حاشیه ای بر سخنرانی روحانی در دانشگاه تهران

اینکه به نمایندگان تشکل های دانشجویی اجازه داده نشده که مقابل روحانی صحبت کنند، بد هست؛ اما بدترش این است که قشر مثلاً تحصیل کرده ی ما با همه ی این اجازه ندادن، وقتی روحانی می گوید صحبت نکردن دانشجوها مایه ی تاسفم شد و من برای شنیدن آمده ام، و یا می گوید سعه ی صدر داشته باشیم و اجازه بدهیم دیگران حرف بزنند، پای صحبتش کف می زنند و نمی گویند که خب معتدل عزیز! تریبون را رها کن که ما هم حرف بزنیم.

اینکه روحانی با وجود علم به زمان سفر اردبیلش از مجلس تقاضا می کند استیضاح وزیر علوم به روز چهارشنبه موکول شود و بعد بهانه می آورد که من سفر باید بروم و نمی شود بیایم در جلسه ی استیضاح، زشت و غیراخلاقی هست؛ اما زشت ترش این است که با وجود پیچاندن! جلسه ی استیضاح، حالا که دیگر وزیرش برکنار شده، تریبون به تریبون از او دفاع کند و باز زشت ترش اینکه همان قشر مدعی فرهیختگی و علم و سواد پای این كلام روحانی کف می زنند و شاد هستند و نمی گویند خب چرا این دفاعیات را در صحن علنی انجام ندادی که وزیر دانشمندت برکنار نشود!