوق الذکر بعد از مثلا سرنگونی جمهوری اسلامی برای اداره امور و آقایی تشریف بیاورند. مثل اپوزیسیون سوریه نبودند که از ارتجاع عرب و غرب مواجب بگیرند.

3. اگرچه روزی در بافت قدرت حضور داشتند و جز انقلاب بودند اما وقتی اختلاف نظر پیدا کردند، اعلام کردند و بیرون آمدند. مثل بسیاری از اصلاح طلبان حکومتی منافق نبودند که برای منافع شخصی و حضور در بافت قدرت، خود را چیز دیگری نشان دهند و وقتی پایشان به غرب رسید راه دیگری بروند. مثل روزنامه نگاران متمایل به اصلاحات نبودند که دو رنگ باشند و هنگام حضور در رسانه های ایران، ارزش های حکومت ایران را تبلیغ و تایید کنند و اکنون که مرتزقه غرب شده اند، ارزش های غرب را تایید و ترویج کنند. این طور نبودند که هم از توبره بخورند و هم از آخور.

4. هنگام نقد درجه خوبی از انصاف را داشتند و اگر عیب های جمهوری اسلامی را می دیدند، به حسن هایش را هم توجه داشتند.

5. تا جایی که می دانم سلامت مالی داشتند و از رانت استفاده نکردند که خیلی خیلی مهم است. مثل موسوی نبودند که خودش با فوق لیسانس در مقطع دکترا درس می داد و همسرش قبل از فوق لیسانس در دوره دکترا حضور داشت و دخترش با معدل پایین بورسیه جمهوری اسلامی بود. مثل کروبی نبودند که به اسم نماینده امام از جزائری ها ملیون ها تومان بگیرند. مثل سروش ها نبودند که فرزندش با رانت عضو هیات علمی شود. بعد با کمال وقاحت دم از عدالت و حق مردم بزنند.

طبیعتا افراد با صفات فوق محدود به این آقایان نیستند و هر که این گونه باشد بنده برایش احترام قائلم ولو مخالف جمهوری اسلامی باشد.