درباره ماموریت علی مطهری

خدا رحمت کند استاد سفر کرده ما را؛ مرحوم حبیب الله عسگراولادی پس از اظهار نظر درباره موسوی و کروبی که آنها را سران فتنه ندانسته بود در یک جلسه حزبی مورد سؤال اعضای شورای مرکزی قرار گرفت تا فارغ از شیطنت رسانه ها، اصل حرف شنیده شود.

اصل سخن وی متکی به این رهنمود امام خامنه ای بود که در 19 ديماه 1389 فرمودند " هنوز خيلى جا وجود دارد براى تحليل و تبيين و روشن كردن زوايا و ابعاد اين فتنه‌اى كه دشمن طراحى كرده بود... اين كسانى كه شما بهشان ميگوئيد سران فتنه، كسانى بودند كه دشمن اينها را هل داد وسط صحنه. البته گناه كردند. نبايستى انسان بازيچه‌ى دشمن شود ... عامل اصلى ديگرانى بودند كه طراحى كرده بودند، به خيال خودشان محاسبه كرده بودند. به گمان آنها بساط جمهورى اسلامى بنا بود جمع شود؛ نه فقط حقيقت دين، حتّى شعارهاى دينى هم باقى نمانَد؛ برنامه اين بود... ملت ايران توى دهن اينها زد و بساط اينها را جمع كرد."

این تحلیل مورد قبول همه اعضای شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی بود که كاستن فتنه به سرکردگی نامزدهای انتخاباتی و در نتیجه تلقی آن به يك بازي انتخاباتي ميان چند جناح انتخاباتي داخلي غلط است و سران اصلی فتنه آمریکا، انگلیس و صهیونیسم بودند و رهبر حکیم انقلاب اسلامی نیز به تصريح نسبت به تعبير "سران فتنه" تعريض دارند.

اما مرحوم عسگراولادی هیچگاه نسبت به مجرمانه بودن اقدام علیه جمهوریت نظام و هتک مقدسات اسلامی در ایام فتنه تردید نداشت و عاملان آن را مستوجب محاکمه و مجازات می دانست. این سخن در مناظره تلویزیونی برگزار شده میان وی و مدیرمسئول روزنامه کیهان نیز عیان گردید.

این مقدمه از باب دفع دخل مقدر در برابر شبهه یکی دانستن رویکرد «حلقه جرم زدا از فتنه» و استاد عسگراوادی بود. چندی پیش در میان اخبار شنیده شد که جمعی از دلبستگان به اصحاب فتنه، سعی بر هموار نمودن راه بازگشت آنها را دارند. بر طبق این خبر در جلسه این حلقه تقسیم کاری انجام شده و هر یک وظیفه ای بر عهده گرفته اند. برخی اقدام به تهاجم به نقادان سابقه تاریخی میرحسین موسوی کردند، برخی سعی به زنده کردن نام موسوی و کروبی در رسانه ها برای مقابله با فراموشی آنها کردند و ...

گویا نامه علی مطهری به رئیس جمهور به عنوان قطعه ای از پازل «قبح زدایی از جرم بزرگ»؛ وظیفه درخواست پایان حصر را بر عهده گرفته است.
  
اصلی ترین خواسته وی در این نامه پایان حصر و محاکمه این دو نفر است. در حالی که خود به خوبی می داند با حجم جرائمی که در هشت ماه فتنه گری رخ داد و این دو نفر فرمانده عملیات آن بودند؛ حتی بر اساس دیدگاه مکتوب و منتشر شده از فقهایی همچون آیت الله موسوی اردبیلی که سابقه رفاقت دیرین با این دو نفر دارد، حکم هر دو به عنوان باغی «اعدام» خواهد بود. اینکه وی تلقی کرده است که حصر جایگزین محاکمه منتقدان خوش سابقه شده است را باید وارونه نمایی حقیقت دانست. شاید همان سابقه خدمات است که سبب ممانعت از محاکمه این دو گردیده است تا بلکه فرصت توبه یافته و با «جبران» خطاهای خود مانع از اجرای اعدام گردند. این توبه همان خواسته مرحوم عسگراولادی بود برای بازگشت آنها به دامن نظام بود.

اما خنده دار ترین بخش نامه وی به رئیس جمهور چماقی است که بر افراشته تا روحانی را مجبور به حضور در زمین بازی خود گرداند. او رئیس جمهور را تهدید به سؤال کرده است؛ سؤالی که قطعا با حد نصاب لازم فاصله زیادی دارد، زیرا تعداد نمایندگانی که حاضر به همکاری با اصحاب فتنه باشند،‌قطعا کمتر از تعداد انگشتان یک دست است. او خود نیز این را می داند که متذکر شده در سؤال خود مسائل فرهنگی را نیز خواهد پرسید و امید بسته است که نمایندگان دغدغه مند فرهنگ با او در سؤال از رئیس جمهور همراه شوند؛ اما واقعا هوشمندی او تا این حد است که گمان می کند نمایندگان فریب این بازی عیان او را خواهند خورد؟