دربی تیم ایران و ۶ تایی‌ها، امروز در وین

به گزارش پارس به نقل از تسنیم، یکشنبه، 24 نوامبر یا همان 3 آذرماه، عمر برنامه مشترک اقدام تمام می شود و درست مثل یک بازی فوتبال می توان برای این بازی دیپلماتیک، سه نتیجه مختلف را متصور بود؛ عدم توافق (شکست)، تمدید مذاکرات (مساوی) یا در خوش بینانه‌ترین حالت، حصول توافق جامع هسته‌ای یا تفاهم سیاسی (برد).
 
توافق جامع هسته‌ای، بُردی به نظر می‌رسد که وقت گذاشته شده برای آن را می‌توان پذیرفت و اردوهای آمادگی برای آن در وین، نیویورک و حتی مسقط را با جان و دل قبول کرد. ارنج بازیکنان برای دیدارهای دوستانه یا جدی هم کاملاً حرفه‌ای است. بازیکنانی که در قامت یک دیپلمات تمام عیار، قواعد بازی را خوب بلدند و تا دقیقه 90، بازی را تمام شده، نمی‌دانند!
 
در یک طرف کری و همچنین اشتون، لاوروف، فابیوس، یانگ جیه چی، هاموند و اشتاین مایر قرار دارند و در طرف دیگر، ایران به کاپیتانی ظریف و بازی تیمش. اینجا جدال ستاره های دنیای سیاست است. کما اینکه آلمانی‌ها و انگلیسی‌ها، وستروله و هیگ را تعویض کردند تا یکسال بعد از توافق موقت ژنو، دو بازیکن تازه نفس را راهی دربی وین کرده باشند.
 
با این حال اما چه کسی است که نداند، این گروه 1+5 نیست بلکه 5+1 است؛ جایی که آمریکایی ها «بازیکن اصلی» هستند و بقیه در واقع بازیکنانی هستند که «بازی بدون توپ» را پیش می برند! یانکی‌ها بیشترین حجم تحریم های ناجوانمردانه را طی یک بحران ساختگی علیه ایران وضع کرده اند. پس دربی اصلی بین ظریف و کری است.
 
دوشنبه، پایان یکساله توافقی است که اگر قرار است به یک بازی برد – برد منتهی شود هم باید استقلال ایران حفظ شود و هم به شخصیت پرسپولیسی ایران (رنگ سرخی که نماد خون هزاران شهید انقلاب و جنگ تحمیلی است) احترام گذاشته شود.
 
برد نصف و نیمه توافق ژنو نشان داد که طرفین می‌توانند بازی را در آورند فقط کمی باید از زیاده خواهی‌ها کم شود تا دربی 3 آذر 1393 بین ایران و باشگاه 6 تایی‌ها شاهد یک برد تماشاگر پسند باشد.
 
ایران در طی یکسال گذشته درست مثل یک تیم فوتبال فراتر از حالت عادی به حریفان خود اجازه داده تا از تمریناتش بازدید شود؛ به عبارت دیگر، ما به آژانس و بازرسانش اجازه داده ایم فراتر از ان پی تی به تأسیسات هسته ای ما سرک بکشند؛ این همان قدرت ایران است. قدرتی که به مدعیان بفهماند، ریگی در کفش نداریم.
 
دست آخر باید بگوییم که دربی 3 آذر، جای دوپینگ کردن زیاده خواهان برای به شکست کشاندن مذاکرات نیست؛ این تنها دربی دنیاست که قرار است برد آن هر دو طرف را خوشحال نشان دهد.