بسم‌الله..

این نوشته کوبانی‌نشان، کمی طولانی است. ببخشید.!

قبل‌التحریر:
کوبانی مهم است نه چون کوبانی‌ها کردند یا مسلمانند یا هرچیز دیگری. کوبانی مهم است چون اهالی‌اش انسانند. چون در معرض خطرند. چون تحت فشارند. کوبانی مهم است همان‌گونه که غزه مهم بود. همان‌طور که آمرلی مهم بود و همان‌طور که هر گوشه‌ای که ندای مظلومی به آسمان بلند شود، مهم است..

واما بعد..
صد به یک‌شان را اگر بپرسی، حتی نمی‌دانند کوبانی کجای نقشه است. نمی‌دانند کوبانی شهر است یا روستا یا اسم تپه است مثلاً.! اما صدای کوبانی‌کوبانی‌کردن‌شان، گوش فلک را پر کرده..

بالاخره پز روشنفکری است دیگر. باید یه‌جایی خودنمایی کند. حتی‌تر، گمانم پروپاگاندای کردستان بزرگی‌ها هم حسابی کار کرده. جماعتی که معلوم نیست سر قضایای آمرلی (و ایضاً غزه، و ایضاً کابل، و ایضاً هر گوشه مظلوم‌نشین دیگری) کدام گوری بودند را حسابی به میدان آورده. دست‌خوش دارد انصافاً.!

نعره‌شان گوش فلک پر کرده که چرا ایران در کوبانی نیست؟!

اول: تو مطمئنی که نیست؟! چون سر آمرلی هم می‌گفتی نیست و بعد معلوم شد هست و چه بودنی هم بود.!

دوم: کوبانی در عراق نیست عزیزجان. در سوریه است. سوریه هم با عراق توفیر دارد. دولت عراق، از جهات سیاسی و اجتماعی متزلزل شده بود اما دولت سوریه، سه سال تمام و کمال درگیر تروریست‌ها بوده و حالا بعد یک دموکراسی واقعی، ارتشش خوب پیشروی می‌کند. ورود مستقیم ما، یعنی بشار و دولت و ارتشش، بی‌عرضه‌اند. و این پیام خوبی برای روحیه و هویت ملی سوری‌ها ندارد..

درثانی، ورود مستقیم ما،‌ بهانه‌ایست برای ورود مستقیم یانکی‌ها و شکم‌گنده‌های عرب و آتاتورکیست‌های عثمانی به خاک سوریه. به‌هرحال از آب گل‌آلود خوب می‌شود ماهی گرفت..

سوم: سران کوبانی، دود آتشی که خود و بزرگ‌تر‌هاشان (پ.ک.ک) در سوریه روشن کرد را در چشم تحمل می‌کنند. زمانی که با همین داعشی‌ها و هم‌پالگی‌هاشان متحد بودند را فراموش‌شان شده؟! خوب گفته‌اند که هرکس باد بکارد، طوفان درو می‌کند..

چهارم: فاجعه محتمل کوبانی، کمتر اگر نباشد، بزرگ‌تر از فاجعه نقاط دیگر عراق و سوریه و... نیست. پس چرا نقاط دیگر بایکوت شده و فقط کوبانی پررنگ شده؟! آبشخور بنیادین اخبار این روزها، در کدام مؤسسه تحقیقات راهبردی آمریکایی شکل گرفته؟!

پنجم: کوبانی آزاد خواهد شد. شک نکنید. اتفاقاً نه به دست ائتلاف پوشالی ضد داعش، که به دست مقاومان و مجاهدان واقعی منطقه که خواه کرد باشند خواه عرب و خواه ایرانی، واقعی‌اند و ملموس. اما سیاهی بدجور به روی بعضی‌ها خواهد ماند پس از کوبانی. مطمئن باشید..

و حرف زیاد است که بماند.!